Η σχιζοφρένεια είναι μια χρόνια ψυχική διαταραχή που χαρακτηρίζεται από περιόδους έντονων ψυχωσικών συμπτωμάτων, όπως παραισθήσεις, ψευδαισθήσεις και αποδιοργανωμένη σκέψη. Ωστόσο, μετά την οξεία φάση της διαταραχής, πολλοί ασθενείς εισέρχονται στην υπολειμματική φάση, η οποία χαρακτηρίζεται από μείωση των έντονων ψυχωσικών συμπτωμάτων, αλλά παραμένουν ορισμένες ήπιες εκδηλώσεις της διαταραχής.

Στην υπολειμματική φάση, τα θετικά συμπτώματα της σχιζοφρένειας (παραισθήσεις, ψευδαισθήσεις) μειώνονται σημαντικά ή εξαφανίζονται, αλλά τα αρνητικά συμπτώματα παραμένουν. Αυτά περιλαμβάνουν:
- Έλλειψη συναισθηματικής έκφρασης (επίπεδη διάθεση)
- Κοινωνική απόσυρση και μειωμένη επικοινωνία
- Δυσκολία στη συγκέντρωση και στην οργάνωση σκέψης
- Έλλειψη πρωτοβουλίας και ενδιαφέροντος για καθημερινές δραστηριότητες
Η υπολειμματική φάση μπορεί να διαρκέσει για μεγάλα χρονικά διαστήματα και συχνά επηρεάζει τη λειτουργικότητα του ατόμου. Αν και οι ασθενείς μπορεί να μην εμφανίζουν έντονες ψυχωσικές κρίσεις, οι δυσκολίες στην κοινωνική και επαγγελματική τους ζωή παραμένουν.
Η θεραπεία στη φάση αυτή επικεντρώνεται στη φαρμακευτική αγωγή (αντιψυχωσικά χαμηλής δόσης), στη ψυχοκοινωνική υποστήριξη, καθώς και σε τεχνικές αποκατάστασης που βοηθούν το άτομο να βελτιώσει τις δεξιότητές του. Η έγκαιρη παρέμβαση και η συνεχής θεραπεία μπορούν να μειώσουν την πιθανότητα υποτροπής και να βελτιώσουν την ποιότητα ζωής του ασθενούς.