Search Icon
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
Ψυχική Υγεία

Υπερφαγία: Η διαταραχή δεν είναι τόσο παροδική όσο πιστεύαμε προηγουμένως

Υπερφαγία: Η διαταραχή δεν είναι τόσο παροδική όσο πιστεύαμε προηγουμένως

Από τη λήξη της μελέτης, οι ερευνητές διερευνούν και αναπτύσσουν θεραπευτικές επιλογές για τη διαταραχή υπερφαγίας και εξετάζουν μεθόδους προσυμπτωματικού ελέγχου για τον καλύτερο εντοπισμό ατόμων που θα ωφελούνταν από τη θεραπεία.


Υπερφαγία: Η διαταραχή υπερφαγίας είναι η πιο διαδεδομένη διατροφική διαταραχή στις Ηνωμένες Πολιτείες, αλλά προηγούμενες μελέτες έχουν παρουσιάσει αντικρουόμενες απόψεις για τη διάρκεια της διαταραχής και την πιθανότητα υποτροπής. Μια νέα πενταετής μελέτη με επικεφαλής ερευνητές από το νοσοκομείο McLean, μέλος του συστήματος υγειονομικής περίθαλψης Mass General Brigham, έδειξε ότι το 61% και το 45% των ατόμων εξακολουθούν να αντιμετωπίζουν 2,5 και 5 χρόνια μετά την αρχική τους διάγνωση, αντίστοιχα.

Αυτά τα αποτελέσματα έρχονται σε αντίθεση με προηγούμενες προοπτικές μελέτες που τεκμηρίωσαν ταχύτερους χρόνους ύφεσης, σύμφωνα με τους συγγραφείς. «Το μεγάλο πλεονέκτημα είναι ότι η διαταραχή υπερφαγίας βελτιώνεται με τον καιρό, αλλά για πολλούς ανθρώπους διαρκεί χρόνια», είπε η πρώτη συγγραφέας Kristin Javaras, DPhil, Ph.D., βοηθός ψυχολόγος στο Τμήμα Ψυχικής Υγείας των Γυναικών στο McLean. “Ως κλινικός ιατρός, συχνά οι πελάτες με τους οποίους συνεργάζομαι αναφέρουν πολλά, πολλά χρόνια διαταραχής υπερφαγίας, η οποία αισθάνθηκε πολύ αντίθετη με μελέτες που υποδεικνύουν ότι ήταν μια παροδική διαταραχή. Είναι πολύ σημαντικό να κατανοήσουμε πόσο διαρκεί η διαταραχή υπερφαγίας και πόσο πιθανό είναι οι άνθρωποι να υποτροπιάσουν, ώστε να μπορούμε να παρέχουμε καλύτερη φροντίδα». Τα αποτελέσματα δημοσιεύτηκαν στις 28 Μαΐου στο Psychological Medicine. Η διαταραχή υπερφαγίας, η οποία εκτιμάται ότι επηρεάζει κάπου μεταξύ 1% και 3% των ενηλίκων των Η.Π.Α., χαρακτηρίζεται από επεισόδια κατά τα οποία οι άνθρωποι αισθάνονται ότι χάνουν τον έλεγχο της διατροφής τους. Η μέση ηλικία έναρξης είναι τα 25 έτη. Ενώ προηγούμενες αναδρομικές μελέτες, οι οποίες βασίζονται στις μερικές φορές εσφαλμένες αναμνήσεις των ανθρώπων, έχουν αναφέρει ότι η διαταραχή υπερφαγίας διαρκεί επτά έως δεκαέξι χρόνια κατά μέσον όρο, προοπτικές μελέτες που παρακολουθούν τα άτομα με τη διαταραχή με την πάροδο του χρόνου έχουν προτείνει ότι πολλά άτομα με τη διαταραχή εισέρχονται σε ύφεση εντός ενός πολύ μικρότερου χρονικού πλαισίου—από ένα έως δύο χρόνια. Ωστόσο, οι ερευνητές σημείωσαν ότι οι περισσότερες προηγούμενες προοπτικές μελέτες είχαν περιορισμούς, συμπεριλαμβανομένου ενός μικρού μεγέθους δείγματος (<50 συμμετέχοντες) και δεν ήταν αντιπροσωπευτικές επειδή επικεντρώθηκαν μόνο σε έφηβες ή νεαρές ενήλικες γυναίκες, οι περισσότερες από τις οποίες είχαν ΔΜΣ μικρότερο από 30, ενώ περίπου τα δύο τρίτα των ατόμων με διαταραχή υπερφαγίας έχουν ΔΜΣ 30 ή περισσότερο.

Για να κατανοήσουν καλύτερα τη χρονική πορεία της διαταραχής υπερφαγίας, οι ερευνητές παρακολούθησαν 137 ενήλικα μέλη της κοινότητας με τη διαταραχή για πέντε χρόνια. Οι συμμετέχοντες, που κυμαίνονταν σε ηλικία από 19 έως 74 χρόνια και είχαν μέσο ΔΜΣ 36, αξιολογήθηκαν για διαταραχή υπερφαγίας στην αρχή της μελέτης και επανεξετάστηκαν 2,5 και 5 χρόνια αργότερα. Μετά από πέντε χρόνια, οι περισσότεροι από τους συμμετέχοντες στη μελέτη εξακολουθούσαν να αντιμετωπίζουν επεισόδια υπερφαγίας, αν και πολλοί εμφάνισαν βελτιώσεις. Μετά από 2,5 χρόνια, το 61% των συμμετεχόντων πληρούσε ακόμη τα πλήρη κριτήρια για τη διαταραχή υπερφαγίας τη στιγμή που διεξήχθη η μελέτη και ένα επιπλέον 23% παρουσίασε κλινικά σημαντικά συμπτώματα, αν και ήταν κάτω από το όριο για τη διαταραχή υπερφαγίας. Μετά από 5 χρόνια, το 46% των συμμετεχόντων πληρούσε τα πλήρη κριτήρια και ένα επιπλέον 33% εμφάνιζε κλινικά σημαντικά αλλά υποκατώτατα συμπτώματα. Σημειωτέον, το 35% των ατόμων που βρίσκονταν σε ύφεση στην παρακολούθηση 2,5 ετών είχαν υποτροπιάσει είτε σε πλήρη είτε σε υποκατώτερη διαταραχή υπερφαγίας κατά την 5ετή παρακολούθηση. Τα κριτήρια για τη διάγνωση της διαταραχής υπερφαγίας έχουν αλλάξει από τη διεξαγωγή της μελέτης και η Javaras σημειώνει ότι σύμφωνα με τις νέες κατευθυντήριες γραμμές, ένα ακόμη μεγαλύτερο ποσοστό των συμμετεχόντων στη μελέτη θα είχε διαγνωστεί με τη διαταραχή κατά την παρακολούθηση 2,5 και 5 ετών . Η Javaras πρόσθεσε ότι επειδή οι συμμετέχοντες στη μελέτη ήταν μέλη της κοινότητας που μπορεί να λάμβαναν θεραπεία ή όχι, αντί για ασθενείς που είχαν εγγραφεί σε πρόγραμμα θεραπείας, τα αποτελέσματα της μελέτης είναι πιο αντιπροσωπευτικά της φυσικής χρονικής πορείας της διαταραχής υπερφαγίας.

Κατά τη σύγκριση αυτού του κοινοτικού δείγματος με αυτά σε μελέτες θεραπείας, η θεραπεία φάνηκε να οδηγεί σε ταχύτερη ύφεση, υποδηλώνοντας ότι τα άτομα με διαταραχές υπερφαγίας θα ωφεληθούν από την παρέμβαση. Υπάρχουν μεγάλες ανισότητες ως προς το ποιος λαμβάνει θεραπεία για διατροφικές διαταραχές, σύμφωνα με την Javaras. Αν και υπήρχε διακύμανση μεταξύ των συμμετεχόντων ως προς την πιθανότητα ύφεσης και τον χρόνο που χρειάστηκε, οι ερευνητές δεν μπόρεσαν να βρουν ισχυρούς κλινικούς ή δημογραφικούς προγνωστικούς παράγοντες για τη διάρκεια της διαταραχής. “Αυτό υποδηλώνει ότι κανείς δεν είναι πολύ λιγότερο ή πιο πιθανό να γίνει καλύτερος από οποιονδήποτε άλλο”, είπε η Javaras. Από τη λήξη της μελέτης, οι ερευνητές διερευνούν και αναπτύσσουν θεραπευτικές επιλογές για τη διαταραχή υπερφαγίας και εξετάζουν μεθόδους προσυμπτωματικού ελέγχου για τον καλύτερο εντοπισμό ατόμων που θα ωφελούνταν από τη θεραπεία. «Μελετούμε τη διαταραχή υπερφαγίας με νευροαπεικόνιση για να κατανοήσουμε καλύτερα τη νευροβιολογία που εμπλέκεται, η οποία θα μπορούσε να βοηθήσει στην ενίσχυση ή την ανάπτυξη νέων θεραπειών», δήλωσε ο Javaras. «Εξετάζουμε επίσης τρόπους να πιάσουμε ανθρώπους νωρίτερα, επειδή πολλοί δεν συνειδητοποιούν καν ότι έχουν διαταραχή υπερφαγίας και υπάρχει μεγάλη ανάγκη για αυξημένη ευαισθητοποίηση και έλεγχο ώστε η παρέμβαση να ξεκινήσει νωρίτερα».

Ο αντίστοιχος συγγραφέας της μελέτης ήταν η Javaras, DPhil Ph.D. (ΜακΛιν). Πρόσθετοι συν-συγγραφείς ήταν οι Victoria F. Franco, MS(McLean), Boyu Ren, Ph.D.(McLean) Cynthia M Bulik, Ph.D. (UNC), Scott J. Crow, MD (UMN), Susan L. McElroy, MD (UCCOM); Harrison G. Pope, Jr MD, MPH (McLean), James I. Hudson, MD, ScD (McLean)

Διαβάστε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις για την υγεία από την Ελλάδα και τον Κόσμο
Ακολουθήστε το healthweb.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Ακολουθήστε το healthweb.gr στο κανάλι μας στο YouTube

Διαβάστε Eπίσης:

Πώς η online αυτοβοήθεια είναι ευεργετική για τη διαταραχή υπερφαγίας;

Η λαχτάρα για ζάχαρη μπορεί να προκαλείται από τη μοναξιά, σύμφωνα με μελέτη

Πώς το άγχος και η νευρικότητα οδηγούν σε αύξηση του λίπους στην κοιλιά;

svg%3E svg%3E
svg%3E
svg%3E
Περισσότερα

Πώς να διδάξετε ενσυναίσθηση στα παιδιά σας

Ενσυναίσθηση: Η ενσυναίσθηση είναι η ικανότητα να καταλαβαίνουμε και να νιώθουμε τα συναισθήματα των άλλων. Δεν είναι απλώς μια “ευγένεια” – είναι βασικό στοιχείο για υγιείς σχέσεις, κατανόηση και σεβασμό.

Ψυχωτικό επεισόδιο: Τι πρέπει να γνωρίζετε

Ψυχωτικό επεισόδιο: Ένα ψυχωτικό επεισόδιο είναι μια σοβαρή διαταραχή της σκέψης και της αντίληψης, κατά την οποία το άτομο δυσκολεύεται να ξεχωρίσει τι είναι πραγματικό και τι όχι.

Καταπιεσμένος θυμός: 7 Ενδείξεις καταπιεσμένου θυμού

Καταπιεσμένος θυμός: Ο καταπιεσμένος θυμός είναι μια κατάσταση που δεν εκφράζεται ανοιχτά και παραμένει «κρυμμένος» μέσα μας, επηρεάζοντας την ψυχική και σωματική μας υγεία. Αν και είναι φυσιολογικό να αισθανόμαστε θυμό,

5 τρόποι να ερμηνεύσεις την γλώσσα σώματος

Γλώσσα σώματος: Η γλώσσα του σώματος είναι ένα ισχυρό εργαλείο επικοινωνίας που συχνά λέει περισσότερα από τα λόγια. Η μη λεκτική επικοινωνία μας επιτρέπει να εκφράσουμε συναισθήματα, στάσεις και αντιδράσεις

Γιατί το σώμα σας δεν είναι το πρόβλημα

Εικόνα Σώματος: Η εικόνα σώματος είναι κάτι που επηρεάζει την αυτοεκτίμηση και την ψυχική υγεία πολλών ανθρώπων. Πολλοί από εμάς συγκρίνουμε το σώμα μας με πρότυπα ομορφιάς που προβάλλονται στα μέσα ενημέρωσης,

Γιατί η ηλικία έχει σημασία στην σχιζοφρένεια

Σχιζοφρένεια: Η σχιζοφρένεια είναι μια σοβαρή ψυχική διαταραχή που επηρεάζει τον τρόπο που ένα άτομο σκέφτεται, αισθάνεται και συμπεριφέρεται. Η ηλικία στην οποία εμφανίζονται τα πρώτα συμπτώματα έχει μεγάλη σημασία,

Επιλόχειος κατάθλιψη: Αυτά είναι τα προειδοποιητικά σημάδια

Επιλόχειος κατάθλιψη: Η επιλόχειος κατάθλιψη (ή κατάθλιψη μετά τον τοκετό) είναι μια κατάσταση που μπορεί να εμφανιστεί σε γυναίκες μετά τη γέννηση του παιδιού τους. Αν και είναι φυσιολογικό να νιώθεις μια σειρά από συναισθήματα μετά τον τοκετό

Αυτά είναι τα θετικά συμπτώματα της σχιζοφρένειας

Σχιζοφρένεια: Τα θετικά συμπτώματα της σχιζοφρένειας αναφέρονται σε ψυχωτικά φαινόμενα που δεν υπάρχουν φυσιολογικά σε ένα υγιές άτομο. Αυτά τα συμπτώματα σχετίζονται με αλλοιώσεις στη σκέψη, την αντίληψη και τη συμπεριφορά.

Close Icon