Search Icon
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
Ψυχική Υγεία

Ψυχική Υγεία: Χρήση βαθιάς μάθησης για τον εντοπισμό των εφήβων που χρειάζονται περισσότερη υποστήριξη

Ψυχική Υγεία: Χρήση βαθιάς μάθησης για τον εντοπισμό των εφήβων που χρειάζονται περισσότερη υποστήριξη

Στη συνέχεια θέλουμε να κατανοήσουμε καλύτερα πώς τα ψυχοπαθολογικά προβλήματα των εφήβων αλληλεπιδρούν και αλλάζουν με τους ανθρώπους και το περιβάλλον γύρω τους. Αναγνωρίζοντας ότι πολλοί έφηβοι αντιμετωπίζουν προκλήσεις και σοβαρά ζητήματα, αλλά διστάζουν για να αναζητήσουμε βοήθεια, πρέπει να δημιουργήσουμε υποστηρικτικά συστήματα και δομές ως κοινωνία».

Ψυχική Υγεία: Η προσωπική αλλά παγκόσμια πάλη με την ψυχική υγεία μπορεί να είναι πιο ορατή τώρα από ποτέ. Ωστόσο, πολλοί άνθρωποι εξακολουθούν να δυσκολεύονται να έχουν πρόσβαση στην υποστήριξη που χρειάζονται. Στην Ιαπωνία, η αυτοκτονία είναι δυστυχώς η κύρια αιτία θανάτου για τους νέους. Ερευνητές, μεταξύ των οποίων και από το Πανεπιστήμιο του Τόκιο, πραγματοποίησαν μια εξαετή μελέτη για να κατανοήσουν καλύτερα τους μυριάδες παράγοντες που μπορούν να επηρεάσουν την ψυχική υγεία των εφήβων.


Αφού εξέτασαν 2.344 εφήβους και τους φροντιστές τους, και χρησιμοποίησαν τη βαθιά μάθηση μέσω υπολογιστή για την επεξεργασία των αποτελεσμάτων, μπόρεσαν να προσδιορίσουν πέντε κατηγορίες στις οποίες μπορούσαν να ομαδοποιηθούν οι νέοι. Σχεδόν το 40% των συμμετεχόντων ταξινομήθηκαν ως ομάδες με κάποια προβλήματα. Από αυτούς, σχεδόν το 10% ζούσε με προβλήματα ψυχικής υγείας που δεν είχαν εντοπιστεί από τους φροντιστές τους. Αυτή η ομάδα κινδύνευε περισσότερο από αυτοτραυματισμό και αυτοκτονικό ιδεασμό. Ο εντοπισμός των παραγόντων που μπορεί να οδηγήσουν τους νέους στην αυτοκτονία και ποιοι κινδυνεύουν περισσότερο είναι το κλειδί για την υποστήριξη των προληπτικών προσπαθειών και της έγκαιρης παρέμβασης. Πέρυσι στην Ιαπωνία, 514 νέοι και παιδιά ηλικίας 18 ετών και κάτω έχασαν τραγικά τη ζωή τους από αυτοκτονία. Αυτός ήταν ο υψηλότερος αριθμός για αυτήν την ηλικιακή ομάδα από τότε που ξεκίνησαν τα αρχεία το 1978. Η αυτοκτονία είναι η κύρια αιτία θανάτου για άτομα ηλικίας 15 έως 34 ετών, σύμφωνα με στοιχεία του Υπουργείου Υγείας, Εργασίας και Πρόνοιας της Ιαπωνίας. Ενώ τα ποσοστά αυτοκτονιών ενηλίκων μειώνονται γενικά τα τελευταία 10 έως 15 χρόνια, το αντίστροφο έχει σημειωθεί για τους εφήβους. Οι αξιωματούχοι εικάζουν ότι θέματα που σχετίζονται με το σχολείο, οι δύσκολες προσωπικές και οικογενειακές σχέσεις και οι παρατεταμένες επιπτώσεις της πανδημίας μπορεί να έχουν συμβάλει στον υψηλό αριθμό θανάτων. Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ) προσδιορίζει την αυτοκτονία ως μια σημαντική παγκόσμια ανησυχία για τη δημόσια υγεία, αλλά λέει επίσης ότι μπορεί να προληφθεί μέσω παρεμβάσεων που βασίζονται σε στοιχεία και με την αντιμετώπιση παραγόντων που μπορούν να οδηγήσουν σε κακή ψυχική υγεία. Ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Τόκιο και το Μητροπολιτικό Ινστιτούτο Ιατρικής Επιστήμης του Τόκιο αναλύουν δεδομένα για διάφορα προβλήματα στην εφηβεία, τα οποία αξιολογήθηκαν τόσο από τον εαυτό τους όσο και από τους φροντιστές, με αποτέλεσμα τον εντοπισμό νέων που μπορεί να διατρέχουν κίνδυνο αυτοκτονίας. «Πρόσφατα ανακαλύψαμε ότι οι έφηβοι που θεωρούσαν ότι δεν είχαν προβλήματα από τους φροντιστές τους είχαν στην πραγματικότητα τον υψηλότερο κίνδυνο αυτοκτονίας», είπε η Daiki Nagaoka, διδακτορική φοιτήτρια στο Τμήμα Νευροψυχιατρικής του Πανεπιστημίου του Τόκιο και ψυχίατρος νοσοκομείου. «Έτσι είναι σημαντικό η κοινωνία ως σύνολο, αντί να βασίζεται αποκλειστικά σε φροντιστές, να αναλάβει ενεργό ρόλο στην αναγνώριση και υποστήριξη των εφήβων που δυσκολεύονται να αναζητήσουν βοήθεια και των οποίων η αγωνία συχνά παραβλέπεται».

Η ομάδα ερεύνησε εφήβους και τους φροντιστές τους στο Τόκιο για μια περίοδο έξι ετών. Οι συμμετέχοντες συμπλήρωσαν ερωτηματολόγια αυτοαναφοράς, απαντώντας σε ερωτήσεις σχετικά με ψυχολογικά και συμπεριφορικά προβλήματα όπως η κατάθλιψη, το άγχος, ο αυτοτραυματισμός και η απροσεξία, καθώς και τα συναισθήματά τους για την οικογενειακή και σχολική ζωή. Η ομάδα σημείωσε επίσης παράγοντες όπως η υγεία της μητέρας κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, η εμπλοκή σε εκφοβισμό και η ψυχολογική κατάσταση των φροντιστών. Δημοσιεύτηκε τώρα στο The Lancet Regional Health-Western Pacific. Η μελέτη ξεκίνησε όταν τα παιδιά ήταν 10 ετών και επανήλθαν μαζί τους σε ηλικία 12, 14 και 16 ετών. Συνολικά, συμμετείχαν 3.171 έφηβοι, με 2.344 ζεύγη εφήβων και φροντιστές που συμμετείχαν σε όλη τη μελέτη. Αυτά τα διαγράμματα δείχνουν τις μέσες τροχιές για τις πέντε ομάδες για 14 ψυχολογικά προβλήματα και προβλήματα συμπεριφοράς. Στον κατακόρυφο άξονα, οι υψηλότερες βαθμολογίες για τα συμπτώματα υποδηλώνουν μεγαλύτερη σοβαρότητα. Το (S) αντιπροσωπεύει την αυτοαξιολόγηση του εφήβου και (Γ) την αξιολόγηση του φροντιστή. “Η ψυχιατρική αντιμετωπίζει προκλήσεις όσον αφορά την κατανόηση της ψυχοπαθολογίας των εφήβων, η οποία είναι ποικιλόμορφη και δυναμική. Προηγούμενες μελέτες ταξινομούσαν συνήθως την ψυχοπαθολογική ανάπτυξη των εφήβων με βάση τις τροχιές μόνο δύο ή τριών δεικτών. Αντίθετα, η προσέγγισή μας επέτρεψε την ταξινόμηση των εφήβων με βάση έναν αριθμό συμπτωμάτων τροχιών ταυτόχρονα χρησιμοποιώντας τεχνικές βαθιάς μάθησης που διευκόλυναν μια πιο ολοκληρωμένη κατανόηση», εξήγησε η Nagaoka. Το Deep Learning, ένα πρόγραμμα υπολογιστή που μιμείται τη διαδικασία εκμάθησης του εγκεφάλου μας, επέτρεψε στην ομάδα να αναλύσει τις μεγάλες ποσότητες δεδομένων που συνέλεξε για να βρει μοτίβα στις απαντήσεις. Ομαδοποιώντας τις τροχιές των ψυχολογικών και συμπεριφορικών προβλημάτων που εντοπίστηκαν στην έρευνα, μπορούσαν να ταξινομήσουν τους εφήβους σε πέντε ομάδες, τις οποίες ονόμασαν με βάση το βασικό τους χαρακτηριστικό: ανεπηρέαστοι, εσωτερικευόμενοι, ασυμβίβαστοι, εξωτερικευόμενοι και σοβαροί. Η μεγαλύτερη ομάδα, στο 60,5% των 2.344 εφήβων, αποτελούνταν από νέους που είχαν χαρακτηριστεί ως «ανεπηρέαστοι» από την αυτοκτονική συμπεριφορά.

Το υπόλοιπο 40% βρέθηκε να επηρεάζεται αρνητικά με κάποιο τρόπο. Η ομάδα «εσωτερίκευσης» (16,2%) εσωτερίκευε επίμονα προβλήματα και εμφάνιζε συμπτώματα κατάθλιψης, άγχος και απόσυρση. Η ομάδα «ασυμφωνίας» (9,9%) παρουσίασε συμπτώματα κατάθλιψης και «εμπειρίες που μοιάζουν με ψυχωτικά», αλλά δεν είχε αναγνωριστεί ότι είχε τέτοια προβλήματα από τους φροντιστές της. Η ομάδα «εξωτερίκευσης» (9,6%) εμφάνισε προβλήματα υπερκινητικότητας, απροσεξίας ή/και συμπεριφοράς αλλά λίγα άλλα προβλήματα. Τέλος, η μικρότερη ομάδα κατηγοριοποιήθηκε ως «σοβαρή» (3,9%) και αντιμετώπισε χρόνιες δυσκολίες για τις οποίες γνώριζαν οι φροντιστές της, ιδίως εμπειρίες που μοιάζουν με ψυχωσικά και ιδεοψυχαναγκαστική συμπεριφορά. Από όλες τις ομάδες, οι νέοι στην κατηγορία των «διαφορετικών» διέτρεχαν τον υψηλότερο κίνδυνο αυτοτραυματισμού και αυτοκτονικών σκέψεων. Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι μπορούσαν να προβλέψουν σημαντικά ποιος θα περιλαμβανόταν σε αυτή την ομάδα με βάση το εάν το παιδί απέφευγε να ζητήσει βοήθεια για την κατάθλιψη και εάν ο φροντιστής του είχε επίσης πρόβλημα ψυχικής υγείας. Οι ερευνητές προτείνουν ότι η ψυχική κατάσταση του φροντιστή θα μπορούσε να επηρεάσει την ψυχική υγεία του εφήβου τόσο μέσω γενετικών παραγόντων όσο και μέσω του γονεϊκού περιβάλλοντος, όπως η ικανότητα του φροντιστή να δίνει προσοχή στις δυσκολίες που μπορεί να αντιμετωπίσει ένας έφηβος. Αν και αυτή η έρευνα έχει αρκετούς περιορισμούς, επέτρεψε στην ομάδα να εντοπίσει έναν αριθμό παραγόντων κινδύνου που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για την πρόβλεψη σε ποιες ομάδες θα μπορούσαν να ανήκουν οι έφηβοι. Με βάση την έρευνα των συμμετεχόντων στην ηλικία των 10 ετών, τα παιδιά με τα παραπάνω χαρακτηριστικά και ιδιαίτερα εκείνα δεν ζήτησαν βοήθεια για την κατάθλιψη ήταν πιο πιθανό να ανήκουν στην ομάδα των «ασυμφωνιών». «Στην καθημερινή πρακτική ως ψυχίατρος, παρατήρησα ότι τα υπάρχοντα διαγνωστικά κριτήρια συχνά δεν αντιμετώπιζαν επαρκώς τις ποικίλες και ρευστές δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι έφηβοι», είπε η Nagaoka. “Στόχευσα να κατανοήσουμε καλύτερα αυτές τις δυσκολίες ώστε να παρέχεται η κατάλληλη υποστήριξη. Στη συνέχεια θέλουμε να κατανοήσουμε καλύτερα πώς τα ψυχοπαθολογικά προβλήματα των εφήβων αλληλεπιδρούν και αλλάζουν με τους ανθρώπους και το περιβάλλον γύρω τους. Αναγνωρίζοντας ότι πολλοί έφηβοι αντιμετωπίζουν προκλήσεις και σοβαρά ζητήματα, αλλά διστάζουν για να αναζητήσουμε βοήθεια, πρέπει να δημιουργήσουμε υποστηρικτικά συστήματα και δομές ως κοινωνία».

Διαβάστε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις για την υγεία από την Ελλάδα και τον Κόσμο
Ακολουθήστε το healthweb.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Ακολουθήστε το healthweb.gr στο κανάλι μας στο YouTube

Διαβάστε Eπίσης:

Τα οφέλη της ανάγνωσης για διασκέδαση ως παιδί

ΠΟΥ - Σύσταση Επιτροπής για την αντιμετώπιση της μοναξιάς ως απειλής για τη δημόσια υγεία

Γιατί οι πρώιμες σεξουαλικές εμπειρίες των παιδιών ανησυχούν τους γονείς;

Έρευνα συνδέει την υπερβολική σκέψη με τις αλλαγές συνδεσιμότητας του εγκεφάλου

Παιδιατρικό τραύμα - Προσέχοντας τα παιδιά - Yπόθεση για καλύτερες παρεμβάσεις

Πώς η μοναξιά και η απομόνωση μπορούν να επηρεάσουν την ψυχική σας υγεία;

svg%3E svg%3E
svg%3E
Αφιέρωμα στον Διαβήτη healthwebgr svg%3E
Περισσότερα

Eπιλόχειος κατάθλιψη: Δεν είναι μόνο γυναικείο φαινόμενο

Eπιλόχειος κατάθλιψη: Η επιλόχεια κατάθλιψη είναι συνήθως συνδεδεμένη με τις γυναίκες μετά τον τοκετό, αλλά πρόσφατες έρευνες δείχνουν ότι οι άνδρες μπορεί επίσης να επηρεαστούν από αυτήν την κατάσταση, αν και με διαφορετικό τρόπο. Αν και ο όρος "επιλόχεια κατάθλιψη" χρησιμοποιείται κυρίως για τις γυναίκες,

Χειμερινή κατάθλιψη: Πώς να την διαχειριστείτε

Χειμερινή κατάθλιψη: Η κατάθλιψη του χειμώνα, γνωστή και ως εποχική συναισθηματική διαταραχή (SAD), είναι μια μορφή κατάθλιψης που εμφανίζεται κυρίως κατά τους χειμερινούς μήνες, όταν οι ώρες ηλιοφάνειας μειώνονται και οι θερμοκρασίες πέφτουν.

Θλίψη: Τα σιωπηλά συμπτώματα που συχνά μένουν απαρατήρητα

Θλίψη: Η θλίψη είναι ένα έντονο συναισθηματικό και ψυχικό βάρος που μπορεί να εκδηλωθεί με πολλούς τρόπους. Συχνά, η κοινωνία περιμένει από τους ανθρώπους να εκφράζουν την θλίψη τους με εμφανή τρόπο, όπως το κλάμα ή η απομόνωση.

Πώς οδηγεί ο διαβήτης σε ανασφάλεια στις σχέσεις μας;

Διαβήτης σχέσεις: Ο διαβήτης είναι μια χρόνια πάθηση που μπορεί να επηρεάσει όχι μόνο την σωματική υγεία, αλλά και την ψυχολογική ευημερία του ατόμου. Η σύνδεση μεταξύ του διαβήτη και της ανασφάλειας στις σχέσεις είναι πολύπλοκη

Πόσο σημαντική είναι η διάρκεια της περιγεννητικής περιόδου

Περιγενεακό τραύμα: Το περιγενεακό τραύμα αναφέρεται σε ψυχικές ή σωματικές βλάβες που μπορούν να συμβούν κατά τη διάρκεια της περιγεννητικής περιόδου, δηλαδή πριν, κατά τη διάρκεια ή αμέσως μετά τη γέννηση ενός παιδιού.

Η χρήση της μουσικής ως νέας προσέγγισης στην θεραπεία του τραύματος

Μουσική τραύμα: Η μουσική χρησιμοποιείται ολοένα και περισσότερο ως εργαλείο στη θεραπεία τραύματος, λόγω της ικανότητάς της να επηρεάζει βαθιά τα συναισθήματα και τις ψυχικές καταστάσεις των ατόμων. Η μουσική θεραπεία

Close Icon