Όσοι εξιδανικεύουν το παρελθόν ίσως ξεχνούν τις πιο τρομακτικές και ανησυχητικές πτυχές της πρώιμης πανδημίας, πρότεινε ο Gallagher. «Τείνουμε να μην είμαστε σπουδαίοι ιστορικοί του παρελθόντος», είπε. "Υπάρχει κάτι στον εγκέφαλο που έχει την τάση να μη θυμάται, μερικές φορές, το πιο δύσκολο μέρος των πραγμάτων. Αυτό είναι η νοσταλγία."
Lockdown COVID-19: Στα μοντέρνα βίντεο, οι νέοι αναπολούν τα lockdown της άνοιξης του 2020 — οι ειδικοί εξετάζουν τι συμβαίνει εδώ Επίπτωση στην ψυχική υγεία στους μαθητές κατά τη διάρκεια της πανδημίας COVID Ο γιατρός της Νέας Υόρκης, Δρ. Devi Nampiaparampil, σχετικά με τον ψυχικό και σωματικό αντίκτυπο της εικονικής εκπαίδευσης, καθώς περισσότερα σχολεία εξετάζουν το ενδεχόμενο να επιστρέψουν στη μάθηση στο σπίτι Οι περισσότεροι άνθρωποι σε όλο τον κόσμο συνδέουν την άνοιξη του 2020 με το άγχος του εγκλωβισμού, την πίεση να φροντίσουμε τους άλλους και τον φόβο για το άγνωστο, μεταξύ άλλων δυσάρεστων αναμνήσεων. Ωστόσο, ορισμένοι νέοι έχουν εκφράσει νοσταλγικά, ακόμη και αισιόδοξα συναισθήματα για την εποχή της πανδημίας.
Δύο χρόνια μετά το αρχικό lockdown, ορισμένα μέλη του πληθυσμού της Gen Z (αυτές οι ηλικίες 10-25) έχουν φωνάξει στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ότι έχασαν τις ημέρες κατά τις οποίες αναγκάστηκαν να μείνουν μέσα εν μέσω της πανδημίας COVID-19.
Έφηβοι και νεαροί ενήλικες έχουν εκφράσει αυτή τη νοσταλγία στο TikTok.
Δημοσίευσαν βίντεο με μουσική υπόκρουση που ήταν δημοφιλής γύρω στον Μάρτιο, τον Απρίλιο και τον Μάιο του 2020. Μερικοί νέοι εκφράζουν μια νοσταλγία για την εποχή του lockdown. Το Fox News Digital μίλησε με ειδικούς για αυτά τα συναισθήματα.
Πολλοί από αυτούς τους δημιουργούς αναφέρουν ένα «αίσθημα» στον ανοιξιάτικο αέρα, την ακύρωση μεγάλων εκδηλώσεων, αναφορές στην ποπ κουλτούρα στην πανδημία και άλλες αναφορές στις ημέρες των περιορισμών.
Ποια ακριβώς είναι η ψυχολογία πίσω από τα νοσταλγικά συναισθήματα για μια τραυματική περίοδο;
Ο Μάρτιος του 2020 ήταν μια διαφορετική ατμόσφαιρα
Ο ψυχίατρος Δρ. Itai Danovitch με έδρα το Λος Άντζελες, σε συνέντευξή του στο Fox News Digital, είπε ότι αυτό μπορεί να ξεκινήσει με ένα αίσθημα κοινής εμπειρίας εν μέσω τραγωδίας — παρόλο που οι ατομικές εμπειρίες των ανθρώπων διέφεραν. “Κάποιοι άνθρωποι υπέφεραν πολύ, ενώ άλλοι άνθρωποι βίωσαν ασημένια επένδυση.”
«Οι άνθρωποι βίωσαν περισσότερο χρόνο με τα παιδιά τους ή την ευκαιρία να συνδεθούν με γείτονες για πρώτη φορά», πρόσθεσε. Είπε ότι ορισμένα οφέλη ήταν «η χαρά των ανοιχτών δρόμων και η απόκτηση ευελιξίας στην εργασία».
Ο Δρ Ντάνοβιτς πρότεινε επίσης ότι κάποιο από τα συναισθήματα μπορεί να έγκειται στο να νοηματοδοτούν τις αντιξοότητες και τις ιστορίες που επαναλαμβάνονται για το «τι έχουμε ξεπεράσει».
«Οι άνθρωποι που έχουν την ικανότητα να πουν μια ιστορία θεραπείας και ανάρρωσης πιθανότατα βοηθούν στη δική τους ικανότητα να εσωτερικεύουν και, στην πραγματικότητα, να ανταποκρίνονται σε αυτό που έχουν ξεπεράσει», είπε. Πρόσθεσε ότι «οι ιστορίες και οι αφηγήσεις που λέμε για το τραύμα είναι ένα σημαντικό μέρος αυτού».
Η ψυχολόγος και ειδικός στο άγχος του Ιατρικού Κέντρου της Νέας Υόρκης NYU Langone, Δρ. Thea Gallagher, PsyD, σχολίασε επίσης πώς η πολυπλοκότητα της ανθρώπινης εμπειρίας μπαίνει στο παιχνίδι.
Είπε στο Fox News Digital πώς η «θεωρία μερών» στην ψυχολογία συμπληρώνει την ποικίλη εμπειρία του κοινού.
«Υπάρχουν μέρη της εμπειρίας του lockdown που ήταν κάπως ωραία», είπε. Είπε ότι κατά κάποιο τρόπο, υπήρχε έλλειψη πίεσης, έλλειψη προσδοκιών, “αυτό ήταν ωραίο.
Αλλά νομίζω ότι αν το δεις στην ολότητά του – αν μπορούσες να επιλέξεις να ταξιδέψεις πίσω στον χρόνο και να είσαι εκεί με πλήρη απασχόληση , δεν νομίζω ότι θα συνέβαινε αυτό». Όσοι εξιδανικεύουν το παρελθόν ίσως ξεχνούν τις πιο τρομακτικές και ανησυχητικές πτυχές της πρώιμης πανδημίας, πρότεινε ο Gallagher. «Τείνουμε να μην είμαστε σπουδαίοι ιστορικοί του παρελθόντος», είπε. “Υπάρχει κάτι στον εγκέφαλο που έχει την τάση να μη θυμάται, μερικές φορές, το πιο δύσκολο μέρος των πραγμάτων. Αυτό είναι η νοσταλγία.”
Ο επίκουρος κλινικός καθηγητής του Τμήματος Ψυχιατρικής του NYU είπε ότι, τελικά, καταλήγει σε αυτό: Όσοι ήταν κλειδωμένοι έπρεπε να αποχωρήσουν από την ευρύτερη κοινωνία.
Πολλοί από αυτούς ολοκλήρωσαν την παρακολούθηση τηλεόρασης, την εργασία ή τη μελέτη από το σπίτι και εστιάζοντας στο μόνο πράγμα που είχε σημασία: να επιβιώσουν από μια πανδημία.
«Είναι εύκολο», είπε, να δεις εκείνη την εποχή με «ροζ γυαλιά. Δεν υπήρχαν οι ίδιες προσδοκίες… Η επιβίωση ήταν το κύριο θέμα». «Υπήρχε λιγότερη πίεση για να τα κάνουμε όλα και να επιβιώσουμε».
Διαβάστε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις για την υγεία από την Ελλάδα και τον ΚόσμοΑκολουθήστε το healthweb.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Ακολουθήστε το healthweb.gr στο κανάλι μας στο YouTube
