Τα συμπτώματα της αναφυλαξίας μπορεί να ποικίλλουν αλλά μπορεί να περιλαμβάνουν:
- Δερματικές αντιδράσεις όπως κνίδωση, κνησμός ή ερυθρότητα
- Πρήξιμο του προσώπου, των χειλιών, της γλώσσας ή του λαιμού
- Δυσκολία στην αναπνοή ή συριγμός
- Ταχύς παλμός
- Ζάλη ή λιποθυμία
- Ναυτία ή έμετος
Οι συνήθεις αιτίες αναφυλαξίας περιλαμβάνουν τροφές όπως ξηρούς καρπούς, οστρακοειδή και αυγά, τσιμπήματα εντόμων, φάρμακα και λάτεξ. Σε ορισμένες περιπτώσεις, η άσκηση ή οι χαμηλές θερμοκρασίες μπορούν επίσης να προκαλέσουν αναφυλαξία. Η διάγνωση της αναφυλαξίας βασίζεται συνήθως στα συμπτώματα και το ιατρικό ιστορικό ενός ατόμου. Σε ορισμένες περιπτώσεις, μπορεί να χρησιμοποιηθούν εξετάσεις αίματος ή δερματικές εξετάσεις για τον εντοπισμό συγκεκριμένων αλλεργιογόνων. Είναι σημαντικό να αναζητήσετε αμέσως ιατρική βοήθεια εάν υποψιάζεστε ότι κάποιος αντιμετωπίζει αναφυλαξία.
Η θεραπεία για την αναφυλαξία περιλαμβάνει τη χορήγηση επινεφρίνης (αδρεναλίνης) για να βοηθήσει στην αναστροφή των συμπτωμάτων και στη σταθεροποίηση της αρτηριακής πίεσης. Επιπρόσθετα φάρμακα όπως αντιισταμινικά και κορτικοστεροειδή μπορούν επίσης να χορηγηθούν για να βοηθήσουν στην ανακούφιση των συμπτωμάτων. Σε σοβαρές περιπτώσεις, ένα άτομο μπορεί να χρειαστεί να νοσηλευτεί για περαιτέρω παρακολούθηση και θεραπεία.
Η πρόληψη είναι το κλειδί στη διαχείριση της αναφυλαξίας. Είναι σημαντικό για τα άτομα με γνωστές αλλεργίες να αποφεύγουν τα ερεθίσματα όποτε είναι δυνατόν και να έχουν μαζί τους μια συσκευή αυτόματης έγχυσης επινεφρίνης ανά πάσα στιγμή. Η εκπαίδευση των φίλων, της οικογένειας και των συναδέλφων σχετικά με τις αλλεργίες ενός ατόμου και τον τρόπο αντίδρασης σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης είναι επίσης ζωτικής σημασίας. Σε ορισμένες περιπτώσεις, μπορεί να συνιστάται ανοσοθεραπεία αλλεργιογόνων για να βοηθήσει στην απευαισθητοποίηση του ανοσοποιητικού συστήματος σε συγκεκριμένα αλλεργιογόνα.
Συνολικά, η αναφυλαξία είναι μια σοβαρή αλλεργική αντίδραση που απαιτεί έγκαιρη θεραπεία για την πρόληψη σοβαρών επιπλοκών ή θανάτου. Με το να είναι προληπτικά στον εντοπισμό των παραγόντων ενεργοποίησης, στη μεταφορά των απαραίτητων φαρμάκων και στην εκπαίδευση των άλλων σχετικά με τις αλλεργίες, τα άτομα που διατρέχουν κίνδυνο μπορούν να μειώσουν τις πιθανότητές τους να εμφανίσουν αναφυλαξία.