"Εδώ, εστιάζουμε στην εγγενή βιολογία του όγκου και ρωτάμε 'Ποια είναι κάποια πράγματα που μπορεί να είναι διαφορετικά μέσα στα κύτταρα του όγκου σε όλους τους ασθενείς και που κάνουν κάποιους ασθενείς να τα καταφέρνουν καλύτερα από άλλους;'. Και έτσι, η σημασία είναι ότι βρήκαμε έναν στόχο που μπορεί να φαρμακοποιηθεί με δύο διαφορετικά φάρμακα τα οποία βρίσκονται ήδη σε κλινικές δοκιμές και τα οποία διαπερνούν τον αιματοεγκεφαλικό φραγμό. Υπάρχει μια σχετικά απλή διαδρομή για τη μετάφραση αυτού του έργου σε κλινική δοκιμή για τη δοκιμή αυτής της υπόθεσης".
Επιστήμονες του Northwestern Medicine εντόπισαν ένα ένζυμο που βοηθά τους όγκους να αποφεύγουν το ανοσοποιητικό σύστημα, ευρήματα που θα μπορούσαν να δώσουν μελλοντικές κατευθύνσεις για τη θεραπεία των όγκων, σύμφωνα με μελέτη που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Nature Communications. Το ένζυμο, μια κινάση που παράγεται από το γονίδιο Chek2, βοηθά τα καρκινικά κύτταρα του γλοιώματος να αποφύγουν τα CD8 Τ-κύτταρα σε ποντίκια, διαπίστωσαν οι συγγραφείς της μελέτης. Υπεύθυνα για την επίθεση σε ιούς και άλλους στόχους του ανοσοποιητικού συστήματος, τα CD8 Τ-κύτταρα έχουν προηγουμένως αναγνωριστεί ως ένας τύπος κυττάρων που είναι επιρρεπής σε δυσλειτουργία και εξάντληση παρουσία όγκων. Τα γλοιώματα, όγκοι που βρίσκονται στον εγκέφαλο και τον νωτιαίο μυελό, είναι ο πιο κοινός τύπος πρωτοπαθούς καρκίνου του κεντρικού νευρικού συστήματος στους ενήλικες, σύμφωνα με τα Εθνικά Ινστιτούτα Υγείας, και οι ασθενείς με κακοήθη γλοιώματα όπως το γλοιοβλάστωμα έχουν συχνά χαμηλές πιθανότητες μακροχρόνιας επιβίωσης.
Αυτό συμβαίνει επειδή τα γλοιώματα έχουν περίπλοκη σχέση με το ανοσοποιητικό σύστημα, σύμφωνα με τους συγγραφείς της μελέτης, και οι όγκοι χρησιμοποιούν μια ποικιλία τακτικών για να το καταστείλουν και να το αποφύγουν. “Αυτή η κινάση εμπλέκεται στην απόκριση βλάβης του DNA και είναι ενδιαφέρον επειδή υπάρχουν άλλες κινάσες που σχετίζονται με το ίδιο μονοπάτι, οι οποίες δεν είχαν τόσο ισχυρή δραστηριότητα στην αποφυγή των Τ-κυττάρων”, δήλωσε ο Adam Sonabend MD, αναπληρωτής καθηγητής Νευροχειρουργικής και κύριος συγγραφέας της μελέτης. “Αλλά υπήρχε κάτι πολύ ιδιαίτερο σε αυτό. Στο πλαίσιο αυτής της μελέτης, αξιολογήσαμε τα σύνολα δεδομένων του ανθρώπινου γλοιοβλαστώματος και συνειδητοποιήσαμε ότι όταν οι όγκοι είχαν μεγάλη ποσότητα αυτού του γονιδίου, τα Τ-κύτταρα σε αυτούς τους όγκους και οι ίδιοι οι όγκοι έμοιαζαν διαφορετικά από ό,τι όταν υπήρχε πολύ μικρή ποσότητα του γονιδίου”. Στην τρέχουσα μελέτη, οι ερευνητές πραγματοποίησαν μια in vivo knockout CRISPR screen του κινώματος και διαπίστωσαν ότι ποντίκια με γλοιώματα που στερούνταν την κινάση Chek2 είχαν υψηλότερα ποσοστά ανταπόκρισης στην ανοσοθεραπεία σε σύγκριση με ποντίκια με την κινάση. “Κάναμε μια σύγκριση των ποντικιών άγριου τύπου με ποντίκια με CD8 knockout, τα οποία στερούνται CD8 Τ-κυττάρων, και ελπίζαμε ότι αυτό θα μας έλεγε ποιες κινάσες είναι υπεύθυνες για την αποφυγή της αναγνώρισης των CD8 Τ-κυττάρων. Διαπιστώσαμε ότι υπάρχει μια κινάση, που ονομάζεται Chek2, ή checkpoint kinase 2, η οποία είναι αυτή που διαφεύγει της αναγνώρισης από τα CD8 Τ-κύτταρα. Αυτό σημαίνει ότι αν αυτή η κινάση είναι παρούσα στα καρκινικά κύτταρα, τα Τ-κύτταρα δεν θα μπορέσουν να τα αναγνωρίσουν και να τους επιτεθούν”, δήλωσε η Crismita Dmello, Ph.D., μεταδιδακτορική συνεργάτης στο εργαστήριο Sonabend και πρώτη συγγραφέας της μελέτης.
“Έτσι, αν αναστείλουμε αυτή την κινάση στα καρκινικά κύτταρα, μπορούμε να κάνουμε τον όγκο πιο ανοσογόνο. Τα CD8 Τ-κύτταρα θα είναι σε θέση να του επιτεθούν”. Προχωρώντας μπροστά, ο Sonabend και οι συνεργάτες του ελπίζουν να επικυρώσουν περαιτέρω τα ευρήματά τους σε κλινικές δοκιμές. “Οι περισσότεροι άνθρωποι μελετούν τα γλοιώματα και προσπαθούν να κατανοήσουν πώς το μικροπεριβάλλον διαμορφώνει την πιθανή απόκριση στην ανοσοθεραπεία, επειδή αυτοί οι όγκοι δεν ανταποκρίνονται πολύ στην ανοσοθεραπεία”, δήλωσε ο Sonabend, ο οποίος είναι επίσης μέλος του Κέντρου Καρκίνου Robert H. Lurie ολοκληρωμένου χαρακτήρα (Robert H. Lurie Comprehensive Cancer Center) του Πανεπιστημίου Northwestern. “Εδώ, εστιάζουμε στην εγγενή βιολογία του όγκου και ρωτάμε ‘Ποια είναι κάποια πράγματα που μπορεί να είναι διαφορετικά μέσα στα κύτταρα του όγκου σε όλους τους ασθενείς και που κάνουν κάποιους ασθενείς να τα καταφέρνουν καλύτερα από άλλους;’. Και έτσι, η σημασία είναι ότι βρήκαμε έναν στόχο που μπορεί να φαρμακοποιηθεί με δύο διαφορετικά φάρμακα τα οποία βρίσκονται ήδη σε κλινικές δοκιμές και τα οποία διαπερνούν τον αιματοεγκεφαλικό φραγμό. Υπάρχει μια σχετικά απλή διαδρομή για τη μετάφραση αυτού του έργου σε κλινική δοκιμή για τη δοκιμή αυτής της υπόθεσης”.
Ακολουθήστε το healthweb.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Ακολουθήστε το healthweb.gr στο κανάλι μας στο YouTube
