Τα αποτελέσματα μιας μελέτης επί 50 ασθενών που παρουσιάστηκε στο Ετήσιο Ευρωπαϊκό Συνέδριο Ρευματολογίας (EULAR) 2017 έδειξαν ότι αξονική τομογραφία χαμηλής δόσης ακτινοβολίας (LD-CT) είναι πιο ευαίσθητη από τις συμβατικές ακτινογραφίες (ακτίνες Χ) στην παρακολούθηση της εξέλιξης της νόσου σε ασθενείς με αγκυλοποιητική σπονδυλίτιδα (AS). Η AS είναι μια προοδευτική μορφή αρθρίτιδας που προκαλείται από χρόνια φλεγμονή στην σπονδυλική στήλη . Ο επιπολασμός της AS ποικίλλει σε παγκόσμιο επίπεδο, και υπολογίζεται σε 23,8 ανά 10.000 άτομα στην Ευρώπη και 31,9 ανά 10.000 άτομα στη Βόρεια Αμερική.
Η LD-CT, χρησιμοποιώντας μία πρόσφατα ανεπτυγμένη μέθοδο βαθμολόγησης για την εκτίμηση σχηματισμού οστού σε ασθενείς με AS, είχε προηγουμένως δειχθεί ότι είναι αξιόπιστη και ευαίσθητη, με καλή ομοφωνία μεταξύ διαφόρων ιατρών στην ερμηνεία των εικόνων. Σε αυτή την τελευταία μελέτη, που αποσκοπούσε σε περαιτέρω επικύρωση της LD-CT, με σύγκριση της ικανότητάς της να καταδείξει το σχηματισμό νέων οστικών εκβλαστήσεων (αποκαλούνται και συνδεσμόφυτα) και / ή μια αύξηση στο μέγεθός τους, έδειξε ότι η LD-CT ανίχνευσε με συνέπεια περισσότερες ασθενείς με τέτοια σημεία εξέλιξης της νόσου από τις συμβατικές ακτινογραφίες.
«Η αξονική τομογραφία συνήθους δόσης ακτινοβολίας είναι μια ευαίσθητη μέθοδος για την αξιολόγηση των δομικών αλλαγών στη σπονδυλική στήλη σε ασθενείς με ΑΣ,» είπε η επικεφαλής συγγραφέας δρ Anoek de Koning από το Ιατρικό Κέντρο του Πανεπιστημίου του Leiden, Ολλανδία. «Ωστόσο, η κλινική χρησιμότητά της έχει περιοριστεί λόγω της χρήσης σχετικά υψηλών δόσεων ιοντίζουσας ακτινοβολίας. Τα ευρήματά μας υποστηρίζουν τη χρήση της LD-CT ως ευαίσθητης μεθόδου για την αξιολόγηση των νέων ή αναπτυσσόμενων συνδεσμόφυτων στην κλινική έρευνα, χωρίς να εκτίθενται οι ασθενείς σε υψηλές δόσεις ακτινοβολίας», κατέληξε.
Έγινε σύγκριση του ποσοστού των ασθενών με νεοσχηματισμένα συνδεσμόφυτα, αναπτυσσόμενα συνδεσμόφυτα και του συνδυασμού των δύο (όπως βαθμολογήθηκαν από δύο διάφορους ερευνητές) με συναινετική βαθμολογία. Η LD-CT ανίχνευσε περισσότερους ασθενείς με εξελισσόμενη νόσο σε κάθε σύγκριση. Αυτό ήταν ιδιαίτερα εμφανές όπου υπήρχε ένας υψηλότερος αριθμός νέων ή αναπτυσσόμενων συνδεσμόφυτων ανά ασθενή. Με τις αυστηρότερες συγκρίσεις της βαθμολογίας συναίνεσης τόσο για LD-CT όσο και για ακτίνες Χ, το 30% των ασθενών παρουσίασαν οστική ανάπτυξη σε 3 ή περισσότερες θέσεις με LD-CT, ενώ μόνον στο 6% σε συμβατικές ακτίνες Χ.
