Το λίπος που συσσωρεύεται βαθιά στην κοιλιακή χώρα – περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο σωματικό λίπος – αυξάνει τον κίνδυνο αντίστασης στην ινσουλίνη και του διαβήτη τύπου 2. Οι ερευνητές έχουν καταλάβει ότι το κοιλιακό λίπος γίνεται επικίνδυνο όταν προκαλείται φλεγμονή.
Μια νέα μελέτη στο Πανεπιστήμιο Columbia του Irving Medical Center (CUIMC) αποκάλυψε ότι τουλάχιστον ένας από τους ενόχους για αυτή τη μυστηριώδη φλεγμονή προέρχεται από το συκώτι. Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι, στα παχύσαρκα ποντίκια, το ήπαρ αυξάνει την παραγωγή ενός ενζύμου που ονομάζεται DPP4. Αυτό το ένζυμο ταξιδεύει μέσω της ροής του αίματος στο κοιλιακό λίπος. Μόλις έρθει μέσα στον λιπώδη ιστό, η DPP4 βοηθά στην ενεργοποίηση των φλεγμονωδών κυττάρων.
Τα καλά νέα είναι ότι αυτή η φλεγμονή μπορεί να καταπραϋνθεί με την απενεργοποίηση της παραγωγής DPP4 στο ήπαρ, όπως έδειξαν οι ερευνητές σε ποντίκια. Και παρόλο που τα ζώα παρέμειναν παχύσαρκα, το καταπραϋντικό φλεγμονώδες κοιλιακό λίπος βελτίωσε την αντίσταση στην ινσουλίνη. Πρόσθετα, αδημοσίευτα δεδομένα υποδηλώνουν ότι η οδός υπάρχει επίσης στους ανθρώπους.
“Αν μπορούμε να αναπτύξουμε τρόπους για να στοχεύσουμε το DPP4 στο ήπαρ στους ανθρώπους, αυτό μπορεί να είναι ένας ισχυρός νέος τρόπος για τη θεραπεία του διαβήτη τύπου 2 που προκαλείται από την παχυσαρκία”, δήλωσε ο Dr. Ira Tabas, MD, Ph.D., Richard J. Stock Professor of Medicine at Columbia Κολλέγιο Ιατρών και Χειρουργών Πανεπιστημίου Βαγγέλου. “Η αναστολή της DPP4 ειδικά στα ηπατικά κύτταρα επιτίθεται στην αντίσταση στην ινσουλίνη – το βασικό πρόβλημα του διαβήτη τύπου 2 – τουλάχιστον στα προκλινικά μοντέλα μας”.
Η μελέτη της ομάδας του Tabas -συμπεριλαμβανομένου του κύριου συγγραφέα Devram Ghorpade, PhD, συνεργατικού ερευνητή, και του συν-αντίστοιχου συγγραφέα, Lale Ozcan, MD, επίκουρος καθηγητής της ιατρικής επιστήμης, δημοσιεύθηκε online σήμερα στο Nature.
Πολλοί ασθενείς με διαβήτη τύπου 2 λαμβάνουν προφορικές αναστολείς DPP4 (γνωστές ως γλυπτίνες) για να βοηθήσουν στην αντιμετώπιση της ασθένειάς τους. Αυτά τα φάρμακα μειώνουν το σάκχαρο του αίματος εμποδίζοντας την DPP4 να παρεμβαίνει σε μια ορμόνη που διεγείρει την παραγωγή ινσουλίνης. Αλλά εκπληκτικά, αυτά τα φάρμακα δεν είχαν καμία επίδραση στη φλεγμονή στο κοιλιακό λίπος των παχύσαρκων ποντικών, σύμφωνα με τους ερευνητές. “Οι γλιτίνες αναστέλλουν το DPP4 στο αίμα και έτσι θα πρέπει, θεωρητικά, να αποτρέψουν τη φλεγμονή του λίπους”, δήλωσε ο Tabas, “αλλά δεν το βρήκαμε στη μελέτη μας”.
Ο λόγος για αυτό το μειονέκτημα των γλιπτινών, πιστεύει ο Tabas, μπορεί να σχετίζεται με τις επιδράσεις τους στο έντερο έναντι του ήπατος. “Οι αναστολείς DPP4 μειώνουν το σάκχαρο του αίματος αναστέλλοντας το DPP4 στο έντερο.Αλλά έχουμε κάποιες ενδείξεις ότι οι αναστολείς DPP4 στο έντερο καταλήγουν επίσης στην προαγωγή της φλεγμονής στο λίπος Αυτό ακυρώνει τα αντιφλεγμονώδη αποτελέσματα των φαρμάκων όταν φτάσουν στα φλεγμονώδη κύτταρα, που ονομάζονται μακροφάγα, στο λίπος. “
Όταν οι ερευνητές μπλοκάρουν επιλεκτικά την παραγωγή DPP4 στο εσωτερικό των ηπατικών κυττάρων, ήταν σε θέση να μειώσουν τη φλεγμονή του λίπους και να βελτιώσουν την αντίσταση στην ινσουλίνη, μειώνοντας ταυτόχρονα τη γλυκόζη του αίματος. Τα ευρήματα υποδεικνύουν ότι οι αναστολείς DPP4 θα μπορούσαν να είναι πιο ισχυροί εάν μεταφερθούν σε ηπατικά κύτταρα και μακριά από το έντερο.