Τα αστέρια που ονομάζονται αστροκύτταρα βοηθούν τον εγκέφαλο να δημιουργήσει μακροχρόνιες μνήμες, έχουν ανακαλύψει οι ερευνητές της Salk. Το νέο έργο προσθέτει σε ένα αυξανόμενο σύνολο αποδεικτικών στοιχείων ότι τα αστροκύτταρα, τα οποία θεωρούνται πολύ και μόνο υποστηρικτικά κύτταρα στον εγκέφαλο, μπορεί να έχουν περισσότερο ηγετικό ρόλο. Η μελέτη, που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Glia θα μπορούσε να ενημερώσει τις θεραπείες για διαταραχές στις οποίες έχει μόνιμη μνήμη, όπως τραυματική εγκεφαλική βλάβη ή άνοια.
“Αυτή είναι μια ένδειξη ότι αυτά τα κύτταρα κάνουν πολύ περισσότερα από το να βοηθούν τους νευρώνες να διατηρούν τη δραστηριότητά τους”, λέει ο καθηγητής Terrence Sejnowski, επικεφαλής του Υπολογιστικού Νευροβιολογικού Εργαστηρίου της Salk και ανώτερος συγγραφέας του νέου έργου. “Υποδηλώνει ότι παίζουν ουσιαστικά τον τρόπο με τον οποίο μεταδίδονται και αποθηκεύονται στον εγκέφαλο οι πληροφορίες”.
Οι νευρώνες του εγκεφάλου βασίζονται σε ταχύτατα ηλεκτρικά σήματα για να επικοινωνούν σε ολόκληρο τον εγκέφαλο και να απελευθερώνουν νευροδιαβιβαστές, αλλά τα αστροκύτταρα παράγουν σήματα ασβεστίου και απελευθερώνουν ουσίες γνωστές ως γλιτοδιαβιβαστές, μερικές από αυτές χημικώς παρόμοιες με νευροδιαβιβαστές. Η κλασική άποψη ήταν ότι η λειτουργία των αστροκυττάρων ήταν ως επί το πλείστον να παρέχει υποστήριξη στους πιο ενεργούς νευρώνες, βοηθώντας τη μεταφορά θρεπτικών ουσιών, να καθαρίζει τα μοριακά συντρίμμια και να κρατάει τους νευρώνες στη θέση τους. Μόνο πιο πρόσφατα, οι ερευνητές έχουν διαπιστώσει ότι ενδέχεται να παίξουν άλλους, πιο ενεργούς, ρόλους στον εγκέφαλο μέσω της απελευθέρωσης των gliotransmitters, αλλά αυτές παραμένουν σε μεγάλο βαθμό μυστηριώδεις.
Το 2014, ο μεταδιδακτορικός ερευνητής Sejnowski και ο συνεργάτης του Salk, Pinto-Duarte, και οι συνάδελφοί τους έδειξαν ότι η απενεργοποίηση της απελευθέρωσης των γλοιοδιαβιβαστών στα αστροκύτταρα απείλησε έναν τύπο ηλεκτρικού ρυθμού γνωστού ως γάμμα ταλάντωσης, σημαντικός για τις γνωστικές δεξιότητες. Σε αυτή τη μελέτη, όταν οι ερευνητές εξέτασαν τις δεξιότητες μάθησης και μνήμης των ποντικιών με άτομα με αστροκύτταρα με ειδικές ανάγκες, διαπίστωσαν ελλείμματα που περιορίζονταν στην ικανότητά τους να διακρίνουν τη νεωτεριστικότητα
Στη νέα μελέτη, η ομάδα του Sejnowski έψαξε για πρώτη φορά στη μακροπρόθεσμη μνήμη των ποντικών με διαταραγμένα αστροκύτταρα. Χρησιμοποίησαν γενετικά τροποποιημένα ζώα που δεν είχαν υποδοχέα που ονομάζεται 1,4,5-τριφωσφορικός ινοσιτόλης τύπου 2 (IP3R2), τον οποίο τα αστροκύτταρα βασίζονται στην απελευθέρωση του ασβεστίου για επικοινωνία.
Οι ερευνητές εξέτασαν τα ποντίκια με τρεις διαφορετικούς τύπους προκλήσεων μάθησης και μνήμης, συμπεριλαμβανομένης της αλληλεπίδρασης με ένα νέο αντικείμενο και την εξεύρεση της εξόδου σε ένα λαβύρινθο. Σε κάθε περίπτωση, τα ποντίκια που δεν είχαν IP3R2 έδειξαν την ίδια ικανότητα να μάθουν τα φυσιολογικά ποντίκια. Επιπλέον, όταν δοκιμάζονται στις 24-48 ώρες μετά από κάθε αρχική διαδικασία εκμάθησης, τα ποντίκια με διαταραγμένα αστροκύτταρα θα μπορούσαν να διατηρήσουν το εύρημα πληροφοριών, για παράδειγμα, μέσω του λαβυρίνθου. Τα αποτελέσματα ήταν σύμφωνα με ό, τι είχε παρατηρηθεί σε προηγούμενες μελέτες.
Διαβάστε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις για την υγεία από την Ελλάδα και τον ΚόσμοΑκολουθήστε το healthweb.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Ακολουθήστε το healthweb.gr στο κανάλι μας στο YouTube
