Η εμφάνιση αυτών των συμπτωμάτων συχνά συμπίπτει με στρεσογόνους παράγοντες ή ψυχολογικό τραύμα, αν και αυτό δεν είναι καθολικό. Οι ασθενείς μπορεί να εμφανίσουν σωματικές εκδηλώσεις που μοιάζουν έντονα με εκείνες των νευρολογικών καταστάσεων, αλλά μετά από περαιτέρω εξέταση, οι επαγγελματίες του ιατρού δεν βρίσκουν υποκείμενο νευρολογικό τραυματισμό ή ασθένεια. Αυτό μπορεί να δημιουργήσει προκλήσεις στη διάγνωση και τη θεραπεία, καθώς συχνά απαιτεί από τον πάροχο υγειονομικής περίθαλψης να κάνει διάκριση μεταξύ της αληθινής νευρολογικής νόσου και των συμπτωμάτων που προέρχονται από ψυχολογική δυσφορία.
Οι μηχανισμοί πίσω από τα ψυχογενή νευρολογικά συμπτώματα είναι πολύπλοκοι και πολυπαραγοντικοί. Πιστεύεται ότι οι ψυχολογικές συγκρούσεις μπορεί να εκδηλωθούν ως σωματικά συμπτώματα λόγω παραγόντων όπως οι αλληλεπιδράσεις εγκεφάλου-εντέρου, η συναισθηματική διάσπαση ή το άγχος. Το ιστορικό του ασθενούς μπορεί να αποκαλύψει ένα υπόβαθρο σημαντικού στρες, τραύματος ή ζητημάτων ψυχικής υγείας, αν και αυτοί οι παράγοντες μπορεί να μην είναι πάντα εύκολα αναγνωρίσιμοι.
Η θεραπεία συνήθως περιλαμβάνει μια διεπιστημονική προσέγγιση, που συνδυάζει φυσικοθεραπεία, ψυχολογική θεραπεία και φαρμακευτική αγωγή όταν είναι απαραίτητο. Η γνωσιακή-συμπεριφορική θεραπεία (CBT) και άλλες μορφές ψυχοθεραπείας μπορεί να είναι ιδιαίτερα ωφέλιμες, βοηθώντας τα άτομα να αντιμετωπίσουν τα υποκείμενα ψυχολογικά ζητήματα ενώ διαχειρίζονται τα συμπτώματά τους. Οι τεχνικές νευρο-αποκατάστασης μπορεί επίσης να διαδραματίσουν ρόλο στην αποκατάσταση της λειτουργίας και στην προώθηση της ανάρρωσης.
Συνολικά, τα ψυχογενή νευρολογικά συμπτώματα υπογραμμίζουν την περίπλοκη σχέση μεταξύ νου και σώματος, αποδεικνύοντας πώς οι ψυχολογικοί παράγοντες μπορούν να επηρεάσουν βαθιά τη σωματική υγεία. Η αναγνώριση και η αντιμετώπιση αυτών των συμπτωμάτων απαιτεί ευαισθησία και ευαισθητοποίηση από τους επαγγελματίες υγείας για να διασφαλιστεί ότι τα άτομα λαμβάνουν την κατάλληλη φροντίδα και υποστήριξη.