"Τα ευρήματά μας υπογραμμίζουν τη σημασία της συνεκτίμησης του ιστορικού διαταραχών του ύπνου κατά την αξιολόγηση του προφίλ κινδύνου άνοιας για τους ηλικιωμένους ενήλικες. Απαιτείται μελλοντική έρευνα για να εξεταστούν άλλες μετρήσεις διαταραχών του ύπνου με τη χρήση ενός εθνικού διαχρονικού δείγματος, εάν αυτά τα ευρήματα σχετικά με τον ύπνο και την άνοια ισχύουν για συγκεκριμένους υποτύπους άνοιας και πώς ορισμένα κοινωνικοδημογραφικά χαρακτηριστικά μπορεί να αλληλεπιδρούν με τις διαταραχές του ύπνου και να επηρεάζουν τον κίνδυνο άνοιας".
Δυσκολεύεστε να κοιμηθείτε την ώρα του ύπνου ή στη μέση της νύχτας; Προσθέτοντας στον αυξανόμενο όγκο στοιχείων σχετικά με τις διαταραχές του ύπνου και τη γνωστική εξασθένιση, νέα έρευνα διαπιστώνει σημαντική σχέση μεταξύ τριών μετρήσεων διαταραχής του ύπνου και του κινδύνου εμφάνισης άνοιας σε μια περίοδο 10 ετών. Τα αποτελέσματα, τα οποία παρουσιάστηκαν στο American Journal of Preventive Medicine, συνδέουν την αϋπνία με έναρξη του ύπνου (δυσκολία να αποκοιμηθεί εντός 30 λεπτών) και τη χρήση φαρμάκων για τον ύπνο με υψηλότερο κίνδυνο για την ανάπτυξη άνοιας. Οι ερευνητές διαπίστωσαν επίσης ότι τα άτομα που ανέφεραν ότι είχαν αϋπνία διατήρησης του ύπνου (δυσκολία να ξανακοιμηθούν μετά το ξύπνημα) είχαν λιγότερες πιθανότητες να αναπτύξουν άνοια κατά τη διάρκεια της μελέτης.
“Αναμέναμε ότι η αϋπνία έναρξης του ύπνου και η χρήση φαρμάκων για τον ύπνο θα αύξαναν τον κίνδυνο άνοιας, αλλά μας εξέπληξε το γεγονός ότι η αϋπνία διατήρησης του ύπνου μείωσε τον κίνδυνο άνοιας”, εξήγησε ο επικεφαλής ερευνητής Roger Wong, Ph.D., MPH, MSW, επίκουρος καθηγητής στο Τμήμα Δημόσιας Υγείας και Προληπτικής Ιατρικής του SUNY Upstate Medical University, Syracuse, NY, ΗΠΑ. “Το κίνητρο πίσω από αυτή την έρευνα προκλήθηκε σε προσωπικό επίπεδο. Ο πατέρας μου αντιμετωπίζει χρόνιες διαταραχές του ύπνου από την έναρξη της πανδημίας COVID-19 και ανησυχούσα για το πώς αυτό θα επηρέαζε τη νόησή του στο μέλλον. Αφού διάβασα την υπάρχουσα βιβλιογραφία, με εξέπληξε το γεγονός ότι είδα μικτά ευρήματα σχετικά με τη σχέση ύπνου-άνοιας, οπότε αποφάσισα να διερευνήσω το θέμα αυτό”. Αυτή η έρευνα είναι νέα, διότι είναι η πρώτη που εξετάζει πώς οι μακροπρόθεσμες μετρήσεις διαταραχών του ύπνου σχετίζονται με τον κίνδυνο άνοιας χρησιμοποιώντας ένα εθνικά αντιπροσωπευτικό δείγμα ηλικιωμένων ενηλίκων των ΗΠΑ. Προηγούμενες έρευνες έχουν συσχετίσει τη συμπεριφορά του ύπνου REM, τη στέρηση ύπνου (λιγότερες από πέντε ώρες ύπνου) και τη χρήση βενζοδιαζεπινών βραχείας δράσης με τη γνωστική έκπτωση. Τα αποτελέσματά τους για την αϋπνία με διατήρηση του ύπνου υποστηρίζουν άλλες πρόσφατες μελέτες που χρησιμοποίησαν μικρότερα, ξεχωριστά δείγματα δεδομένων. Η παρούσα μελέτη χρησιμοποίησε 10 ετήσια κύματα (2011-2020) προοπτικών δεδομένων από την Εθνική μελέτη για τις τάσεις υγείας και γήρανσης (National Health and Aging Trends Study) (NHATS), μια διαχρονική μελέτη πάνελ που ερευνά ένα εθνικά αντιπροσωπευτικό δείγμα δικαιούχων Medicare ηλικίας 65 ετών και άνω εντός των ΗΠΑ. Η μελέτη αυτή περιελάμβανε μόνον άτομα που δεν είχαν άνοια κατά την έναρξη της μελέτης το 2011.
Δεν υπάρχει θεραπεία για την άνοια και οι πρόσφατες φαρμακευτικές προσεγγίσεις για τη θεραπεία της άνοιας είχαν περιορισμένη επιτυχία, γεγονός που υποδεικνύει τη σημασία των προληπτικών προσεγγίσεων για την άνοια. “Εστιάζοντας στις διακυμάνσεις των διαταραχών του ύπνου, τα ευρήματά μας μπορούν να βοηθήσουν στην ενημέρωση για αλλαγές στον τρόπο ζωής που μπορούν να μειώσουν τον κίνδυνο άνοιας”, εξήγησε η συνερευνητής Margaret Anne Lovier, MPH, Τμήμα Δημόσιας Υγείας και Προληπτικής Ιατρικής, SUNY Upstate Medical University, Syracuse, NY, ΗΠΑ. Αν και ο μηχανισμός για τον μειωμένο κίνδυνο άνοιας μεταξύ των ατόμων με αϋπνία διατήρησης του ύπνου είναι ακόμη άγνωστος, οι ερευνητές θεωρούν ότι η μεγαλύτερη ενασχόληση με δραστηριότητες που διατηρούν ή αυξάνουν το γνωστικό απόθεμα μπορεί έτσι να μειώσει τον κίνδυνο άνοιας. Πρόσφατα στοιχεία δείχνουν ότι υπάρχει υψηλότερος επιπολασμός των διαταραχών του ύπνου μεταξύ των ηλικιωμένων σε σχέση με άλλες ηλικιακές ομάδες. Αυτό θα μπορούσε να αποδοθεί σε διάφορους παράγοντες, όπως το άγχος για την πανδημία COVID-19 ή τις θερμότερες νύχτες ως συνέπεια της κλιματικής αλλαγής. “Οι ηλικιωμένοι ενήλικες χάνουν τον ύπνο τους εξαιτίας μιας μεγάλης ποικιλίας ανησυχιών. Χρειάζεται περισσότερη έρευνα για την καλύτερη κατανόηση των αιτιών και των εκδηλώσεών της και τον περιορισμό των μακροπρόθεσμων συνεπειών”, πρόσθεσε ο Δρ Γουόνγκ. “Τα ευρήματά μας υπογραμμίζουν τη σημασία της συνεκτίμησης του ιστορικού διαταραχών του ύπνου κατά την αξιολόγηση του προφίλ κινδύνου άνοιας για τους ηλικιωμένους ενήλικες. Απαιτείται μελλοντική έρευνα για να εξεταστούν άλλες μετρήσεις διαταραχών του ύπνου με τη χρήση ενός εθνικού διαχρονικού δείγματος, εάν αυτά τα ευρήματα σχετικά με τον ύπνο και την άνοια ισχύουν για συγκεκριμένους υποτύπους άνοιας και πώς ορισμένα κοινωνικοδημογραφικά χαρακτηριστικά μπορεί να αλληλεπιδρούν με τις διαταραχές του ύπνου και να επηρεάζουν τον κίνδυνο άνοιας”.
Ακολουθήστε το healthweb.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Ακολουθήστε το healthweb.gr στο κανάλι μας στο YouTube
