Αυτή η δημοσίευση του New England Journal εξέτασε τις μακροπρόθεσμες αποκρίσεις αντισωμάτων σε μια σειρά από ασθένειες που ξεκίνησαν, από την ευλογιά έως τον ιό Epstein-Barr.
Κορωνοϊός: Πόσο διαρκούν τα αντισώματα κατά της COVID σε παιδιά έναντι ενηλίκων; Είμαι ο Δρ F. Perry Wilson της Ιατρικής Σχολής του Yale. Το πιο περίπλοκο μάθημα στην εκπαίδευσή μου στο ιατρικό σχολείο, ήταν η ανοσολογία. Τόσο περίπλοκο, τόσο μπερδεμένο και τόσο ζωτικής σημασίας για την επιβίωσή μας που αποφάσισα να κάνω το λογικό και να γίνω νεφρολόγος. Μια ερώτηση που έμενε πάντα στον εγκέφαλό μου από εκείνες τις πρώτες μέρες ήταν αρκετά απλή: Γιατί παθαίνουμε κάποιες ασθένειες μόνο μία φορά, όπως η ιλαρά, και άλλες ξανά και ξανά; Γιατί μπορούμε να αποκτήσουμε ισόβια ανοσία μετά από έκθεση, ας πούμε, στην ευλογιά, αλλά όχι στη γρίπη Α; Φυσικά, η πανδημία άλλαξε λίγο αυτό το ερώτημα σε: Γιατί μπορούμε να μολυνθούμε εκ νέου από τον κορωνοϊό; Εμπνεύστηκα να εξετάσω αυτό το ερώτημα όταν αυτή η ερευνητική επιστολή από την JAMA Pediatrics ήρθε στο γραφείο μου.
Είναι, ουσιαστικά, μια μελέτη για τα αντισώματα του κορωνοϊού, αλλά είναι ειδική λόγω τριών παραγόντων.
Πρώτον, εξετάζει τους τίτλους εξουδετερωτικών αντισωμάτων, λέγοντάς μας όχι μόνο ότι υπάρχουν αντισώματα, αλλά ότι μπορούν να αναστείλουν την ικανότητα του ιού να δεσμεύεται.
Δεύτερον, εξετάζει αυτά τα επίπεδα με την πάροδο του χρόνου στο ίδιο άτομο, ώστε να μπορούμε να τα παρακολουθούμε να ανεβαίνουν ή να πέφτουν μετά από μια μόλυνση.
Και τρίτον, οι συμμετέχοντες στη μελέτη ήταν όλοι παιδιά. Μας δίνει το καλύτερο παράθυρο για το τι συμβαίνει, ανοσολογικά, σε παιδιά που έχουν λοίμωξη από COVID. Στη Σιγκαπούρη, 126 παιδιά συμμετείχαν στη μελέτη.
Όλοι είχαν επίπεδα εξουδετερωτικών αντισωμάτων που μετρήθηκαν εντός 1 μήνα μετά τη μόλυνση από κορωνοϊό.
Κανένα από αυτά τα παιδιά δεν είχε ακόμη εμβολιαστεί. Στη συνέχεια, οι συγγραφείς έκαναν ό,τι μπορούσαν για να παρακολουθήσουν τα παιδιά με την πάροδο του χρόνου, μετρώντας τα επίπεδα αντισωμάτων σε 1-3 μήνες, 9-13 μήνες και 14-16 μήνες αργότερα.
Τα ευρήματα είναι γενικά ενθαρρυντικά.
Οι τίτλοι των εξουδετερωτικών αντισωμάτων ήταν υψηλοί και στην πραγματικότητα αυξήθηκαν λίγο τους πρώτους 3 μήνες μετά τη μόλυνση από COVID.
Τα επίπεδα μειώθηκαν μετά από αυτό, αλλά όχι δραματικά.
Μέχρι τους 14-16 μήνες, το διάμεσο παιδί είχε ακόμη επίπεδα αντισωμάτων που ήταν επαρκή για να αναστείλουν περισσότερο από το 50% της δέσμευσης πρωτεΐνης ακίδας. Οι συγγραφείς σημειώνουν ότι αυτή είναι σημαντικά μεγαλύτερη προστασία από ό,τι έχει παρατηρηθεί στους ενήλικες. Μπορείτε να δείτε ότι πραγματικά δεν υπήρχε διαφορά μεταξύ αγοριών και κοριτσιών, ή ακόμη και μεταξύ αυτών με ή χωρίς συμπτωματική λοίμωξη.
Ενώ τα μεγαλύτερα παιδιά παρουσίασαν λιγότερη αρχική αντίδραση εξουδετέρωσης αντισωμάτων από τα μικρότερα παιδιά, τα επίπεδα πέτυχαν γρήγορα ισοτιμία.
Ας βάλουμε αυτή τη μελέτη σε ένα ευρύτερο πλαίσιο. Μετά το κύμα Omicron, εξαφανίζονται ελάχιστα παιδιά που δεν έχουν ανοσολογικό ιστορικό του SARS-CoV-2, είτε μέσω εμβολιασμού είτε, ολοένα και περισσότερο, μόλυνσης.
Αυτή η μελέτη υποδηλώνει ότι τα εξουδετερωτικά αντισώματα επιμένουν τουλάχιστον για ένα χρόνο στα παιδιά, γεγονός που έχει σημαντικές επιπτώσεις για το πότε μπορεί να συνιστώνται αναμνηστικά εμβόλια σε σχέση με προηγούμενη μόλυνση. Υποδηλώνει επίσης ότι τα ποσοστά επαναμόλυνσης μπορεί να είναι χαμηλότερα στα παιδιά από ό,τι στους ενήλικες, αν και τα ποσοστά επαναμόλυνσης στα παιδιά είναι δύσκολο να καταγραφούν καθώς τείνουν να είναι τόσο ήπια.
Ίσως, τουλάχιστον για τα παιδιά, ο SARS-CoV-2 να δράσει περισσότερο σαν προεμβολιαστική ιλαρά παρά γρίπη — μια λοίμωξη εφάπαξ που παρέχει μακροπρόθεσμη προστασία.
Δεν φαίνεται να συμπεριφέρεται έτσι στους ενήλικες.
Και για να είμαι ειλικρινής, δεν είμαι σίγουρος γιατί. Υπάρχουν μερικοί λόγοι, σύμφωνα με ερευνητές μολυσματικών ασθενειών, που ορισμένες ασθένειες είναι εφάπαξ και κάποιες οδηγούν σε επαναμόλυνση. Αυτή η δημοσίευση του New England Journal εξέτασε τις μακροπρόθεσμες αποκρίσεις αντισωμάτων σε μια σειρά από ασθένειες που ξεκίνησαν, από την ευλογιά έως τον ιό Epstein-Barr.
Βλέπετε αντισώματα που διαρκούν δεκαετίες εδώ σε δύο παραδείγματα ασθενών, συμπεριλαμβανομένης της αιχμής μετά από ένα ενισχυτικό εμβόλιο ευλογιάς. Ένα κοινό νήμα; Αυτοί οι ιοί δεν μεταλλάσσονται τρομερά γρήγορα, καθιστώντας πιο δύσκολο για αυτούς να αποφύγουν την ανοσία μας.
Και ενώ ο SARS-CoV-2, από μόνος του, δεν έχει ρυθμό μετάλλαξης κοντά σε αυτόν του κλασικά ασταθούς ιού της γρίπης Α, ο τεράστιος αριθμός των πανδημικών λοιμώξεων επέτρεψε την εμφάνιση παραλλαγών σε χρονική κλίμακα τάξης μεγέθους πιο γρήγορα και από αυτό μπορεί να δούμε πότε ο SARS-CoV-2 γίνεται ενδημικός.
Φυσικά, αν είστε γονιός, σας ενδιαφέρει πραγματικά μόνο ένα πράγμα: Θα είναι καλά τα παιδιά;
Η μελέτη αυτής της εβδομάδας παρέχει κάποια διαβεβαίωση ότι το νεαρό ανοσοποιητικό τους σύστημα φαίνεται αρκετά καλά έτοιμο να αναγνωρίσει αυτό το νέο παθογόνο και, το πιο σημαντικό, να το θυμάται στο μέλλον. Ο F. Perry Wilson, MD, MSCE, είναι αναπληρωτής καθηγητής ιατρικής και διευθυντής του Επιταχυντή Κλινικής και Μεταφραστικής Έρευνας του Yale.
Το επιστημονικό του επικοινωνιακό έργο βρίσκεται στην Huffington Post, στο NPR και εδώ στο Medscape. Πραγματοποιεί tweet στον @fperrywilson και φιλοξενεί ένα αποθετήριο της εργασίας επικοινωνίας του στο www.methodsman.com.
Διαβάστε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις για την υγεία από την Ελλάδα και τον ΚόσμοΑκολουθήστε το healthweb.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Ακολουθήστε το healthweb.gr στο κανάλι μας στο YouTube
