Εάν η απορρύθμιση των συναισθημάτων είναι ένα επίμονο πρόβλημα που εμποδίζει το παιδί σας να αισθάνεται χαρούμενο, ήρεμο ή με αυτοπεποίθηση -ή παρεμβαίνει στη μάθηση ή σε σημαντικές σχέσεις με μέλη της οικογένειας ή συνομηλίκους- μιλήστε με τον γιατρό του σχετικά με τη συνεργασία με έναν επαγγελματία ψυχικής υγείας.
Γονεϊκότητα: Καλωσορίσατε στο τρενάκι της γονεϊκότητας, όπου τα συναισθήματα ξεσπούν άγρια, οι εκρήξεις κυριαρχούν και η αγάπη ρέει βαθιά. Καθώς τα παιδιά φτάνουν στην νηπιακή ηλικία και μετά, οι γονείς προσαρμόζονται για να διαχειριστούν τα μεγάλα συναισθήματα και τις καταστροφές του παιδιού τους. Η ορολογία του γονέα έχει επίσης προσαρμοστεί, με περισσότερους γονείς να περιγράφουν το παιδί τους ως “αρύθμιστο”. Τι σημαίνει όμως αυτό στην πραγματικότητα; Περισσότερο από ένα συναίσθημα
Η συναισθηματική απορρύθμιση αναφέρεται στις προκλήσεις που αντιμετωπίζει ένα παιδί στην αναγνώριση και έκφραση συναισθημάτων και στη διαχείριση συναισθηματικών αντιδράσεων σε κοινωνικά περιβάλλοντα. Αυτό μπορεί να περιλαμβάνει είτε την καταστολή των συναισθημάτων είτε την εμφάνιση υπερβολικών και έντονων συναισθηματικών αντιδράσεων που εμποδίζουν το παιδί να κάνει αυτό που θέλει ή χρειάζεται να κάνει. Η «απορρύθμιση» είναι κάτι περισσότερο από το να νιώθεις απλώς ένα συναίσθημα. Ένα συναίσθημα είναι ένα σήμα, ή σύνθημα, που μπορεί να μας δώσει σημαντικές γνώσεις για τον εαυτό μας και τις προτιμήσεις, τις επιθυμίες και τους στόχους μας. Ένας συναισθηματικά απορυθμισμένος εγκέφαλος κατακλύζεται και υπερφορτώνεται (συχνά, με οδυνηρά συναισθήματα όπως απογοήτευση, απόγνωση και φόβο) και είναι έτοιμος να πολεμήσει, να φύγει ή να παγώσει.
Ανάπτυξη συναισθηματικής ρύθμισης
Η ρύθμιση των συναισθημάτων είναι μια δεξιότητα που αναπτύσσεται σε όλη την παιδική ηλικία και επηρεάζεται από παράγοντες όπως η ιδιοσυγκρασία του παιδιού και το συναισθηματικό περιβάλλον στο οποίο μεγαλώνει. Στο στάδιο της συναισθηματικής ανάπτυξης όπου η ρύθμιση των συναισθημάτων είναι πρωταρχικός στόχος (περίπου 3-5 ετών), τα παιδιά αρχίζουν να εξερευνούν το περιβάλλον τους και να διεκδικούν τις επιθυμίες τους πιο ενεργά. Είναι χαρακτηριστικό για αυτά να βιώνουν συναισθηματική απορρύθμιση όταν οι πρωτοβουλίες τους ματαιώνονται ή επικρίνονται, οδηγώντας σε περιστασιακά ξεσπάσματα ή εκρήξεις. Ένα τυπικά αναπτυσσόμενο παιδί θα δει αυτούς τους τύπους εκρήξεων να μειώνονται καθώς οι γνωστικές του ικανότητες γίνονται πιο εξελιγμένες, συνήθως γύρω στην ηλικία που ξεκινάει το σχολείο.
Εκφραστείτε, μην καταπιέζεστε
Η έκφραση συναισθημάτων στην παιδική ηλικία είναι ζωτικής σημασίας για την κοινωνική και συναισθηματική ανάπτυξη. Περιλαμβάνει την ικανότητα να μεταδίδουμε συναισθήματα προφορικά και μέσω των εκφράσεων του προσώπου και της γλώσσας του σώματος. Όταν τα παιδιά αγωνίζονται με συναισθηματική έκφραση, αυτή μπορεί να εκδηλωθεί με διάφορους τρόπους, όπως δυσκολία κατανόησης, επίπεδες εκφράσεις του προσώπου ακόμη και σε καταστάσεις συναισθηματικά φορτισμένες, προκλήσεις στη δημιουργία στενών σχέσεων και αναποφασιστικότητα. Διάφοροι παράγοντες, όπως το άγχος, η διαταραχή ελλειμματικής προσοχής-υπερκινητικότητας (ADHD), ο αυτισμός, η χαρισματικότητα, η ακαμψία και τόσο ήπιες όσο και σημαντικές εμπειρίες τραύματος, μπορούν να συμβάλουν σε αυτά τα ζητήματα. Τα συνηθισμένα λάθη που μπορούν να κάνουν οι γονείς είναι να απορρίπτουν τα συναισθήματα ή να αποσπούν την προσοχή των παιδιών από το πώς νιώθουν. Αυτές οι στρατηγικές δεν λειτουργούν και αυξάνουν τα συναισθήματα υπερέντασης. Μακροπρόθεσμα, αποτυγχάνουν να εξοπλίσουν τα παιδιά με τις δεξιότητες αναγνώρισης, έκφρασης και επικοινωνίας των συναισθημάτων τους, καθιστώντας τα ευάλωτα σε μελλοντικές συναισθηματικές δυσκολίες. Πρέπει να βοηθήσουμε τα παιδιά να κινηθούν με συμπόνια προς τις δυσκολίες τους, αντί να απομακρυνθούν από αυτές. Οι γονείς πρέπει να το κάνουν και για τον εαυτό τους.
Φροντίδα και μοντελοποίηση δεξιοτήτων
Οι γονείς είναι υπεύθυνοι για τη δημιουργία ενός συναισθηματικού κλίματος που διευκολύνει την ανάπτυξη των δεξιοτήτων ρύθμισης των συναισθημάτων.
Το μοντέλο ρύθμισης των συναισθημάτων από τους ίδιους τους γονείς όταν αισθάνονται στενοχωρημένοι.
Ο τρόπος που ανταποκρίνονται στην έκφραση των συναισθημάτων στα παιδιά τους, συμβάλλει στο πώς τα παιδιά κατανοούν και ρυθμίζουν τα δικά τους συναισθήματα. Τα παιδιά είναι σχεδιασμένα για να εναρμονίζονται με τα συναισθήματα, τις διαθέσεις και την αντιμετώπιση των φροντιστών τους, καθώς αυτό είναι αναπόσπαστο στοιχείο της επιβίωσής τους. Στην πραγματικότητα, η μεγαλύτερη απειλή για ένα παιδί είναι ότι ο φροντιστής του δεν είναι καλά. Τα μη ασφαλή, απρόβλεπτα ή χαοτικά περιβάλλοντα στο σπίτι σπάνια δίνουν στα παιδιά έκθεση σε υγιή έκφραση συναισθημάτων και ρύθμιση. Τα παιδιά που υφίστανται κακομεταχείριση δυσκολεύονται να ελέγξουν τα συναισθήματά τους, χρειάζονται περισσότερη εγκεφαλική δύναμη για εργασίες που περιλαμβάνουν τη διαχείριση συναισθημάτων. Αυτός ο αγώνας θα μπορούσε να οδηγήσει σε περισσότερα προβλήματα με τα συναισθήματα αργότερα, όπως το αίσθημα άγχους και υπερεπαγρύπνησης σε πιθανές απειλές. Η έγκαιρη αναγνώριση και αντιμετώπιση αυτών των προκλήσεων είναι απαραίτητη για την υποστήριξη της συναισθηματικής ευημερίας και ανάπτυξης των παιδιών.
Ένας απορρυθμισμένος εγκέφαλος και σώμα
Όταν τα παιδιά μπαίνουν στη λειτουργία “μάχη ή φυγή”, συχνά δυσκολεύονται να αντεπεξέλθουν ή να ακούσουν τη λογική. Όταν τα παιδιά βιώνουν οξύ στρες, μπορεί να ανταποκριθούν ενστικτωδώς χωρίς να σταματήσουν να εξετάσουν στρατηγικές ή λογική. Εάν το παιδί σας βρίσκεται σε κατάσταση μάχης, μπορεί να παρατηρήσετε συμπεριφορές όπως κλάμα, σφίξιμο των γροθιών ή του σαγονιού, κλωτσιές, γροθιές, δαγκώματα, βρισιές, φτύσιμο ή κραυγές. Στη λειτουργία πτήσης, μπορεί να φαίνονται ανήσυχα, να έχουν μάτια με βέλη, να παρουσιάζουν υπερβολική ταραχή, να αναπνέουν γρήγορα ή να προσπαθούν να τρέξουν μακριά. Μια απόκριση τερματισμού λειτουργίας μπορεί να μοιάζει με λιποθυμία ή κρίση πανικού. Όταν ένα παιδί αισθάνεται ότι απειλείται, ο μετωπιαίος λοβός του εγκεφάλου του, υπεύθυνος για την ορθολογική σκέψη και την επίλυση προβλημάτων, ουσιαστικά τίθεται εκτός σύνδεσης. Αυτό συμβαίνει όταν η αμυγδαλή, το σύστημα συναγερμού του εγκεφάλου, στέλνει έναν ψευδή συναγερμό, ενεργοποιώντας το ένστικτο επιβίωσης. Σε αυτήν την κατάσταση, ένα παιδί μπορεί να μην μπορεί να έχει πρόσβαση σε ανώτερες λειτουργίες όπως η συλλογιστική ή η λήψη αποφάσεων. Ενώ το ένστικτό μας μπορεί να είναι να διορθώσουμε αμέσως το πρόβλημα, το να μένουμε παρόντες με το παιδί μας αυτές τις στιγμές είναι πιο αποτελεσματικό. Πρόκειται για την παροχή υποστήριξης και κατανόησης έως ότου αισθανθεί αρκετά ασφαλές ώστε να εμπλακεί ξανά στις ανώτερες εγκεφαλικές του λειτουργίες. Διαμορφώστε ξανά τη σκέψη σας, ώστε να βλέπετε ότι το παιδί σας έχει πρόβλημα – όχι ότι είναι το πρόβλημα.
Συμβουλές για γονείς – Πότε να ζητήσετε βοήθεια
- Πάρτε εναλλάξ, συζητώντας τα υψηλά και τα χαμηλά της ημέρας την ώρα των γευμάτων. Αυτή είναι μια ευκαιρία για εσάς να είστε περίεργοι, να αναγνωρίσετε και να χαρακτηρίσετε τα συναισθήματα και να μοντελοποιήσετε ότι βιώνετε επίσης μια σειρά συναισθημάτων που απαιτούν από εσάς να εφαρμόσετε δεξιότητες για να αντεπεξέλθετε και έχει δείξει στοιχεία σε πολλά σωματικά, κοινωνικά-συναισθηματικά, ακαδημαϊκά και συμπεριφορικά οφέλη.
- Το να ξοδεύετε έστω και μικρά ποσά (πέντε λεπτά την ημέρα!) ποιοτικού χρόνου έναςπρος έναν με το παιδί σας είναι μια επένδυση στη συναισθηματική ευεξία του.
- Αφήστε το να επιλέξει τη δραστηριότητα, κάντε ό,τι καλύτερο μπορείτε για να ακολουθήσετε το παράδειγμά του και προσπαθήστε να παρατηρήσετε και να σχολιάσετε τα πράγματα που κάνουν καλά, όπως δημιουργικές ιδέες, να επιμένετε όταν τα πράγματα είναι δύσκολα και να είστε ήπιοι ή καλοσυνάτοι.
- Λάβετε μια συμβουλή από γονείς παιδιών με νευροποικιλομορφία: μάθετε για το μοναδικό σας παιδί. Η προσέγγιση των συναισθημάτων, της ιδιοσυγκρασίας και των συμπεριφορών του παιδιού σας με περιέργεια μπορεί να σας βοηθήσει να το βοηθήσετε να αναπτύξει δεξιότητες ρύθμισης των συναισθημάτων.
Εάν η απορρύθμιση των συναισθημάτων είναι ένα επίμονο πρόβλημα που εμποδίζει το παιδί σας να αισθάνεται χαρούμενο, ήρεμο ή με αυτοπεποίθηση -ή παρεμβαίνει στη μάθηση ή σε σημαντικές σχέσεις με μέλη της οικογένειας ή συνομηλίκους- μιλήστε με τον γιατρό του σχετικά με τη συνεργασία με έναν επαγγελματία ψυχικής υγείας. Πολλές οικογένειες βρήκαν τα προγράμματα γονικής μέριμνας χρήσιμα για τη δημιουργία ενός κλίματος όπου τα συναισθήματα μπορούν να εκφραστούν και να μοιραστούν με ασφάλεια. Θυμηθείτε, δεν μπορείτε να ρίξετε από ένα άδειο φλιτζάνι. Η ανατροφή των παιδιών απαιτεί από εσάς να είστε ο καλύτερος εαυτός σας και να τηρείτε πρώτα τις ανάγκες σας για να δείτε το παιδί σας να ανθίζει. Παρέχεται από το The Conversation
Ακολουθήστε το healthweb.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
