Για τους σκοπούς της ψυχολογίας και της ψυχιατρικής, οι νευροεπιστήμες έχουν νόμιμες χρήσεις. Δεν είναι, όμως, όλη αυτή η ιστορία. Αυτά τα ιατρικά αρχεία είναι δυνητικά ευάλωτα, και η τεχνολογία θα μπορούσε ακόμη να γίνει αντικείμενο κατάχρησης. Απαιτούνται σαφείς κατευθυντήριες γραμμές και νόμοι. Οι ιατροί και οι ασθενείς πρέπει να προστατεύονται από ισχυρισμούς για κατάχρηση και πραγματική κατάχρηση. Η νευροεπιστήμη είναι μια εκθετικά αναπτυσσόμενη επιστήμη. Πρέπει να συμμαζευτεί και να αποσαφηνίσει τις ευθύνες της. Αυτό δεν είναι διαπραγματεύσιμο.
Νευρολογία εναντίον ιδιωτικότητας: Η θεωρία της ανάγνωσης του νου δεν είναι ακριβώς καινούργια. Είναι ένα από τα πιο χιλιοειπωμένα θέματα της επιστημονικής φαντασίας. Έρχεται πολύ πιο κοντά στο να γίνει πραγματικό πρόβλημα με τα νέα φάρμακα, τις τεχνολογίες και την κουλτούρα της εταιρικής εκμετάλλευσης. Ένα νέο βιβλίο μιας καθηγήτριας βιοεπιστημών του Πανεπιστημίου Duke, της Nita Farahany, εξετάζει αυτή τη δυνητική καταστροφή και στην καλή καθηγήτρια προφανώς δεν αρέσει αυτό που βλέπει. Ο Guardian έχει ένα χρήσιμο άρθρο που εξηγεί τις απόψεις της. Χρειάζεται να διαβάσετε αυτό το άρθρο για να δείτε πόσο δύσκολο γίνεται γρήγορα αυτό το θέμα. Οι σκέψεις σας θα μπορούσαν να δημοσιοποιηθούν με τον χειρότερο τρόπο. Αυτό το σχόλιο της καθηγήτριας Farahany είναι η βασική περιγραφή του τι είναι δυνατό και τι έρχεται.
Είναι πιθανό να είναι ένα ιδιαίτερα σοβαρό ζήτημα σε συνδυασμό με την ουσιαστική κατάρρευση του πολιτισμού στα οικονομικά, την πολιτική και μια κουλτούρα που πραγματικά δεν ενδιαφέρεται. Ακόμη χειρότερα, υπάρχει, επίσης, εξαιρετικά μεγάλο χρήμα στην πνευματική ιδιοκτησία και τα περιφερειακά της νευροεπιστήμης. Αυτό είναι ένα μεγάλο κίνητρο για την ανάπτυξη τεχνολογιών που θα μπορούσαν να είναι εξαιρετικά καταπιεστικές και καταστροφικές. Αυτή η τεχνολογία, όπως προβλέπεται από την καθηγήτρια Farahany, ξεπερνά κατά πολύ την ανάγνωση του νου και καταλήγει στην ενεργό παρείσφρηση και τη γνωστική παρέμβαση. Με δεδομένες και μόνο τις επικίνδυνες ορολογίες που παράγει η νευροεπιστήμη, ακόμη και κάτι τόσο βασικό όσο η λέξη “νευροτυπικός”, υπάρχουν προβλήματα. Η απλή κατηγοριοποίηση των ανθρώπων θα μπορούσε να δημιουργήσει κάποιες άσχημες καταστάσεις. Για παράδειγμα – Αν κάνετε ένα τεστ και κατηγοριοποιηθείτε ως “νευροδιαφοροποιημένος”, αυτό θα μπορούσε να αποτελέσει πρόβλημα. Αυτή η τεμπέλικη κατηγοριοποίηση είναι σχεδόν μια προεπιλογή. Το φάσμα του αυτισμού είναι μια άλλη συλλεκτική κατηγορία που δημιουργεί πολλά προβλήματα για όσους κατηγοριοποιούνται με αυτόν τον τρόπο. Πρόκειται για ένα τεράστιο εύρος ατομικών καταστάσεων σε μια σε μεγάλο βαθμό άχρηστη και ουσιαστικά ανούσια εκ πρώτης όψεως φράση. Εφαρμόστε αυτόν τον ορισμό στον αριθμό των υποκατηγοριών της νευρικής κατηγορίας στον αυτισμό. Σκεφτείτε τι απόλυτο χάος θα μπορούσατε να δημιουργήσετε με τις κατάλληλες τεχνολογίες ως καταλύτες. Δεν εμπιστεύομαι ιδιαίτερα την ιδέα της “νευροδιάστασης”. Απόκλιση από τι; Δημιουργείτε μια νόρμα και λέτε ότι οτιδήποτε δεν είναι αυτή η νόρμα είναι αποκλίνον; Μήπως αδικείτε τους ανθρώπους αποκαλώντας τους νευροδιαφορετικούς; Πιθανώς. Η νόρμα, όσο προσβλητική και αν είναι, είναι η κοινωνική βάση. Διαστρεβλώστε ελαφρώς τη νόρμα ώστε το φυσιολογικό σας να είναι ένας απόλυτος ηλίθιος, και όποιος δεν είναι ηλίθιος είναι αποκλίνων. Ακούγεται σαν την κοινωνία επιτήρησης της Κίνας με ενσωματωμένους λόγους για την καταπίεση οποιουδήποτε. Ιδιωτικότητα; Ξεχάστε το. Όλα αυτά τα δεδομένα, στρεβλά ή μη, μπορούν να τεκμηριωθούν δεόντως. Αυτό θα μπορούσε να γίνει σε ιατρικά αρχεία, αξιολογήσεις και πρακτικά οπουδήποτε μπορούν να χρησιμοποιηθούν νευρολογικά δεδομένα. Εξάλλου, ακόμη και τώρα – Η ιατρική και η επιλεγμένη προσωπική σας τεκμηρίωση είναι το ποιος είστε, με πολλούς τρόπους.
Υπάρχει ένα πολύ χειρότερο πρόβλημα, και πολύ λιγότερο ορατό. Όλες οι τεχνολογίες χρησιμοποιούνται καταχρηστικά σε καθημερινή βάση. Όχι μόνον κάποιες από αυτές. Όλες. Από ένα κουτί σπίρτα μέχρι το έγκλημα στον κυβερνοχώρο, κάποιος τις χρησιμοποιεί για καταστροφικούς σκοπούς. Γιατί να μην γίνεται κατάχρηση της νευροεπιστήμης; Είναι η νευροεπιστήμη αφελής; Πιστεύει στ’ αλήθεια ότι οι άνθρωποι που οδηγούν αυτόν τον κόσμο στο έδαφος μπορούν να εμπιστευτούν τέτοιες τεχνολογίες; Για αυτό ακριβώς μιλάει η καθηγήτρια Farahany. Το δικαίωμα στην ιδιωτική ζωή μπορεί να υπονομευθεί εντελώς πολύ εύκολα, εκτός αν αυτή η τεχνολογία της νευροεπιστήμης βρίσκεται υπό αυστηρό έλεγχο. Αυτό είναι όσο πιο ιδιωτικό μπορεί να γίνει, και είναι τουλάχιστον θεωρητικά πιθανό να τεθεί σε κίνδυνο. Μιλάει για νομοθεσία για τη διασφάλιση της ιδιωτικής ζωής, αλλά υπάρχουν και άλλες επιλογές. Για παράδειγμα: Τα νευρολογικά δεδομένα μπορούν να γίνουν απαράδεκτα αποδεικτικά στοιχεία. Κάτι σαν τον ανιχνευτή ψεύδους, που είναι απαράδεκτος ως αποδεικτικό στοιχείο στην ίδια σχεδόν βάση, επειδή οι μετρήσεις μπορεί να είναι στημένες ή απλά αναξιόπιστες και πολύ εύκολα αμφισβητήσιμες. Αυτό κάνει επίσης τις φρικτές, διογκωτικές αντιδικίες στα δικαστήρια για τα ιατρικά στοιχεία λίγο πιο διαχειρίσιμες από νομικής άποψης. Οποιαδήποτε μορφή “ανάγνωσης του μυαλού”, όσο και αν εξυπηρετεί τον εαυτό της, μπορεί να θεωρηθεί ποινικό αδίκημα, εκτός εάν βρίσκεται υπό ιατρική παρακολούθηση για νόμιμο ιατρικό λόγο και έχει αξιολογηθεί από ανεξάρτητο εμπειρογνώμονα.
Οποιαδήποτε χρήση τέτοιας τεχνολογίας σε εργαζόμενους θα πρέπει να αποτελεί αδίκημα. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να πιστεύουμε ότι οι άθλιοι μικροδιαχειριστές δεν θα το δοκίμαζαν, και κανένας λόγος να τους εμπιστευόμαστε οποιοδήποτε επίπεδο προσωπικών πληροφοριών. Αυτοί οι τύποι δεν καταλαβαίνουν καν τη βασική υγιεινή, όπως η ρύθμιση των διαλειμμάτων για την τουαλέτα. Γιατί να μην κάνουν κατάχρηση μιας τέτοιας τεχνολογίας στο όνομα του να προσποιούνται ότι διοικούν; Πρέπει να καθιερωθεί και να επιβληθεί μια ζώνη απαγόρευσης της ιδιωτικής ζωής για την τεχνολογία ή τις τεχνικές ανάγνωσης του μυαλού. Όπως σε κάθε θέμα ιδιωτικότητας, αυτό που είναι ιδιωτικό πρέπει να είναι αυτό που θέλετε να είναι ιδιωτικό χωρίς εξαίρεση. Για νομικούς σκοπούς, τα αποδεικτικά στοιχεία μπορούν ούτως ή άλλως να συγκεντρωθούν από άλλες πηγές, όπως γίνεται εδώ και χιλιάδες χρόνια. Για τους σκοπούς της ψυχολογίας και της ψυχιατρικής, οι νευροεπιστήμες έχουν νόμιμες χρήσεις. Δεν είναι, όμως, όλη αυτή η ιστορία. Αυτά τα ιατρικά αρχεία είναι δυνητικά ευάλωτα, και η τεχνολογία θα μπορούσε ακόμη να γίνει αντικείμενο κατάχρησης. Απαιτούνται σαφείς κατευθυντήριες γραμμές και νόμοι. Οι ιατροί και οι ασθενείς πρέπει να προστατεύονται από ισχυρισμούς για κατάχρηση και πραγματική κατάχρηση. Η νευροεπιστήμη είναι μια εκθετικά αναπτυσσόμενη επιστήμη. Πρέπει να συμμαζευτεί και να αποσαφηνίσει τις ευθύνες της. Αυτό δεν είναι διαπραγματεύσιμο.
Ακολουθήστε το healthweb.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Ακολουθήστε το healthweb.gr στο κανάλι μας στο YouTube
