Ορισμένοι που παίρνουν τα φάρμακα βλέπουν δυνητικά σοβαρές παρενέργειες, όπως πέτρες στη χολή και φλεγμονή του παγκρέατος. Ο Έντουαρντ Κεντ ανταποκρίθηκε καλά στα φάρμακα για την παχυσαρκία, τα οποία απενεργοποίησαν την αδηφάγο όρεξή του "σαν διακόπτης φωτός", δήλωσε η μητέρα του.
Παχυσαρκία: Ο John Simon III ήταν ένα πεινασμένο μωρό, ένα “χοντρό” νήπιο και ένα παχουλό αγοράκι, είπε η μητέρα του. Αλλά στην ηλικία των 14 ετών, το βάρος του είχε εκτοξευθεί στα 430 κιλά και αποτελούσε απειλητική για τη ζωή του ιατρική κατάσταση. Εννέα μήνες μετά την επέμβαση απώλειας βάρους που αφαίρεσε ένα μέρος του στομάχου του, ο John έχει χάσει περίπου 150 κιλά, ενισχύοντας την υγεία του και τις ελπίδες του για το μέλλον. “Ήταν σαν μια εντελώς νέα αρχή”, δήλωσε ο John, ο οποίος θα ξεκινήσει το λύκειο στην Καλιφόρνια αυτό το φθινόπωρο. Στη Μινεσότα, ο Έντουαρντ Κεντ διαγνώστηκε με λιπώδη ηπατική νόσο. Ο δευτεροετής μαθητής λυκείου, ύψους 1,80 μ. και βάρους 300 κιλών, άρχισε να χρησιμοποιεί το φάρμακο για την παχυσαρκία Wegovy τον Ιανουάριο -μόλις ένα μήνα αφότου οι ομοσπονδιακές ρυθμιστικές αρχές το ενέκριναν για παιδιά ηλικίας 12 ετών και άνω- και έχασε 40 κιλά. “Είναι τεράστια υπόθεση και θα τον επηρεάσει για το υπόλοιπο της ζωής του”, δήλωσε η μητέρα του, η δρ Μπάρμπαρα Βαν Έκχουτ, μαιευτήρας-γυναικολόγος. “Πρόκειται για την υγεία του”.
Ο Τζον και ο Έντουαρντ ανήκουν σε μια μικρή αλλά αυξανόμενη ομάδα νεαρών εφήβων που στρέφονται σε θεραπείες, όπως η χειρουργική επέμβαση που αλλάζει το σώμα και τα νέα φάρμακα που επανασυνδέουν τον μεταβολισμό για να χάσουν μεγάλες ποσότητες βάρους. Οι επικριτές προτρέπουν για προσοχή στην τόσο πρώιμη παρέμβαση, αλλά τα παιδιά και οι γονείς τους λένε ότι τα επιθετικά -και συχνά δαπανηρά- μέτρα είναι απαραίτητες επιλογές μετά από χρόνια αναποτελεσματικών προγραμμάτων διατροφής και άσκησης. “Ο Τζον προσπάθησε με όλες του τις δυνάμεις”, δήλωσε η μητέρα του, η Κάρεν Τίλμαν, 46 ετών, λογίστρια. “Δεν είναι επειδή δεν μπορούσε να προσπαθήσει. Γινόταν όλο και πιο δύσκολο”. Το 80% των εφήβων με υπερβολικό βάρος το μεταφέρουν στην ενήλικη ζωή τους, με δυνητικά ολέθριες συνέπειες για την υγεία και τη μακροζωία τους. Η παχυσαρκία ταξινομήθηκε για πρώτη φορά ως σύνθετη, χρόνια ασθένεια, πριν από μια δεκαετία από την Αμερικανική Ιατρική Ένωση, αλλά οι ουσιαστικές θεραπείες έχουν μείνει πολύ πίσω, δήλωσε ο Aaron Kelly, συνδιευθυντής του Κέντρου Παιδιατρικής Ιατρικής της Παχυσαρκίας στο Πανεπιστήμιο της Μινεσότα. “Πρόκειται για μια βιολογικά καθοδηγούμενη ασθένεια. Δεν είναι μια ασθένεια που σχετίζεται με τη συμπεριφορά”, δήλωσε ο Kelly. “Πρέπει να το αντιμετωπίσουμε νωρίς. Μην περιμένετε μέχρι αργότερα στη ζωή, γιατί είναι πολύ αργά”. Τον Ιανουάριο, η Αμερικανική Ακαδημία Παιδιατρικής εξέδωσε κατευθυντήριες γραμμές που καλούν να εξεταστούν φάρμακα κατά της παχυσαρκίας για παιδιά ηλικίας 12 ετών και χειρουργική επέμβαση για παιδιά ηλικίας 13 ετών. Οι συστάσεις ήταν αμέσως αμφιλεγόμενες. Η Mental Health America, μια ομάδα υπεράσπισης, τις χαρακτήρισε “επικίνδυνες” και “αποκαρδιωτικές”, λέγοντας ότι θα αυξήσουν τις διατροφικές διαταραχές και θα διαιωνίσουν το επιβλαβές στίγμα σχετικά με το βάρος. Ορισμένοι στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης κατηγόρησαν τους γιατρούς και τους γονείς ότι παίρνουν την εύκολη λύση, κατηγορώντας πράγματα, όπως, το πρόχειρο φαγητό ή τα βιντεοπαιχνίδια -ή κατηγορώντας τους γονείς για “κακοποίηση των παιδιών”. Ο Dr. David Ludwig, ενδοκρινολόγος και ερευνητής στο Νοσοκομείο Παίδων της Βοστώνης, προειδοποίησε ότι ο “δικαιολογημένος ενθουσιασμός” για τα νέα φάρμακα απώλειας βάρους δεν πρέπει να επισκιάζει τις μη φαρμακευτικές επιλογές. “Ειδικά για τα παιδιά, η διατροφή και η άσκηση πρέπει να παραμείνουν στην πρώτη γραμμή της πρόληψης και της θεραπείας της παχυσαρκίας”, έγραψε στο JAMA.
Όμως, οι ειδικοί ιατροί που θεραπεύουν παιδιά με σοβαρή παχυσαρκία λένε ότι η έρευνα είναι σαφής: η δίαιτα και η άσκηση από μόνες τους δεν αρκούν. Περισσότερες από 240 ασθένειες συνδέονται με το υπερβολικό βάρος -συμπεριλαμβανομένων των ηπατικών προβλημάτων, του διαβήτη και της φλεγμονής- και τα σημάδια εμφανίζονται νωρίς, δήλωσε η Δρ Τζέινι Πρατ, χειρουργός του Πανεπιστημίου Στάνφορντ που έκανε τη χειρουργική επέμβαση στον Τζον Σάιμον. “Έχει ήδη επηρεάσει σημαντικά όργανα μέχρι να φτάσουν σε μένα”, δήλωσε ο Pratt. “Έχεις να κάνεις με ένα τρένο που κατευθύνεται προς τον γκρεμό”. Ξεκινώντας από το δημοτικό σχολείο, ο John πάλευε με πόνο στις αρθρώσεις, δύσπνοια και υπνική άπνοια τόσο σοβαρή που, σε ηλικία 12 ετών, χρειαζόταν καφέ για να μείνει ξύπνιος. Ανέπτυξε άγχος που προκλήθηκε από τον καθημερινό εκφοβισμό στο σχολείο και νοσηλεύτηκε ως μαθητής της έκτης δημοτικού για δύο μήνες με διαταραχή μετατραυματικού στρες. “Με έβριζαν, με χτυπούσαν, με έσπρωχναν, όλα τα παραπάνω”, είπε ο John. “Ήταν πολλές δυσκολίες που έπρεπε να περάσω”. Δοκίμασε δίαιτες και άσκηση, χάνοντας μέχρι και 40 κιλά. Αλλά η έντονη επιθυμία για φαγητό σήμαινε ότι το βάρος πάντα επέστρεφε – και μάλιστα περισσότερο. Όταν ο John γνώρισε τον Dr. Callum Rowe, ειδικευόμενο παιδιατρικής σε κλινική δημόσιας υγείας στο Νοσοκομείο Παίδων του Λος Άντζελες, ο John είχε δείκτη μάζας σώματος 75. Ήταν πολύ μακριά από τα διαγράμματα που μετρούν τον δείκτη μάζας σώματος, ή ΔΜΣ, ο οποίος θεωρείται εσφαλμένο εργαλείο, αλλά χρησιμοποιείται ευρέως από τους γιατρούς για τον έλεγχο της παχυσαρκίας. Ο Γιάννης, ο οποίος έχει ένα ντροπαλό χαμόγελο και μια απαλή φωνή, ζήτησε βοήθεια. Είπε ότι ήθελε να κάνει ένα “ταξίδι προς την ευεξία”, θυμήθηκε ο Rowe. “Το βρήκα αυτό πολύ βαθύ για ένα 13χρονο παιδί. Είναι μεγάλη ψυχή για να έχει αυτό το επίπεδο διορατικότητας σχετικά με το τι μπορώ να κάνω για να αλλάξω την κατάστασή μου;”, δήλωσε ο Rowe, ο οποίος παρέπεμψε τον John στο πρόγραμμα απώλειας βάρους του Stanford Medicine Children’s Health. Αυτό σήμαινε να ταξιδέψει στο Πάλο Άλτο, 350 μίλια βόρεια, αλλά η Κάρεν Τίλμαν δήλωσε ότι ήταν έτοιμη να κάνει τα πάντα. “Το βάρος του αυξανόταν λεπτό προς λεπτό”, είπε. Οι εγγραφές για το χειρουργικό πρόγραμμα του Στάνφορντ έχουν διπλασιαστεί μετά την έκδοση των κατευθυντήριων γραμμών της AAP, δήλωσε ο Pratt. Είναι ένα από τα πιο πολυσύχναστα κέντρα στις ΗΠΑ, πραγματοποιώντας περισσότερες από 50 από τις 2.000 παιδιατρικές χειρουργικές επεμβάσεις απώλειας βάρους που καταγράφονται κάθε χρόνο. Ο Τζον ήταν τυχερός- λιγότερο από το 1% των παιδιών που πληρούν τις προϋποθέσεις για μεταβολική χειρουργική επέμβαση προχωρούν στη διαδικασία. Οι γιατροί μπορεί να είναι απρόθυμοι να παραπέμψουν και οι οικογένειες είτε δεν γνωρίζουν ότι είναι μια επιλογή είτε κοστίζει πάρα πολύ, είπαν οι ειδικοί. Οι αμοιβές ξεπερνούν τα 20.000 δολάρια και μπορεί να φτάσουν τα 100.000 δολάρια.
Η χειρουργική επέμβαση του Τζον καλύφθηκε από το Medi-Cal, το πρόγραμμα Medicaid της Καλιφόρνιας, το οποίο πλήρωσε 47 επεμβάσεις για παιδιά ηλικίας 11 έως 17 ετών πέρυσι, σύμφωνα με τα αρχεία υγείας της πολιτείας. Σε όλες τις ΗΠΑ, η κάλυψη από το Medicaid της χειρουργικής επέμβασης απώλειας βάρους για παιδιά διαφέρει σημαντικά ανά πολιτεία. Κατά μέσον όρο, τα παιδιά που υποβάλλονται σε χειρουργική επέμβαση απώλειας βάρους χάνουν περίπου το ένα τέταρτο έως το ένα τρίτο του σωματικού τους βάρους, σύμφωνα με μελέτες. Αλλά περίπου το 25% των παιδιών ξαναπαίρνουν τα κιλά και χρειάζονται περαιτέρω θεραπεία, δήλωσε ο Pratt. Με το Wegovy, οι έφηβοι έχασαν περίπου το 16% της σωματικής τους μάζας σε σχεδόν 16 μήνες σε μια κλινική δοκιμή. Όσοι παίρνουν φάρμακα για την παχυσαρκία -οι αιτήσεις για τα οποία έχουν εκτοξευθεί στο Στάνφορντ και σε εθνικό επίπεδο- ξαναπαίρνουν βάρος μόλις σταματήσουν, δείχνουν οι έρευνες. Ορισμένοι που παίρνουν τα φάρμακα βλέπουν δυνητικά σοβαρές παρενέργειες, όπως πέτρες στη χολή και φλεγμονή του παγκρέατος. Ο Έντουαρντ Κεντ ανταποκρίθηκε καλά στα φάρμακα για την παχυσαρκία, τα οποία απενεργοποίησαν την αδηφάγο όρεξή του “σαν διακόπτης φωτός”, δήλωσε η μητέρα του. Σε μια πρόσφατη εξέταση, η ηπατική λειτουργία του Έντουαρντ είχε επανέλθει στο φυσιολογικό. Ο John Simon έχει χάσει περίπου το 35% του σωματικού του βάρους σε λιγότερο από ένα χρόνο. Η ηπατική του λειτουργία και η αντίσταση στην ινσουλίνη έχουν βελτιωθεί, δήλωσε ο Pratt. Η αρθρίτιδά του υποχωρεί. Κοιμάται καλύτερα και κινείται πιο εύκολα. Ο αγώνας του Τζον εκτείνεται ακόμα πέρα από την κατάκτηση της μόνιμης λιγούρας και τη βελτίωση της υγείας του. Οι επιθέσεις από τους νταήδες έγιναν τόσο άσχημες στο γυμνάσιό του, που οι καθηγητές ανέλαβαν να περπατούν μαζί του μεταξύ των μαθημάτων. “Θα βγει με κάποιο είδος πληγής”, δήλωσε ο πάστορας του John, Charles Griffin III της DaySpring Christian Church. “Η προσευχή είναι ότι όταν βγει από αυτό, θα είναι πιο δυνατός”. Ο Τζον αποφοίτησε αυτόν τον μήνα από το γυμνάσιο του, όπου οι υπεύθυνοι δεν σχολίασαν τα μέτρα που έλαβαν για την αντιμετώπιση του εκφοβισμού. Του χρόνου θα πάει σε ένα γυμνάσιο τσάρτερ που θα είναι μικρότερο και, όπως ελπίζει η μητέρα του, πιο συμπονετικό. Ο Τζον, που είναι τώρα 15 ετών, είναι επικεντρωμένος στο μέλλον. Έχει μάθει να μαγειρεύει υγιεινά γεύματα, όπως ένα πρόσφατο δείπνο με σοταρισμένες γαρίδες και σέσκουλα. Γυμνάζεται σε ένα τοπικό γυμναστήριο, κάνει 18.000 βήματα στο βηματόμετρό του κάθε μέρα και ελπίζει να μελετήσει σκληρά για να βρει τη δουλειά των ονείρων του ως μηχανικός αυτοκινήτων. “Θέλω απλώς να ζήσω μια ευτυχισμένη, υγιή ζωή”, είπε. “Χωρίς τον πόνο. Και απλά χωρίς το βάρος”.
Το Τμήμα Υγείας και Επιστημών του Associated Press λαμβάνει υποστήριξη από την Ομάδα Επιστημονικών και Εκπαιδευτικών Μέσων του Ιατρικού Ινστιτούτου Howard Hughes. Το AP είναι αποκλειστικά υπεύθυνο για όλο το περιεχόμενο.
Διαβάστε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις για την υγεία από την Ελλάδα και τον ΚόσμοΑκολουθήστε το healthweb.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Ακολουθήστε το healthweb.gr στο κανάλι μας στο YouTube
