Η μελέτη επικεντρώθηκε στους μηχανισμούς που οδηγούν τα εγκεφαλικά κύτταρα να «αυτοκτονούν» σε αλληλεπίδραση με τα βλαβερά πρωτεϊνικά συσσωματώματα που δημιουργούνται κανονικά στην νόσο Αλτσχάιμερ, όπως είναι οι πλάκες αμυλοειδούς. Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι τα κύτταρα του εγκεφάλου αντιδρούν στην παρουσία αυτών των πρωτεϊνών με την ενεργοποίηση συγκεκριμένων βιοχημικών διαδρομών που οδηγούν σε προγραμματισμένο θάνατο, γνωστό και ως απόπτωση.
Η ερευνητική ομάδα χρησιμοποίησε προηγμένες τεχνικές απεικόνισης και βιοχημικές αναλύσεις προκειμένου να παρατηρήσει τη διαδικασία της κυτταρικής αυτοκτονίας σε πραγματικό χρόνο. Ανακάλυψαν ότι τα κύτταρα του εγκεφάλου εκκρίνουν συγκεκριμένα νευροχημικά σήματα, τα οποία προάγουν την απορρόφηση των τοξινών. Ωστόσο, αυτός ο μηχανισμός προστασίας καταλήγει να γίνεται επιβλαβής, καθώς συμβάλλει στη χρόνια φλεγμονή και τελικά στην θανάτωσή τους.
Επιπλέον, οι επιστήμονες εντόπισαν ότι η έντονη φλεγμονώδης αντίδραση που προκαλείται από τα εγκεφαλικά κύτταρα, καταστρέφει τους νευρώνες και ενδέχεται να υπονομεύει τη λειτουργία του εγκεφάλου. Πιστεύουν ότι αναγνωρίζοντας τους μηχανισμούς αυτούς, μπορεί να αναπτυχθούν στοχευμένες θεραπείες που θα μπορούν να μπλοκάρουν ή να τροποποιήσουν αυτή την παθολογική διαδικασία, περιορίζοντας έτσι την πρόοδο της νόσου.
Η ανακάλυψη αυτή προσφέρει ελπίδα για την ανάπτυξη καινοτόμων θεραπευτικών προσεγγίσεων που ενδέχεται να αναστρέψουν ή τουλάχιστον να καθυστερήσουν τη διαδικασία εκφύλισης που σχετίζεται με τη νόσο Αλτσχάιμερ. Ωστόσο, απαιτείται περαιτέρω έρευνα για την καλύτερη κατανόηση των μηχανισμών αυτών και τον αντίκτυπό τους στην ανθρώπινη υγεία.