Οι γυναικείες ορμόνες (οιστρογόνα) διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στη δομική σταθερότητα των οστών. Μέχρι σήμερα, όμως, ήταν ασαφές ποια ακριβώς κύτταρα εμπλέκονται στην πρόληψη μεταβολών στην οστική πυκνότητα. Ερευνητές στην κτηνιατρική σχολή της Βιέννης (Vetmeduni) είναι σε θέση να δείξουν για πρώτη φορά ότι τα οιστρογόνα χρησιμοποιούν ένα συγκεκριμένο τύπο κυττάρων ως «μεσολαβητή» για τις ευεργετικές επιδράσεις τους στα οστά.
Όταν οιστρογόνα συνδέονται με αυτά τα κύτταρα, τα οποία καλύπτουν τις επιφάνειες του οστού, ρυθμίζουν την έκφραση μιας πρωτεΐνης που ονομάζεται RANKL σε αυτά τα κύτταρα. Η ανεπάρκεια οιστρογόνων οδηγεί σε ανεξέλεγκτη έκφραση του RANKL, το οποίο μπορεί να προκαλέσει παθολογικές αλλαγές στα οστά. Τα αποτελέσματα δημοσιεύθηκαν στο επιστημονικό περιοδικό Scientific Reports .
Οι πιο σημαντικές γυναικείες ορμόνες, τα οιστρογόνα, παίζουν καθοριστικό ρόλο στη ρύθμιση της οστικής μάζας. Η ανεπάρκεια οιστρογόνων είναι γνωστό ότι είναι μια σημαντική αιτία της μετεμμηνοπαυσιακής οστεοπόρωσης. Η σκελετική σταθερότητα και παθολογικές σκελετικές μεταβολές εξαρτώνται άμεσα από τη διαθεσιμότητα των ορμονών και την αλληλεπίδρασή τους με τα οστικά κύτταρα. Η ανάπτυξη της δομής των οστών εξαρτάται από ένα πολύπλοκο σύστημα ορμονών και πρωτεϊνών. Ένα σημαντικό συστατικό είναι το μόριο σηματοδότησης RANKL. Επηρεάζει την ανάπτυξη ειδικών κυττάρων, των οστεοκλαστών που είναι υπεύθυνα για την οστική απορρόφηση .
Με έλλειψη οιστρογόνων, οι αντίστοιχοι ορμονικοί υποδοχείς των κυττάρων όπου μπορεί να δεσμευτούν δεν ενεργοποιούνται, με αποτέλεσμα την υπερπαραγωγή του RANKL, η οποία πυροδοτεί μια ποικιλία παθολογικών μεταβολών των οστών. Αρκετές μελέτες επιβεβαιώνουν το ρόλο των οιστρογόνων στη ρύθμιση της παραγωγής RANKL και, συνεπώς, στην προστασία της σκελετικής ακεραιότητας.
Ο επικεφαλής της μελέτης Reinhold Erben από τη Μονάδα Φυσιολογίας, Παθοφυσιολογίας και Πειραματικής Ενδοκρινολογίας αναφέρει ότι «είμαστε πλέον σε θέση να επιβεβαιώσουμε ότι τα οιστρογόνα επιδρούν επί των οστών κυρίως μέσω σύνδεσής τους με υποδοχείς στα επενδυτικά οστεοκύτταρα». Ο Erben και η συνεργάτες του χρησιμοποίησαν ένα ειδικό μοντέλο ποντικού και νέες πειραματικές μεθόδους.
«Χρησιμοποιήσαμε διαφορετικές ομάδες ποντικών, όπου είτε ο υποδοχέας οιστρογόνων ή του RANKL αδρανοποιήθηκε σε αιμοποιητικά κύτταρα ή σε μεσεγχυματικά κύτταρα, για να προσδιορίσουμε τα κύτταρα-στόχους των ορμονών. Η επίδραση που ψάχναμε βρέθηκε μόνο σε μεσεγχυματικά κύτταρα» εξηγεί ο Erben. Για τον προσδιορισμό των κυττάρων, η ερευνητική ομάδα χρησιμοποίησε μια ειδική μέθοδο που ονομάζεται μικροεκτομή με λέιζερ για να διαχωρισθούν ακριβώς μεμονωμένοι τύποι κυττάρων από τον υπόλοιπο ιστό.
