Τα ποντίκια που είναι πιο ευάλωτα στην εμφάνιση συμπτωμάτων που μοιάζουν με κατάθλιψη δείχνουν διαφορετικά δίκτυα ηλεκτρικής δραστηριότητας του εγκεφάλου από ότι πιο ανθεκτικά ποντίκια. Το να επιχειρήσεις ανίχνευση μεταξύ διαφορετικών περιοχών του εγκεφάλου μπορεί να προσφέρει έναν νέο τρόπο πρόβλεψης και πρόληψης της κατάθλιψης, σύμφωνα με νέα έρευνα από τους νευροεπιστήμονες και τους ηλεκτρολόγους μηχανικούς του πανεπιστημίου Duke.
Οι ερευνητές βρήκαν διαφορετικά δίκτυα ηλεκτρικής εγκεφαλικής δραστηριότητας σε ποντίκια που ήταν πιο ευαίσθητα στην εμφάνιση συμπτωμάτων που έμοιαζαν με κατάθλιψη μετά από αγχωτικά γεγονότα παρά σε πιο ανθεκτικά ποντίκια. Αν αναπαράγονται στον άνθρωπο, αυτά τα αποτελέσματα θα μπορούσαν να αποτελέσουν το πρώτο βήμα προς μια δοκιμασία πρόβλεψης της ευπάθειας ενός ατόμου στην ανάπτυξη ψυχικών ασθενειών όπως η κατάθλιψη.
“Αυτό που δημιουργούμε ουσιαστικά είναι ένας ηλεκτρικός χάρτης της κατάθλιψης στον εγκέφαλο “, δήλωσε ο Δρ Kafui Dzirasa, αναπληρωτής καθηγητής ψυχιατρικής και συμπεριφοριστικών επιστημών, νευροβιολογίας και βιοϊατρικής μηχανικής στη Σχολή Ιατρικής του Πανεπιστημίου Duke. «Ελπίζουμε ότι αυτό θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ως προγνωστική υπογραφή της κατάθλιψης, με τον ίδιο τρόπο που η αρτηριακή πίεση είναι μια προγνωστική υπογραφή του ποιος θα έχει τελικά καρδιακή προσβολή ή εγκεφαλικό επεισόδιο». Η μελέτη δημοσιεύτηκε χθες στο περιοδικό Cell.
Οι περισσότεροι άνθρωποι βιώνουν από καιρό σε καιρό μεγάλους στρεσογόνους παράγοντες της ζωής. Ο θάνατος ενός αγαπημένου προσώπου, η απώλεια εργασίας ή η πρόκληση ιατρικής διάγνωσης μπορεί να προκαλέσει δύσκολες συγκινήσεις όπως θλίψη, θλίψη, άγχος ή θυμό. Αλλά ενώ κάποιοι μπορούν να αναπηδήσουν από αυτούς τους παράγοντες πίεσης σχετικά γρήγορα, άλλοι συνεχίζουν να βιώνουν ψυχικές ασθένειες όπως κατάθλιψη ή άγχος.
Για τις τελευταίες τρεις δεκαετίες, οι νευροεπιστήμονες χρησιμοποίησαν την απεικόνιση και την ηλεκτρική παρακολούθηση για να μελετήσουν πώς η δραστηριότητα σε μεμονωμένες περιοχές του εγκεφάλου μπορεί να προδιαθέσει ένα άτομο σε αναπτυσσόμενη ψυχική ασθένεια. Το 2010, ο Dzirasa και ο μεταπτυχιακός του φοιτητής, Δρ. Miguel Nicolelis, ανέπτυξαν μια τεχνική που μπορεί να παρακολουθεί την ηλεκτρική δραστηριότητα όχι μόνο σε μια περιοχή του εγκεφάλου του ποντικιού, αλλά σε πολλές περιοχές ταυτόχρονα. Τα αποτελέσματα αποκαλύπτουν πως οι διάφορες περιοχές του εγκεφάλου συνεργάζονται για να δημιουργήσουν συγκεκριμένες ψυχικές καταστάσεις.
“Μπορείτε να σκεφτείτε διαφορετικές περιοχές του εγκεφάλου ως μεμονωμένα όργανα σε μια ορχήστρα”, δήλωσε ο Dzirasa. “Μας ενδιαφέρει όχι μόνο τι κάνει κάθε όργανο, αλλά πώς τα όργανα συντονίζονται για τη δημιουργία μουσικής”. Στο πείραμα, κάθε ποντίκι δοκιμής τοποθετήθηκε σε ένα κλουβί με ένα μεγαλύτερο και πιο επιθετικό ποντίκι. Αφού έμεινε μαζί με αυτόν τον κολακευτικό συγκάτοικο για δέκα ημέρες, πολλά ποντίκια εμφάνισαν συμπτώματα που μοιάζουν με κατάθλιψη στον άνθρωπο, όπως άγχος, κοινωνική αποφυγή και δυσκολία στον ύπνο.
Πριν και μετά από αυτό το άγχος, ο Dzirasa και ο μεταδιδακτορικός συνεργάτης Rainbo Hultman μετρούσαν τη δραστηριότητα του εγκεφάλου σε επτά διαφορετικές περιοχές του εγκεφάλου που συνδέονται με την κατάθλιψη, συμπεριλαμβανομένου του προμετωπιαίου φλοιού, της αμυγδαλής και του ιππόκαμπου. Χρησιμοποιώντας τεχνικές εκμάθησης μηχανών που αναπτύχθηκαν από τους συναδέλφους του Duke Kyle Ulrich, David Carlson και Lawrence Carin, η ομάδα δημιούργησε την «μουσική» του εγκεφάλου για κάθε ποντίκι.
Διαπίστωσαν ότι τα ποντίκια που εμφάνισαν συμπτώματα παρόμοια με την κατάθλιψη εμφάνιζαν διαφορετικά πρότυπα εγκεφαλικής δραστηριότητας τόσο πριν όσο και μετά από το stress test, από εκείνα που ήταν πιο ανθεκτικά στην εμπειρία. Τα αποτελέσματα μπορεί να είναι χρήσιμα για τη θεραπεία και την πρόληψη της κατάθλιψης, δήλωσε ο Dzirasa.