Νέα έρευνα έχει δείξει ότι η εξασθενημένη σηματοδότηση της ινσουλίνης στον εγκέφαλο, ένα συχνό χαρακτηριστικό του διαβήτη, μπορεί να επηρεάσει αρνητικά τη γνωστική διάθεση και το μεταβολισμό – κοινά δηλαδή χαρακτηριστικά της νόσου του Alzheimer.
Μια νέα μελέτη εξετάζει τις σχέσεις μεταξύ του Alzheimer και του διαβήτη. Παρόλο που οι συνθήκες είναι φαινομενικά ανεξάρτητες μεταξύ τους, προηγούμενες μελέτες έχουν διαπιστώσει ότι τα άτομα με διαβήτη τύπου 2 έχουν περισσότερες πιθανότητες να αναπτύξουν νόσο του Alzheimer. Ωστόσο, οι μηχανισμοί πίσω από αυτή τη σχέση παρέμειναν κρυμμένοι.
Μια πρόσφατη μελέτη διερεύνησε την επίδραση του αποκλεισμού υποδοχέων ινσουλίνης και υποδοχέων αυξητικού παράγοντα τύπου ινσουλίνης (IGF1) σε μοντέλα ποντικών. Το έργο διεξήχθη στο Joslin Diabetes Center, συνδεδεμένο με την Ιατρική Σχολή του Χάρβαρντ στη Βοστώνη, ΜΑ. Τα αποτελέσματα αποκαλύπτουν ότι η διακοπή αυτών των παρόμοιων διαδρομών εξασθένησε τόσο τη μάθηση όσο και τη μνήμη. Οι ερευνητές δημοσίευσαν τα ευρήματά τους στα Πρακτικά της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών.
Υποδοχείς ινσουλίνης και μάθηση
Οι ερευνητές συνεργάστηκαν τόσο με τον ιππόκαμπο όσο και με την κεντρική αμυγδαλή, περιοχές του εγκεφάλου που βοηθούν στη λειτουργία της γνώσης, καθώς και τον μεταβολικό έλεγχο.
Πρώτον, οι ερευνητές επέτρεψαν στα ποντίκια να εξερευνήσουν το λαβύρινθο για να εξοικειωθούν με τη διάταξη και στη συνέχεια μπλοκάρουν ένα μονοπάτι πριν επαναφέρουν τα ποντίκια στον λαβύρινθο. Αυτά τα συγκεκριμένα ποντίκια δεν κατάφεραν να αναλύσουν το νέο οδόφραγμα και, αντίθετα, προσπάθησαν να περάσουν από τον λαβύρινθο σαν να ήταν ο τρόπος που ήταν πάντα.
Ο ανώτερος συγγραφέας C. Ronald Kahn, επικεφαλής ακαδημαϊκός αξιωματούχος του Joslin και ο Mary K. Iacocca καθηγητής της Ιατρικής στο Ιατρικό Σχολείο του Χάρβαρντ, σημειώνει ότι αυτή είναι η πρώτη μελέτη που δείχνει μια σχέση μεταξύ αυτών των διαταραγμένων οδών και προβλημάτων γνωστικής λειτουργίας.
Λέει, “Δεδομένου ότι αυτοί οι δύο υποδοχείς μπορούν να αντισταθμίσουν μερικώς το ένα το άλλο, αυτό που κάναμε αυτό ήταν κρίσιμο ήταν αυτή η συνδυασμένη ινσουλίνη και IGF υποδοχέα knockout.” Ο καθηγητής Kahn συνεχίζει να εξηγεί: “Ωστόσο, ήταν επίσης σημαντικό να το κάνουμε σε συγκεκριμένες περιοχές, διότι αν ήταν παντού, θα μπορούσε να έχει μειωμένη ανάπτυξη του εγκεφάλου. Με την απομάκρυνση και των δύο υποδοχέων απομακρύνθηκε όχι μόνο ο πρωταρχικός τρόπος αλλά το εφεδρικό σύστημα που είναι ήδη ενσωματωμένο. “
Διαβάστε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις για την υγεία από την Ελλάδα και τον ΚόσμοΑκολουθήστε το healthweb.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Ακολουθήστε το healthweb.gr στο κανάλι μας στο YouTube
