Απόσπαση προσοχής: Ενώ τα παιδιά έχουν σημαντικά χειρότερα αποτελέσματα όταν λύνουν εργασίες χρησιμοποιώντας παραδοσιακές στρατηγικές, όπως η εστιασμένη προσοχή, είναι εξίσου πιθανό με τους ενήλικες να κατακτήσουν εργασίες χρησιμοποιώντας αυθόρμητες αλλαγές στρατηγικής.
Τα παιδιά δυσκολεύονται με τις εργασίες συγκέντρωσης, αλλά συχνά είναι καλά στο να ανακαλύπτουν κρυμμένα κόλπα για να κάνουν το έργο τους πιο εύκολο. Οι αυθόρμητες αλλαγές στρατηγικής τους βοηθούν να το κάνουν αυτό, σύμφωνα με μια μελέτη για τη μαθησιακή συμπεριφορά στα παιδιά από το Ινστιτούτο Μαξ Πλανκ για την Ανθρώπινη Ανάπτυξη στο Βερολίνο. Σε σύγκριση με τους ενήλικες, τα παιδιά δεν είναι ακόμη σε θέση να συγκεντρωθούν, να θυμούνται λιγότερα και η διάρκεια της προσοχής τους είναι σχετικά μικρή. Αυτό οφείλεται στο στάδιο της γνωστικής ανάπτυξης. Ως αποτέλεσμα έχουν ένα μειονέκτημα κατά την επίλυση εργασιών.
Ωστόσο, μια μελέτη από την ερευνητική ομάδα Max Planck “NeuroCode—Neural and Computational Bass of Learning, Memory and Decision Making” στο Max Planck Institute for Human Development δείχνει τώρα ότι η ευρύτερη εστίαση της προσοχής μπορεί επίσης να αποδειχθεί πλεονέκτημα: τα παιδιά είναι καλά στην επεξεργασία λιγότερο σχετικών πληροφοριών και στη χρήση τους για την αυθόρμητη εύρεση νέων και δημιουργικών στρατηγικών κατά την επίλυση εργασιών. Οι ενήλικες, επίσης, παρουσιάζουν αυθόρμητες αλλαγές στρατηγικής κατά την επίλυση εργασιών, παρόμοιες με τις λεγόμενες «αχα-στιγμές» που κάνουν την επίλυση μιας εργασίας ευκολότερη. Το άρθρο του περιοδικού δημοσιεύτηκε στο περιοδικό PLOS ONE.
Δείχνει ότι ενώ τα παιδιά έχουν σημαντικά χειρότερα αποτελέσματα όταν λύνουν εργασίες χρησιμοποιώντας παραδοσιακές στρατηγικές, όπως η εστιασμένη προσοχή, είναι εξίσου πιθανό με τους ενήλικες να κατακτήσουν εργασίες χρησιμοποιώντας αυθόρμητες αλλαγές στρατηγικής. “Τα αποτελέσματά μας δείχνουν ότι ενώ τα παιδιά είναι συχνά λιγότερο εστιασμένα και πιο εύκολα αποσπώνται από τους ενήλικες, είναι εκπληκτικά ευέλικτα στην ανακάλυψη εντελώς νέων λύσεων”, λέει ο ψυχολόγος και νευροεπιστήμονας Nicolas Schuck, επικεφαλής της ομάδας έρευνας Max Planck NeuroCode στο Max. Planck Institute for Human Development. “Ειδικά λαμβάνοντας υπόψη την μη πλήρως ανεπτυγμένη ικανότητά τους να συγκεντρώνονται, αυτά είναι σημαντικά αποτελέσματα για την έρευνα της μαθησιακής συμπεριφοράς στα παιδιά”, πρόσθεσε ο Schuck.
Η μελέτη, η οποία βρίσκεται σε εξέλιξη από το 2013, χρησιμοποίησε την ακόλουθη μέθοδο για τη διεξαγωγή έρευνας: 47 παιδιά ηλικίας μεταξύ 8 και 10 ετών και 39 νεαροί ενήλικες μεταξύ 20 και 35 ετών κλήθηκαν να εκτελέσουν το ίδιο έργο λήψης αποφάσεων. Σε αυτή την εργασία, τους ζητήθηκε να καθορίσουν τη θέση ενός σχεδίου χρησιμοποιώντας δύο πιθανές απαντήσεις. Το χρώμα του σχεδίου δεν ήταν αρχικά σχετικό με τη σωστή απάντηση, αλλά άρχισε να συσχετίζεται με τη σωστή απάντηση καθώς προχωρούσε η εργασία. Όταν οι συμμετέχοντες το παρατήρησαν αυτό, μπόρεσαν να λύσουν την εργασία πολύ πιο αποτελεσματικά και εύκολα. Οι συμμετέχοντες δεν ενημερώθηκαν ότι θα υπήρχαν άλλοι παράγοντες που θα επηρεάσουν τις πιθανές στρατηγικές λύσης και μπορούσαν να τους προσδιορίσουν μόνο ανεξάρτητα.
Η ομάδα NeuroCode στο MPIB, σε συνεργασία με ερευνητές από το Πανεπιστήμιο Goethe Frankfurt am Main, το FernUniversität Hagen, το Humbold University Berlin, το UNSW Sydney και το PFH Göttingen, κατάφερε να επιτύχει τα ακόλουθα αποτελέσματα: Σε σύγκριση με τους νεαρούς ενήλικες, τα παιδιά γενικά είχαν σημαντική απόδοση χειρότερα στην επίλυση της εργασίας. Είχαν πιο λανθασμένες και πρόωρες απαντήσεις. Ωστόσο, το ποσοστό των παιδιών (27,5%) που ανακάλυψαν και χρησιμοποίησαν τη χρήσιμη στρατηγική χρώματος ήταν πολύ παρόμοιο με αυτό των νεαρών ενηλίκων (28,2%). Όσο τα παιδιά χρησιμοποιούσαν μόνο τις αρχικές στρατηγικές και τους διαθέσιμους κανόνες, που απαιτούσαν συγκέντρωση και επιμονή, είχαν χειρότερη απόδοση. Ωστόσο, τόσα παιδιά όσο και νεαροί ενήλικες ανακάλυψαν και χρησιμοποίησαν τον κανόνα του χρώματος.
Έτσι, αν και τα παιδιά είχαν χειρότερες επιδόσεις σε όλους τους τομείς του γνωστικού ελέγχου, σχεδόν το ίδιο ποσοστό από αυτά σε σύγκριση με τους νεαρούς ενήλικες μπόρεσαν να βελτιωθούν μέσα από μια «άχα στιγμή» και έτσι απέκτησαν παρόμοιο πλεονέκτημα απόδοσης με την ομάδα ενηλίκων. “Τα ευρήματά μας παρέχουν ενδείξεις ότι οι εκπαιδευτικοί, οι γονείς και οι δάσκαλοι θα πρέπει να επιμένουν λιγότερο σε αυστηρούς κανόνες και να διδάσκουν μόνο τον μοναδικό τρόπο επίλυσης προβλημάτων, αλλά και να εκτιμούν και να ενθαρρύνουν την ευρύτερη εστίαση της προσοχής των παιδιών. Τα ευρήματά μας δείχνουν: Μπορούμε να έχουμε περισσότερη αυτοπεποίθηση στις δημιουργικές στρατηγικές επίλυσης προβλημάτων των παιδιών”, λέει η Anika Löwe από την ομάδα NeuroCode και συν-συγγραφέας της μελέτης. Στο μέλλον, λέει, στον τομέα της γνωστικής αναπτυξιακής ψυχολογίας, θα πρέπει να υπάρξει περισσότερη έρευνα για τις δημιουργικές διαδικασίες παρά για την έλλειψη συγκέντρωσης στα παιδιά.
Διαβάστε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις για την υγεία από την Ελλάδα και τον ΚόσμοΑκολουθήστε το healthweb.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Ακολουθήστε το healthweb.gr στο κανάλι μας στο YouTube
