Ένα από τα πιο γνωστά παθογόνα είναι ο ιός του Έμπολα. Ο ιός αυτός προκαλεί μια σοβαρή αιμορραγική νόσο που έχει υψηλή θνητότητα. Αν και υπάρχουν πειραματικά εμβόλια που έχουν δείξει αποτελεσματικότητα σε κλινικές δοκιμές, δεν είναι ευρέως διαθέσιμα και η πρόληψη στηρίζεται κυρίως στη διαχείριση των κρουσμάτων και στις πρακτικές πρόληψης.
Ένας άλλος κίνδυνος είναι ο ιός του Ζίκα, ο οποίος αν και δεν προκαλεί θνησιμότητα, συνδέεται με σοβαρές αναπτυξιακές ανωμαλίες στα νεογέννητα. Παρά τις προσπάθειες για την ανάπτυξη εμβολίων, δεν υπάρχουν ακόμα αποτελεσματικά εμβόλια για ευρεία χρήση.
Οι λοιμώξεις από ανθεκτικά βακτήρια, όπως οι ψευδομονάδες και οι ανθεκτικοί στον μεθικιλλινικό σταφυλόκοκκο (MRSA), είναι επίσης ανησυχητικές. Αυτά τα βακτήρια συνήθως προκαλούν σοβαρές πνευμονίες ή λοιμώξεις του αίματος και δεν υπάρχει εμβόλιο για να προληφθούν. Η ανθεκτικότητα στα αντιβιοτικά κάνει τη θεραπεία τους ολοένα και πιο δύσκολη.
Επιπλέον, ο ιός της γρίπης έχει πολλές μεταλλάξεις κάθε χρόνο, γεγονός που καθιστά την ανάπτυξη ενός παγκόσμιου εμβολίου σχεδόν αδύνατη. Παρά το γεγονός ότι τα εμβόλια κατά της γρίπης είναι διαθέσιμα, αυτά δεν παρέχουν πλήρη προστασία λόγω των συνεχών μεταλλάξεών του.
Η λοίμωξη από τον ιό HIV παραμένει μία από τις μεγαλύτερες προκλήσεις της δημόσιας υγείας, καθώς δεν υπάρχει εμβόλιο. Αν και οι θεραπείες έχουν βελτιωθεί σημαντικά τη τελευταία δεκαετία και η ζωή με HIV μπορεί να είναι φυσιολογική, η πρόληψη μέσω εμβολιασμού θα ήταν ιδανική.
Συνολικά, η έλλειψη εμβολίων για αυτά τα επικίνδυνα παθογόνα καθιστά την ανάγκη για έρευνα και ανάπτυξη εμβολίων πιο επιτακτική από ποτέ. Η καλη διαχείριση των εξάρσεων, η εκπαίδευση του κοινού και η έρευνα για νέες θεραπείες παραμένουν θεμελιώδεις στην καταπολέμηση αυτών των λοιμώξεων.