Οι ερευνητές διεξήγαγαν μια σειρά πειραμάτων στα οποία συμμετείχαν πάνω από 1.000 συμμετέχοντες, τόσο στο εργαστήριο όσο και στο διαδίκτυο. Σε ένα πείραμα, οι συμμετέχοντες συμπλήρωσαν ένα ερωτηματολόγιο που αξιολογούσε το επίπεδο μοναξιάς τους και στη συνέχεια συμμετείχαν σε μια εργασία που τους απαιτούσε να υπολογίσουν τη διάρκεια μιας σειράς κενών οθονών. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι τα άτομα που ανέφεραν υψηλότερα επίπεδα μοναξιάς είχαν την τάση να υπερεκτιμούν τη διάρκεια των κενών οθονών, υποδηλώνοντας μια αίσθηση προσωρινού αποπροσανατολισμού.
Σε ένα άλλο πείραμα, οι συμμετέχοντες κλήθηκαν να αξιολογήσουν πόσο συνδεδεμένοι ένιωθαν με άλλους ανθρώπους γενικά. Όσοι ανέφεραν ότι αισθάνονται πιο κοινωνικά απομονωμένοι είχαν περισσότερες πιθανότητες να δυσκολευτούν να εκτιμήσουν το πέρασμα του χρόνου με ακρίβεια από εκείνους που ανέφεραν ότι αισθάνονται κοινωνικά συνδεδεμένοι.
Αυτά τα ευρήματα υποδηλώνουν ότι η μοναξιά μπορεί να έχει σημαντικό αντίκτυπο στην αντίληψη των ατόμων για το χρόνο και την κοινωνική σύνδεση. Οι ερευνητές υποθέτουν ότι τα συναισθήματα μοναξιάς μπορεί να οδηγήσουν τα άτομα να αισθάνονται πιο αποσυνδεδεμένα από τους άλλους, κάτι που με τη σειρά του μπορεί να επηρεάσει την ικανότητά τους να μετρούν με ακρίβεια το πέρασμα του χρόνου.
Η μελέτη διαπίστωσε επίσης ότι η κοινωνική υποστήριξη παίζει καθοριστικό ρόλο στον μετριασμό των επιπτώσεων της μοναξιάς στον προσωρινό και κοινωνικό αποπροσανατολισμό. Οι συμμετέχοντες που ανέφεραν ότι είχαν ισχυρά δίκτυα κοινωνικής υποστήριξης ήταν λιγότερο πιθανό να βιώσουν αυτές τις επιπτώσεις, ακόμα κι αν ανέφεραν ότι αισθάνονταν μοναξιά.
Συνολικά, αυτή η μελέτη υπογραμμίζει τη σύνθετη σχέση μεταξύ της μοναξιάς, της αντίληψης του χρόνου και της κοινωνικής σύνδεσης. Τα ευρήματα υποδηλώνουν ότι η αντιμετώπιση των συναισθημάτων μοναξιάς μέσω της κοινωνικής υποστήριξης και της σύνδεσης με άλλους μπορεί να βοηθήσει τα άτομα να διατηρήσουν μια πιο ακριβή αίσθηση του χρόνου και του κοινωνικού προσανατολισμού.
Απαιτείται περαιτέρω έρευνα για τη διερεύνηση των μηχανισμών που κρύβονται πίσω από αυτές τις επιπτώσεις και για την ανάπτυξη παρεμβάσεων που μπορούν να βοηθήσουν τα άτομα να αντιμετωπίσουν τα συναισθήματα της μοναξιάς και να μετριάσουν τον αντίκτυπό τους στην ψυχολογική ευεξία. Τελικά, η κατανόηση της επίδρασης της μοναξιάς στον χρονικό και κοινωνικό αποπροσανατολισμό μπορεί να οδηγήσει σε νέες στρατηγικές για την προαγωγή της ψυχικής υγείας και ευεξίας σε άτομα που βιώνουν χρόνια συναισθήματα μοναξιάς.