Με τη χρήση των προϊόντων, όπως σαπούνι, σαμπουάν, λοσιόν σώματος, οδοντόκρεμα και μακιγιάζ, ο μέσος καταναλωτής μπορεί να εκτεθεί καθημερινά σε δεκάδες χημικών. Δεν είναι εύκολο, όμως, να γνωρίζουμε την ακριβή σύσταση πολλών καταναλωτικών προϊόντων ή τους πιθανούς κινδύνους που εγκυμονούν, είτε μεμονωμένα είτε σε συνδυασμό.
Ένας διδακτορικός φοιτητής, Henry Gabb και η καθηγήτρια, Catherine Blake στο Πανεπιστήμιο του Illinois χρησιμοποίησαν μια εφαρμογή στην πληροφορική για να εντοπίσουν σε ποιους χημικούς συνδυασμούς πρέπει να δίνεται προτεραιότητα για περαιτέρω δοκιμές, προκειμένου να προσδιοριστεί η επικράτηση των επιμέρους συστατικών και πιθανότατα οι συνδυασμοί τους σε καταναλωτικά προϊόντα. Οι ερευνητές δημοσίευσαν τα αποτελέσματα της πρώτης φάσης του έργου τους στην Περιβαλλοντική Προοπτική Υγείας, ένα περιοδικό του Εθνικού Ινστιτούτου Περιβαλλοντικών Επιστημών Υγείας, μέρος των Εθνικών Ινστιτούτων Υγείας. Τα συμπεράσματα δείχνουν ότι οι άνθρωποι εκτίθενται σε σημαντικά υψηλότερα επίπεδα χημικών ουσιών τώρα από ό, τι στο παρελθόν από πολλές πηγές, συμπεριλαμβανομένων των καταναλωτικών προϊόντων.
“Επί της ουσίας κάνουμε ένα ατελείωτο πείραμα βιοχημείας» δήλωσε ο Gabb. Προκειμένου να προσδιοριστούν οι χημικές ουσίες που υπάρχουν σε καταναλωτικά προϊόντα, χρησιμοποίησαν ένα web-πρόγραμμα για να συγκεντρώσουν τα ονόματα των προϊόντων, τις κατηγορίες και τους καταλόγους των συστατικών από ιστοσελίδες online λιανικής πώλησης, όπως το Drugstore.com. Η βάση δεδομένων που δημιούργησαν περιλαμβάνει σχεδόν 39.000 προϊόντα και περισσότερα από 32.000 επώνυμες ετικέτες. Οι ερευνητές έκαναν χρήση αερίων χρωματογραφίας μάζας με ανάλυση φασματομετρίας και -στο παρελθόν- αναζητώντας στοχευμένες ενδοκρινολογικές μεταβολές και εκδήλωση άσθματος που σχετίζονται με τις χημικές ουσίες σε καταναλωτικά προϊόντα.
Βρήκαν ότι το 30% των προϊόντων στη βάση δεδομένων τους περιείχαν τουλάχιστον 1 από τα 55 χημικά-στόχους, και 13% περιείχαν περισσότερα από ένα. Η προσέγγιση της πληροφορικής επιτρέπει στους ερευνητές να μελετήσουν πολλά περισσότερα προϊόντα και να εντοπίσουν πληθώρα χημικών ουσιών από την προσέγγιση με χρωματογραφία-φασματομετρία μάζας αερίου, η οποία – μεταξύ άλλων -περιορίζεται από το χρόνο που χρειάζεται για την προετοιμασία δειγμάτων και την εκτέλεση των πειραμάτων.
Ωστόσο, η προσέγγιση της πληροφορικής περιορίζεται στις πληροφορίες που αναγράφονται στις ετικέτες των προϊόντων, οι οποίες δεν είναι πάντοτε πλήρης. Η χρωματογραφία-φασματομετρία μάζας μπορεί να προσδιορίσει τις χημικές ουσίες που δεν αναγράφονται στην ετικέτα του προϊόντος ή ακόμα και μέρος της σύνθεσης του προϊόντος, όπως “χημικές ουσίες που διεισδύουν από τις συσκευασίες των προϊόντων, των προϊόντων αποδόμησης ή άλλες ακαθαρσίες,” δήλωσε ο Gabb. Οι ερευνητές είπαν ότι οι δύο προσεγγίσεις θα πρέπει να θεωρούνται συμπληρωματικές.
«Το έργο αυτό συμπληρώνει το παζλ της περιβαλλοντικής έκθεσης και, σε αντίθεση με το γενετικό υλικό μας, μπορούμε εύκολα να αλλάξουμε τη χρήση του προϊόντος” είπε ο Μπλέικ. «Ο συνδυασμός της γενετικής προδιάθεσης και της εξατομικευμένης αθροιστικής έκθεσης – όχι μόνο σε άλλες χημικές ουσίες σε καταναλωτικά προϊόντα, αλλά από άλλες πηγές, όπως η ποιότητα του αέρα – εξουσιοδοτεί τους ανθρώπους να προβαίνουν σε ενημερωμένες αποφάσεις σχετικά με την αλλαγή των παραγόντων που επηρεάζουν άμεσα τα αποτελέσματα στην υγεία τους”.