Μια νέα ανοσοθεραπεία αποδεικνύεται αποτελεσματική σε ζωικά μοντέλα σκλήρυνσης κατά πλάκας
Σκλήρυνση κατά πλάκας ανοσοθεραπεία: Η σκλήρυνση κατά πλάκας (MS) είναι μια αυτοάνοση διαταραχή που αναπτύσσεται καθώς το ανοσοποιητικό σύστημα του σώματος επιτίθεται στο κεντρικό νευρικό σύστημα. Συγκεκριμένα, επιτίθεται στο προστατευτικό στρώμα που περιβάλλει τα νευρικά κύτταρα, που ονομάζεται θήκη μυελίνης. Οι τρέχουσες θεραπείες με σκλήρυνση κατά πλάκας στοχεύουν στην αντιμετώπιση αυτής της φλεγμονώδους απόκρισης καταστέλλοντας το ανοσοποιητικό σύστημα, το οποίο μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρές παρενέργειες όπως υψηλότερο κίνδυνο μόλυνσης, ακόμη και καρκίνου. Οι ερευνητές του Jefferson βρήκαν έναν τρόπο να αποτρέψουν τα ανοσοκύτταρα να προσβάλλουν τη μυελίνη και να σταματήσουν την εξέλιξη της νόσου, ενώ αφήνουν ανέπαφο το υπόλοιπο ανοσοποιητικό σύστημα, σε μοντέλα ποντικών MS. Η μελέτη δημοσιεύθηκε στο Science Translational Medicine στις 4 Νοεμβρίου.
“Υπάρχουν πολλά πιθανά αντιγόνα που ενεργοποιούν το ανοσοποιητικό στη θήκη της μυελίνης, αλλά το μεγαλύτερο εμπόδιο είναι ότι δεν γνωρίζουμε ποιο συστατικό της μυελίνης προκαλεί την ανοσοαπόκριση σε ασθενείς με σκλήρυνση κατά πλάκας”, λέει ο ανώτερος συγγραφέας Abdolmohamad Rostami, MD, Ph.D ., Καθηγητής και Πρόεδρος του Τμήματος Νευρολογίας του Ιατρικού Κολλεγίου Sidney Kimmel – Πανεπιστήμιο Thomas Jefferson και Vickie and Jack Farber Institute for Neuroscience – Jefferson Health. “Προηγούμενες μελέτες έχουν χρησιμοποιήσει αντιγόνα μεμονωμένης μυελίνης ή συνδυασμούς αντιγόνων για την πρόληψη της αυτοανοσίας σε ζωικά μοντέλα, αλλά σε ανθρώπους είχαν περιορισμένη επιτυχία.”
Για απαντήσεις, οι ερευνητές στράφηκαν σε κύτταρα που ονομάζονται ολιγοδενδροκύτταρα. Αυτά τα κύτταρα τυλίγουν την κυτταρική τους μεμβράνη γύρω από νευρικά κύτταρα για να παράγουν το περίβλημα μυελίνης. Μικροσκοπικοί σάκοι που ονομάζονται εξωκυτταρικά κυστίδια (EV) μπορούν να συλλεχθούν από καλλιεργημένα ολιγοδενδροκύτταρα. Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι αυτά τα EV περιέχουν σχεδόν όλα τα σχετικά αντιγόνα μυελίνης. Με όλα τα αντιγόνα που υπάρχουν, θα υπήρχε μεγαλύτερη πιθανότητα αυτά τα κυστίδια να σταματήσουν την αυτοάνοση επίθεση στη μυελίνη. “Το τακτοποιημένο πράγμα για αυτά τα EV είναι ότι μας δίνουν την ευκαιρία να αντιμετωπίσουμε την ασθένεια με ειδικό τρόπο για το αντιγόνο, χωρίς να χρειάζεται να γνωρίζουμε την ακριβή ταυτότητα του αντιγόνου στόχου”, εξηγεί ο Δρ Rostami. “Καλύπτει όλες τις βάσεις.”
Οι ερευνητές μπόρεσαν να ενέσουν με ασφάλεια ενδοφλέβια ενδοφλέβια χορήγηση σε τρία διαφορετικά μοντέλα σκλήρυνσης κατά πλάκας ποντικού που αντιπροσωπεύουν πρώιμα και όψιμα στάδια της νόσου. Όταν χορηγήθηκε πριν αναπτυχθεί η νόσος, τα EV είχαν προφυλακτικό αποτέλεσμα, αποτρέποντας την εμφάνιση συμπτωμάτων όπως μείωση της κινητικότητας και παράλυση. Όταν χορηγήθηκαν μετά την έναρξη της νόσου, τα EV μείωσαν σημαντικά τη σοβαρότητα της νόσου και στα τρία μοντέλα, σε σημείο που τα ζώα μπορούσαν να περπατήσουν ξανά. “Τα αντιγόνα που εμπλέκονται στην αυτοάνοση απόκριση μπορεί να διαφέρουν μεταξύ των ασθενών με σκλήρυνση κατά πλάκας και ακόμη και να αλλάζουν με την πάροδο του χρόνου σε έναν μεμονωμένο ασθενή”, εξηγεί ο Δρ Rostami. “Το γεγονός ότι η προσέγγισή μας ήταν αποτελεσματική σε διαφορετικά πειραματικά μοντέλα δείχνει ότι αυτό θα μπορούσε να λειτουργήσει ως καθολική θεραπεία.”
Ακολουθήστε το healthweb.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Ακολουθήστε το healthweb.gr στο κανάλι μας στο YouTube
