Τα ευρήματα υπογραμμίζουν την πιθανότητα ότι οι μηχανισμοί της μακράς COVID μπορεί να διαφέρουν μεταξύ των ατόμων με βάση μια συλλογή βασικών παραγόντων κινδύνου. Υπό αυτό το πρίσμα, οι μελέτες κλινικής έρευνας, όπως η " Έρευνα της COVID για την ενίσχυση της ανάκαμψης (RECOVER)" του Εθνικού Ιδρύματος Υγείας NIH, θα πρέπει πιθανώς να καθορίσουν υπο-ομάδες στις προσπάθειές τους να προσδιορίσουν υποψήφια θεραπευτικά μέσα.
Λοίμωξη από SARS-CoV-2: Τα τελευταία τρία χρόνια, έχει καταστεί σαφές ότι, για πολλούς ανθρώπους, οι επιπτώσεις της λοίμωξης από SARS-CoV-2 παραμένουν πολύ καιρό μετά την υποχώρηση μιας αρχικής περίπτωσης COVID-19. Όπως και η πρωτοπαθής COVID-19, η πάθηση, γνωστή ως μετα-οξύ επακόλουθο του SARS-CoV-2 (PASC) ή μακρά COVID, έχει εξαιρετικά μεταβλητή διάρκεια, συμπτώματα και σοβαρότητα. Και καθώς τα δεδομένα συσσωρεύονται, φαίνεται ότι η μακρά COVID είναι ένα σοβαρό πρόβλημα δημόσιας υγείας που δεν πρόκειται να εξαφανιστεί σύντομα. Δεν υπάρχει ακόμη ευρέως αποδεκτός ορισμός περίπτωσης για τη μακρά COVID, αλλά γενικά αναφέρεται σε μια σειρά επίμονων ή νέων συμπτωμάτων που παραμένουν παρόντα περισσότερο από τέσσερις εβδομάδες μετά την αρχική μόλυνση. Εν μέρει, λόγω των σημαντικών κατά περίπτωση ανισοτήτων, η κλινική κοινότητα χρειάστηκε χρόνο για να την αναγνωρίσει ως συγκεκριμένη πάθηση, αλλά εφαρμόστηκε ένας κωδικός (“Κατάσταση μετά την Covid-19 “) για τη διάγνωση την 1η Οκτωβρίου 2021. Ο κωδικός επιτρέπει στους ασθενείς να διαγιγνώσκονται επίσημα με μακρά COVID από γιατρό και η διάγνωση να καταχωρείται στα συστήματα ηλεκτρονικών φακέλων υγείας (EHR).
Ο καθηγητής του Εργαστηρίου Jackson, Peter Robinson, M.D., M.Sc., και ο προδιδακτορικός συνεργάτης Ben Coleman διερευνούν τη μακρά COVID χρησιμοποιώντας δεδομένα συστημάτων ηλεκτρονικών φακέλων υγείας EHR από συστήματα υγειονομικής περίθαλψης σε όλες τις Ηνωμένες Πολιτείες στο πλαίσιο της Εθνικής συνεργατικής ομάδας COVID Cohort (N3C). Με την εισαγωγή του διαγνωστικού κωδικού, οι ίδιοι και οι συνάδελφοί τους ήταν σε θέση να αναλύσουν κλινικά δεδομένα ασθενών που διαγνώστηκαν με μακρά COVID για να προσδιορίσουν καλύτερα τα χαρακτηριστικά της. Επιδίωξαν επίσης να προσδιορίσουν κατά πόσον ήταν δυνατόν να εντοπίσουν και να ορίσουν υποτύπους στο πλαίσιο της ελάχιστα κατανοητής μέχρι σήμερα διάγνωσης-ομπρέλας. Τα ευρήματά τους, τα οποία παρουσιάστηκαν στην έκθεση ” Γενικεύσιμοι μακροχρόνιοι υπότυποι COVID: και και Ανάκαμψη” και δημοσιεύθηκαν στο eBioMedicine, δείχνουν ότι η μακρά COVID εκδηλώνεται πράγματι σε διακριτούς υποτύπους που μπορούν να βοηθήσουν στη διαστρωμάτωση των ασθενών και στην ενημέρωση των στρατηγικών θεραπείας.
Υποτύποι μακράς COVID
Συνολικά, ο Robinson και η ομάδα του κατάφεραν να αποκτήσουν δεδομένα για 20.532 ασθενείς που είχαν λάβει επίσημη διάγνωση της κατάστασης Μετά-COVID-19, από 38 εταίρους δεδομένων. Παρόλο που ο αριθμός αυτός είναι πολύ μικρός – δεδομένα για περισσότερους από 5,4 εκατομμύρια ασθενείς με COVID-19 υπήρχαν στη βάση δεδομένων της πλατφόρμας N3C μέχρι τον Αύγουστο του 2022 – η κοόρτη είναι εξαιρετικά σημαντική για την έρευνα της μακροχρόνιας COVID, δεδομένου ότι όλοι τους έλαβαν διάγνωση από γιατρό και όλοι τους έχουν συναφή κλινικά δεδομένα. Οι ερευνητές όρισαν τη μακρά COVID ως παρουσίαση 28 ημέρες μετά την πρωιμότερη ημερομηνία COVID-19 που σημειώθηκε για τους εξωτερικούς ασθενείς και 28 ημέρες μετά το τέλος της νοσηλείας για τους εσωτερικούς ασθενείς. Η ομάδα αντιστοίχισε τα κλινικά ευρήματα σε υπολογίσιμους όρους που περιέχονται στην Οντολογία Ανθρώπινου Φαινοτύπου (HPO), ένα τυποποιημένο πλαίσιο για την περιγραφή ανθρώπινων χαρακτηριστικών που αναπτύχθηκε και συντηρείται από το εργαστήριο Robinson. Αυτό επέτρεψε στους ερευνητές να αναλύσουν τα δεδομένα σε ολόκληρη τη συνομοταξία. Αφού προσάρμοσαν έναν υπολογιστικό αλγόριθμο γνωστό ως Phenomizer, μπόρεσαν να προσδιορίσουν μια μετρική ομοιότητας μεταξύ ζευγαριών ασθενών. Περαιτέρω υπολογισμοί αποκάλυψαν την ομαδοποίηση των ασθενών σε έξι διακριτές ομάδες, καθεμία από τις οποίες αντιπροσώπευε έναν διαφορετικό υποτύπο μακράς COVID. Οι υπότυποι ορίζονται από τις κυρίαρχες κλινικές εκδηλώσεις:
Πολυσυστηματικές + εργαστηριακές (σχετίζονται με σοβαρή αρχική λοίμωξη και υψηλή συχνότητα πολλαπλών συμπτωμάτων: νευροψυχιατρικά, πνευμονικά, συνταγματικά (π.χ. γενική κόπωση), καρδιαγγειακά και ίλιγγος, καθώς και ανωμαλίες εργαστηριακών εξετάσεων),
Υποξαιμία και βήχας,
Νευροψυχιατρικά (πονοκέφαλος, αϋπνία, κατάθλιψη, ανωμαλίες κίνησης),
Καρδιαγγειακό, Πόνος/κόπωση και Πόνος πολλαπλών συστημάτων (παρόμοιος με τον 1 χωρίς τα εργαστηριακά αποτελέσματα).
Κάθε ομάδα έχει διαφορετικές συχνότητες ηλικίας, φύλου και φυλής που σχετίζονται με αυτήν, καθώς και διαφορετικές προηγούμενες συννοσηρότητες και καταστάσεις.
Μακροχρόνια θεραπεία με COVID
Τα ευρήματα υπογραμμίζουν την πιθανότητα ότι οι μηχανισμοί της μακράς COVID μπορεί να διαφέρουν μεταξύ των ατόμων με βάση μια συλλογή βασικών παραγόντων κινδύνου. Υπό αυτό το πρίσμα, οι μελέτες κλινικής έρευνας, όπως η ” Έρευνα της COVID για την ενίσχυση της ανάκαμψης (RECOVER)” του Εθνικού Ιδρύματος Υγείας NIH, θα πρέπει πιθανώς να καθορίσουν υπο-ομάδες στις προσπάθειές τους να προσδιορίσουν υποψήφια θεραπευτικά μέσα. Και προχωρώντας προς τα εμπρός, η στρωματοποίηση των μακροχρόνιων ασθενών με COVID θα είναι σημαντική για την αποτελεσματική θεραπεία, καθώς είναι αμφίβολο ότι οποιαδήποτε ενιαία προσέγγιση θα γενικευτεί καλά σε όλους τους υποτύπους.
Διαβάστε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις για την υγεία από την Ελλάδα και τον ΚόσμοΑκολουθήστε το healthweb.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Ακολουθήστε το healthweb.gr στο κανάλι μας στο YouTube
