Ερευνητές από τα Εθνικά Ινστιτούτα Υγείας των ΗΠΑ έχουν ανακαλύψει νέα στοιχεία για τη σχέση μεταξύ του συνδρόμου Nodding, μια καταστροφική μορφή παιδιατρικής επιληψίας που απαντάται σε συγκεκριμένες περιοχές της ανατολικής Αφρικής, και ενός παρασιτικού σκώληκα που μπορεί να προκαλέσει ογχοκέρκωση. Η μελέτη, που δημοσιεύθηκε στο Science Translational Medicine, δείχνει ότι αυτή η μυστηριώδης νευρολογική νόσος μπορεί να προκαλείται από αυτοάνοση απάντηση στις παρασιτικές πρωτεΐνες.
«Αυτή η μελέτη προσδιορίζει μια αιτία του συνδρόμου Nodding. Αλλά γενικότερα, τα ευρήματα αυτά παρέχουν μια νέα προοπτική για την επιληψία και δείχνουν ότι ορισμένες μορφές αυτής της νευρολογικής διαταραχής μπορεί να είναι αυτοάνοσης φύσης», δήλωσε ο Avindra Nath, MD, κλινικός διευθυντής του Εθνικού Ινστιτούτου Νευρολογικών Διαταραχών και Εγκεφαλικών Επεισοδιών (NINDS).
Το σύνδρομο Nodding είναι μια μορφή επιληψίας που εμφανίζεται σε παιδιά ηλικίας μεταξύ 5 και 16 ετών, που ζουν σε διαφορετικές περιοχές της Τανζανίας, της Ουγκάντα και της Δημοκρατία του Νότιου Σουδάν. Χαρακτηρίζεται από κίνηση της κεφαλής, επιληπτικές κρίσεις, σοβαρή νοητική έκπτωση και καχεκτική ανάπτυξη. Το σύνδρομο Nodding μπορεί να οδηγήσει σε υποσιτισμό και ασθενείς έχουν πεθάνει λόγω επιληπτικών κρίσεων που οδηγούν σε τραυματισμό, εγκαύματα και πνιγμό.
Πολλές μελέτες έχουν αναφέρει μια συσχέτιση μεταξύ του συνδρόμου Nodding και του Onchocerca volvulus, ενός παρασιτικού σκώληκα που μπορεί επίσης να προκαλέσει ογχοκέρκωση. Ο σκώληκας εξαπλώνεται με σιμουλίδες (γνωστές και ως μαύρες μύγες) σε συγκεκριμένες γεωγραφικές περιοχές, όπου έχουν παρατηρηθεί κρούσματα συνδρόμου Nodding. Ωστόσο, δεν ήταν σαφές εάν ο σκώληκας προκαλεί αυτή τη νευρολογική διαταραχή. Σε αυτή τη μελέτη, ο Nath και οι συνεργάτες του συνέκριναν δείγματα ορού από ασθενείς με σύνδρομο Nodding και υγιείς μάρτυρες που όλοι ζούσαν στο ίδιο χωριό στην Ουγκάντα.
Τα αποτελέσματα έδειξαν υψηλά επίπεδα αντισωμάτων έναντι της leiomodin-1 στα δείγματα των ασθενών. Επιπλέον, τα αντισώματα έναντι της leiomodin-1 ήταν επίσης παρόντα στο εγκεφαλονωτιαίο υγρό των ασθενών με σύνδρομο Nodding. Προηγούμενες μελέτες είχαν εντοπίσει την leiomodin-1 σε μύες, αλλά αυτή ήταν η πρώτη φορά που ερευνητές την εντόπισαν στο νευρικό σύστημα. Για να επιβεβαιώσουν αυτή τη διαπίστωση, η ερευνητική ομάδα εξέτασαν εγκεφαλικό ιστό και βρήκαν leiomodin-1 μέσα στα κύτταρα του εγκεφάλου, ιδίως σε περιοχές που σχετίζονται με τα συμπτώματα του συνδρόμου Nodding.
«Αυτά τα αποτελέσματα μπορεί τελικά να οδηγήσουν σε ένα διαγνωστικό τεστ, το οποίο μπορεί να βοηθήσει στον εντοπισμό των ατόμων που διατρέχουν κίνδυνο για την ανάπτυξη συνδρόμου Nodding», δήλωσε ο Tory Johnson, Ph.D., μεταδιδακτορικός υπότροφος στο εργαστήριο του Nath. Επιπλέον, ο Nath και η ομάδα του διαπίστωσαν ότι αντισώματα έναντι της leiomodin-1 προσκολλώνται σε πρωτεΐνες από Onchocerca volvulus. Δομικά, η leiomodin-1 φάνηκε να είναι παρόμοια με ειδικές πρωτεΐνες από το εν λόγω παράσιτο.
Τα αποτελέσματα αυτής της μελέτης δείχνουν ότι σύνδρομο Nodding μπορεί να είναι μια αυτοάνοση νόσος, στην οποία το ανοσοποιητικό σύστημα επιτίθεται λανθασμένα έναντι δικών του πρωτεϊνών. Σύμφωνα με τους ερευνητές, το ανοσοποιητικό σύστημα δημιουργεί αντισώματα για να καταπολεμήσει το παράσιτο μετά από μόλυνση με Onchocerca volvulus. Ωστόσο, αυτά τα αντισώματα δεσμεύονται επίσης από την leiomodin-1, έτσι ώστε το ανοσοποιητικό σύστημα – εσφαλμένα – να επιτίθεται σε κύτταρα του εγκεφάλου τα οποία περιέχουν την πρωτεΐνη, οδηγώντας στα συμπτώματα του συνδρόμου Nodding. «Τα ευρήματα δείχνουν επίσης ότι θεραπείες που στοχεύουν το ανοσοποιητικό σύστημα μπορεί να είναι αποτελεσματικές γι’αυτή τη διαταραχή και, ενδεχομένως, άλλες μορφές επιληψίας» είπε ο Nath.
Διαβάστε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις για την υγεία από την Ελλάδα και τον ΚόσμοΑκολουθήστε το healthweb.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Ακολουθήστε το healthweb.gr στο κανάλι μας στο YouTube
