Οι επιστήμονες στο Κέντρο Έρευνας για τη Δράση του Καρκίνου των Ωοθηκών στο Imperial College London ανακάλυψαν ότι απενεργοποιούν τα καρκινικά κύτταρα των ωοθηκών. Τα ευρήματα, που δημοσιεύθηκαν στις Εκθέσεις EMBO, θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε καλύτερες θεραπείες για γυναίκες με καρκίνο των ωοθηκών.
Η έρευνα έχει βρει έναν νέο μηχανισμό για μια πρωτεΐνη που ονομάζεται OPCML. Αυτή η πρωτεΐνη είναι γνωστή ως καταστολέας όγκων, καθώς εμποδίζει τα κύτταρα να μετατρέπονται σε καρκινικά.
Ωστόσο, η OPCML συνήθως χάνεται σε ασθενείς με καρκίνο. Οι επιστήμονες έχουν βρει τώρα ότι όταν η OPCML τοποθετείται σε καρκινικά κύτταρα, απενεργοποιεί έξυπνα έναν τύπο πρωτεΐνης που ονομάζεται AXL. Προηγούμενες έρευνες έδειξαν ότι η πρωτεΐνη AXL επιταχύνει την ανάπτυξη και την εξάπλωση των καρκινικών κυττάρων των ωοθηκών.
Κλινικές δοκιμές βρίσκονται σε εξέλιξη για θεραπείες που εμποδίζουν την AXL, που ονομάζονται αναστολείς AXL. Αυτή η νέα έρευνα σε αρχικό στάδιο καταδεικνύει τη δυνατότητα ελαχιστοποίησης της θεραπείας με αναστολείς AXL και με τη σειρά της τη μείωση των παρενεργειών για τις γυναίκες που υποβάλλονται σε θεραπεία για καρκίνο των ωοθηκών.
Όταν ενεργοποιείται το AXL, καθιστά τα καρκινικά κύτταρα πιο επιθετικά, αυξάνοντας την ικανότητά τους να μετακινούνται και να εξαπλώνονται σε άλλα μέρη του σώματος. Ωστόσο, αποκαλύπτει επίσης τον εαυτό της στο OPCML, το οποίο στη συνέχεια σέρνει το συνδεδεμένο μόριο σε μια συγκεκριμένη περιοχή του κυττάρου όπου απενεργοποιείται το AXL καρκίνο των ωοθηκών και διεξήχθη στο Κέντρο Έρευνας για τον Καρκίνο των ωοθηκών στο Imperial College του Λονδίνου.
Η μελέτη, με συν-συγγραφέα την Chiara Recchi και καθηγητής τον Hani Gabra, διαπίστωσαν ότι από τη στιγμή που το OPCML έχει ήδη κλείσει το μεγαλύτερο μέρος του AXL, απαιτείται πολύ λιγότερος αναστολέας AXL για να απενεργοποιήσει τα καρκινικά κύτταρα των ωοθηκών. Εφόσον οι αναστολείς παρουσιάζουν πάντοτε έναν ορισμένο βαθμό τοξικότητας, οι ασθενείς θα πρέπει να μειωθούν. Το επόμενο στάδιο είναι η ανάπτυξη της OPCML ως θεραπευτικού παράγοντα.
Δεδομένου ότι η OPCML δρα στο εξωτερικό μέρος των κυττάρων, έχει αποδειχθεί ότι είναι μια αποτελεσματική θεραπευτική στρατηγική. Έτσι, η OPCML είναι μια “φυσική” πρωτεΐνη που υπάρχει στα περισσότερα από τα κύτταρα του σώματός μας, οπότε θα πρέπει να έχει ελάχιστη τοξικότητα.