"Εφιστώντας την προσοχή σε όσους έχουν τον υψηλότερο κίνδυνο για κατάθλιψη, ελπίζουμε ότι τα ευρήματά μας θα βοηθήσουν στην ενημέρωση για στοχευμένο έλεγχο και παρέμβαση. Πολλοί ενήλικες μεγαλύτερης ηλικίας μπορεί να εξακολουθούν να χρειάζονται υποστήριξη ψυχικής υγείας στη μετά-COVID εποχή", δήλωσε η Fuller-Thomson.
COVID-19: Νέα έρευνα από το Πανεπιστήμιο του Τορόντο αποκάλυψε το τίμημα της πανδημίας COVID-19 για την ψυχική υγεία των ηλικιωμένων ενηλίκων με πεπτικό έλκος (PUD), μια επώδυνη κατάσταση κατά την οποία αναπτύσσονται γαστρικές πληγές στο βλεννογόνο του στομάχου ή στο ανώτερο τμήμα του λεπτού εντέρου. Οι ερευνητές εξέτασαν ένα υπόδειγμα ηλικιωμένων ενηλίκων από την Καναδική Διαχρονική Μελέτη Γήρανσης, ένα εθνικό σύνολο δεδομένων ηλικιωμένων Καναδών. Το δείγμα αποτελούνταν από 1.140 ηλικιωμένους ενήλικες με πεπτικό έλκος PUD, εκ των οποίων 689 είχαν προ-πανδημικό ιστορικό κατάθλιψης και 451 δεν είχαν ιστορικό κατάθλιψης.
Χρησιμοποιώντας διαχρονικά δεδομένα, οι ερευνητές ήταν σε θέση να συγκρίνουν την πορεία της ψυχικής υγείας των ατόμων με και χωρίς ιστορικό κατάθλιψης. Το άρθρο δημοσιεύθηκε στο PLOS ONE. Μεταξύ των ηλικιωμένων ενηλίκων με πεπτικό έλκος PUD και χωρίς ιστορικό κατάθλιψης κατά τη διάρκεια της ζωής τους, περίπου ένας στους οκτώ (13,0%) εμφάνισε κατάθλιψη για πρώτη φορά κατά τη διάρκεια της πανδημίας COVID-19. Οι αριθμοί αυτοί ήταν σημαντικά υψηλότεροι σε σύγκριση με τα επίπεδα κατάθλιψης πριν από την πανδημία (2015-2018). “Αν και τα άτομα με πεπτικό έλκος ήταν ήδη γνωστό ότι ήταν ευάλωτα στην κατάθλιψη, τα ευρήματά μας δείχνουν ότι η πανδημία επιδείνωσε σοβαρά αυτή την ευπάθεια”, δήλωσε η επικεφαλής συγγραφέας Esme Fuller-Thomson, καθηγήτρια στη Σχολή Κοινωνικής Εργασίας Factor-Inwentash του Πανεπιστημίου του Τορόντο (FIFSW) και διευθύντρια του Ινστιτούτου για την Πορεία Ζωής και τη Γήρανση (ILCA). “Η COVID-19 εισήγαγε πολλούς απρόβλεπτους στρεσογόνους παράγοντες για τα άτομα με χρόνιες παθήσεις υγείας, όπως υψηλότερα επίπεδα άγχους και χαμηλότερα επίπεδα σωματικής δραστηριότητας και κοινωνικής υποστήριξης, τα οποία μπορεί να συμβάλλουν στην επιδείνωση της ψυχικής τους υγείας”. Όταν η ανάλυση περιορίστηκε σε όσους είχαν ιστορικό κατάθλιψης σε όλη τους τη ζωή, περίπου ένας στους δύο (46,6%) παρουσίασε επαναλαμβανόμενη ή επίμονη κατάθλιψη κατά τη διάρκεια της πανδημίας. “Ένας από τους σημαντικότερους παράγοντες κινδύνου για κατάθλιψη στη μετέπειτα ζωή είναι η ύπαρξη προηγούμενου ιστορικού καταθλιπτικών επεισοδίων”, δήλωσε η συν-συγγραφέας Hannah Dolhai, πρώην βοηθός έρευνας στο ILCA. “Οι ηλικιωμένοι ενήλικες με ιστορικό κατάθλιψης, οι οποίοι έπρεπε επίσης να αντιμετωπίσουν τις προκλήσεις με τη διαχείριση της χρόνιας ασθένειάς τους κατά τη διάρκεια της πανδημίας, αποτελούν έναν ευάλωτο υποπληθυσμό Καναδών”. Οι ερευνητές εντόπισαν επίσης αρκετούς παράγοντες κινδύνου για κατάθλιψη μεταξύ των ατόμων με πεπτικό έλκος, όπως η δυσκολία πρόσβασης στην υγειονομική περίθαλψη. “Διαπιστώσαμε ότι τα άτομα που ανέφεραν προκλήσεις με την πρόσβαση στην υγειονομική περίθαλψη κατά τη διάρκεια της πανδημίας είχαν υψηλότερο κίνδυνο κατάθλιψης. Είναι σημαντικό να σκεφτούμε τις πιθανές αλυσιδωτές συνέπειες στην ψυχική υγεία από τους περιορισμούς στην υγειονομική περίθαλψη που σημειώθηκαν κατά τη διάρκεια της COVID-19”, δήλωσε η συν-συγγραφέας Andie MacNeil, βοηθός ερευνητή στο FIFSW και στο Ινστιτούτο για την πορεία ζωής και τη γήρανση.
“Ενώ η στροφή προς την τηλεϊατρική βοήθησε στη διατήρηση της συνέχειας της υγειονομικής περίθαλψης για πολλά άτομα, δεν είναι πάντα προσβάσιμη ή προτιμότερη για ορισμένους ασθενείς” Άλλοι παράγοντες κινδύνου για κατάθλιψη μεταξύ των ηλικιωμένων ενηλίκων με πεπτικό έλκος PUD περιλάμβαναν το αίσθημα μοναξιάς στην αρχή της πανδημίας και την εμπειρία λειτουργικών περιορισμών. “Η μοναξιά είναι ένας καθιερωμένος παράγοντας κινδύνου για την κατάθλιψη. Για πολλούς ηλικιωμένους ενήλικες, οι φυσικοί περιορισμοί απόστασης στις αρχές της πανδημίας σήμαιναν αυξημένο χρόνο μόνοι και μείωση της κοινωνικής υποστήριξης. Παρόλο που αυτές οι κατευθυντήριες γραμμές ήταν σημαντικές για την προστασία της υγείας των Καναδών, μπορεί επίσης να είχαν ακούσιες συνέπειες για την ψυχική υγεία. Είναι σημαντικό να βρεθούν τρόποι για την ενίσχυση της κοινωνικής σύνδεσης ακόμη και όταν μένουμε χώρια”, δήλωσε η συν-συγγραφέας Grace Li, υποψήφια διδάκτωρ στο Τμήμα Κοινωνιολογίας του Πανεπιστημίου της Βικτώριας. Ο συν-συγγραφέας Ying Jiang, ανώτερος επιδημιολόγος στην Υπηρεσία Δημόσιας Υγείας του Καναδά επισημαίνει ότι προηγούμενες έρευνες σχετικά με τη σχέση μεταξύ του πεπτικού έλκους PUD και της κατάθλιψης έχουν επισημάνει πώς συμπτώματα όπως ο χρόνιος πόνος μπορούν να διαταράξουν σοβαρά τη λειτουργική κατάσταση και να μειώσουν δραματικά την ποιότητα ζωής των ασθενών. “Δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι η σχέση αυτή διατηρήθηκε και κατά τη διάρκεια της πανδημίας και ότι τα άτομα με μειωμένη λειτουργική κατάσταση αντιμετώπιζαν υψηλότερο κίνδυνο κατάθλιψης”, δήλωσε ο Jiang. Διαπιστώθηκε επίσης ότι οι γυναίκες είχαν υψηλότερο κίνδυνο κατάθλιψης σε σύγκριση με τους άνδρες. “Κατά τη διάρκεια της πανδημίας, πολλές γυναίκες αντιμετώπισαν αυξημένη οικιακή εργασία και ευθύνες φροντίδας λόγω του κλεισίματος των σχολείων και των περιορισμών σε άλλες κοινοτικές υπηρεσίες, όπως τα προγράμματα ημερήσιας φροντίδας ηλικιωμένων. Αυτή η επιδείνωση του άγχους του ρόλου του φύλου μπορεί να επηρέασε την ψυχική υγεία πολλών γυναικών”, δήλωσε η συν-συγγραφέας Margaret de Groh, επιστημονική υπεύθυνη στην Υπηρεσία Δημόσιας Υγείας του Καναδά. “Εφιστώντας την προσοχή σε όσους έχουν τον υψηλότερο κίνδυνο για κατάθλιψη, ελπίζουμε ότι τα ευρήματά μας θα βοηθήσουν στην ενημέρωση για στοχευμένο έλεγχο και παρέμβαση. Πολλοί ενήλικες μεγαλύτερης ηλικίας μπορεί να εξακολουθούν να χρειάζονται υποστήριξη ψυχικής υγείας στη μετά-COVID εποχή”, δήλωσε η Fuller-Thomson.
Ακολουθήστε το healthweb.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Ακολουθήστε το healthweb.gr στο κανάλι μας στο YouTube
