Στη συνέχεια θέλει να εξετάσει γιατί μια γενετική ασθένεια μετάλλαξης του κολλαγόνου που φαινομενικά δεν έχει καμία σχέση με την ανοσία φέρει ανοσολογικό έλλειμμα.
Νόσος των Εύθραυστων Οστών: α δομικά στοιχεία μιας κατασκευής αποτελούνται από φέροντα στοιχεία που σπάνια αλλάζουν παρά τις ανακαινίσεις ή τις επισκευές. Παραμένουν άθικτα και σταθερά με την πάροδο του χρόνου, αλλά στο ανθρώπινο σώμα, τα δομικά μας στοιχεία κάνουν ακριβώς το αντίθετο. Τα οστά είναι δυναμικά: Διαλύονται και αναδομούνται συνεχώς για να γίνουν οι ισχυρότερες εκδοχές του εαυτού τους. Μια μετάλλαξη σε αυτή τη διαδικασία αναγέννησης των οστών μπορεί να οδηγήσει σε αδύναμα και εύθραυστα οστά, και αν η μετάλλαξη σχετίζεται με την παραγόμενη ποσότητα κολλαγόνου -μια πρωτεΐνη που βρίσκεται στα οστά, τον συνδετικό ιστό, το δέρμα και τους χόνδρους- οδηγεί σε ασθένεια των εύθραυστων οστών.
Η νόσος των εύθραυστων οστών, γνωστή και ως ατελής οστεογένεση, επηρεάζει επί του παρόντος 20.000-50.000 άτομα στις Ηνωμένες Πολιτείες, αλλά είναι επίσης η πιο συχνά κληρονομούμενη ασθένεια των οστών.
Συχνά ξεκινά στη μήτρα και σε πολλές περιπτώσεις οι γιατροί μπορούν να δουν κατάγματα στα άκρα του μωρού πριν καν γεννηθεί. Και αυτοί οι ασθενείς είναι πιθανό να συνεχίσουν να σπάνε πολλά οστά κατά τη διάρκεια της ζωής τους.
Η Meenal Mehrotra, M.D., Ph.D., είναι επίκουρη καθηγήτρια στο τμήμα χειρουργικής στο Ιατρικό Πανεπιστήμιο της Νότιας Καρολίνας και λέει ότι επί του παρόντος δεν υπάρχει θεραπεία για την ασθένεια. Επισημαίνει επίσης ότι οι γιατροί επικεντρώνονται κυρίως στην αντιμετώπιση των συμπτωμάτων των εύθραυστων οστών, αλλά αυτό μπορεί να έχει τις δικές του δυσάρεστες παρενέργειες.
Στόχος της είναι να βρει μια ασφαλέστερη μέθοδο για τη θεραπεία αυτής της καταστροφικής ασθένειας.
Τα υγιή οστά βιώνουν συνεχώς και αναδιαμορφώνουν τα δικά τους μικροθραύσματα, σύμφωνα με την Mehrotra.
“Τα κύτταρα που απορροφούν τα οστά, γνωστά ως οστεοκλάστες, μασάνε την πληγείσα περιοχή”, δήλωσε η ίδια. “Και στη συνέχεια οι οστεοβλάστες, που είναι κύτταρα που σχηματίζουν οστά, έρχονται και ανοικοδομούν αυτό το τμήμα του οστού”.
Υπάρχουν φάρμακα που ονομάζονται διφωσφονικά και χρησιμοποιούνται επί του παρόντος για τη θεραπεία της νόσου των εύθραυστων οστών, τα οποία επηρεάζουν τα επίπεδα των οστεοκλαστών.
Με τη μείωση των οστεοκλαστών και συνεπώς της οστικής διάσπασης, σχηματίζεται περισσότερο οστό. Αλλά ο Mehrotra λέει ότι αυτό δεν επιλύει το πρόβλημα στη ρίζα του, καθώς το οστό που σχηματίζεται είναι επίσης ελαττωματικό από τη φύση του.
Σε μια πρόσφατη δημοσίευση στο iScience, η ομάδα εξετάζει τα ρυθμιστικά κύτταρα Τ ή κύτταρα Treg, ως μια προηγουμένως ανεξερεύνητη θεραπεία για τη νόσο των εύθραυστων οστών. Τα κύτταρα Treg συμβάλλουν στη διατήρηση της ισορροπίας και της ομοιόστασης στο σώμα, διατηρώντας υπό έλεγχο τη δραστηριότητα των κυττάρων του ανοσοποιητικού συστήματος (Τ-κύτταρα).
Όταν ενεργοποιούνται, τα Τ κύτταρα απελευθερώνουν κυτταροκίνες, οι οποίες με τη σειρά τους οδηγούν σε φλεγμονή.
Όταν όμως υπάρχουν αρκετά Treg κύτταρα, τα Τ κύτταρα δεν ενεργοποιούνται τόσο έντονα, πράγμα που σημαίνει ότι υπάρχουν λιγότερες κυτταροκίνες και λιγότερη φλεγμονή.
Διαπίστωσαν ότι το εσωτερικό περιβάλλον των ποντικών με αυτή τη νόσο είναι υπερφλεγμονώδες λόγω των λιγότερων Tregs.
H Mehrotra υπέθεσε ότι η αύξηση αυτών των αριθμών Treg σε ποντίκια με νόσο των εύθραυστων οστών θα μπορούσε να οδηγήσει σε ανεκμετάλλευτες θεραπευτικές επιλογές.
Μέσω μεταμοσχεύσεων Treg, οι ερευνητές απέδειξαν ότι η αύξηση του αριθμού των Tregs όντως ενισχύει την αναδιαμόρφωση των οστών, η οποία με τη σειρά της οδήγησε σε ισχυρότερα οστά.
Η Mehrotra και η ομάδα της δοκίμασαν τη μεταμόσχευση κυττάρων Treg τόσο με τα ίδια τα Τ-κύτταρα του πάσχοντος ποντικού (αυτομεταμόσχευση) όσο και με τα Τ-κύτταρα ενός ποντικού-δότη (αλλομεταμόσχευση) και συνέκριναν τα αποτελέσματα.
Ενώ και οι δύο μέθοδοι είχαν ως αποτέλεσμα υψηλότερα επίπεδα κυττάρων Treg και ισχυρότερα οστά, διαπίστωσε ότι με την εξαγωγή των δικών του υποκειμένου κυττάρων Treg και την αύξηση αυτών των επιπέδων πριν από την επαναμεταμόσχευσή τους, τα αποτελέσματα της θεραπείας μπορεί στην πραγματικότητα να διαρκέσουν περισσότερο.
Και με τις δύο μεταμοσχεύσεις, η Mehrotra είδε αυξημένους αριθμούς οστεοβλαστών και μειωμένους αριθμούς οστεοκλαστών. Υπήρχε μεγαλύτερη ισορροπία.
“Είναι πολύ συναρπαστικό”, δήλωσε η ίδια. “Είδαμε καλύτερη οστική αρχιτεκτονική και καλύτερη οστική μηχανική. Τα οστά ήταν πιο άκαμπτα”.
Αλλά το πιο συναρπαστικό για την ίδια είναι ότι ενώ η αλλομεταμόσχευση και η αυτομεταμόσχευση λειτούργησαν και οι δύο, τα αποτελέσματα με την αυτομεταμόσχευση ήταν καλύτερα από εκείνα που παρατηρήθηκαν με την αλλομεταμόσχευση. Προβάλλοντας προς μια πιθανή κλινική προοπτική, η χρήση των ίδιων των κυττάρων ενός ασθενούς θα επέτρεπε λιγότερη απόρριψη από τον δότη και καμία χρήση ανοσοκατασταλτικών.
“Θα ήταν ευκολότερο για τους ασθενείς μας”, δήλωσε η ίδια.
Αφού μελέτησε τα αιμοποιητικά βλαστικά κύτταρα και τη νόσο των εύθραυστων οστών σε προηγούμενη μελέτη, η Mehrotra είχε την ιδέα να εξετάσει τα κύτταρα Treg.
Και όταν άρχισε να ερευνά το θέμα, συνειδητοποίησε ότι κανείς δεν είχε ακόμη εξετάσει τη μεταμόσχευση κυττάρων Treg ως επιλογή ανοσοθεραπείας για ασθενείς με αυτή τη νόσο.
Ανυπομονεί να συνεχίσει αυτή την πολλά υποσχόμενη ερευνητική γραμμή στο μέλλον.
Στη συνέχεια θέλει να εξετάσει γιατί μια γενετική ασθένεια μετάλλαξης του κολλαγόνου που φαινομενικά δεν έχει καμία σχέση με την ανοσία φέρει ανοσολογικό έλλειμμα.
Επιπλέον, θέλει να εξετάσει πώς η αύξηση των Tregs επιφέρει συγκεκριμένα τις θετικές αλλαγές στα οστά. “Αυτό είναι το άλλο μέρος του παζλ για μένα”, είπε.
Η απάντηση και στα δύο ερωτήματα θα βοηθήσει να φέρει τη μεταμόσχευση κυττάρων Treg πιο κοντά στις κλινικές για τα άτομα με τη νόσο των εύθραυστων οστών.
Διαβάστε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις για την υγεία από την Ελλάδα και τον ΚόσμοΑκολουθήστε το healthweb.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Ακολουθήστε το healthweb.gr στο κανάλι μας στο YouTube
