Οι ημικρανίες είναι σοβαρές κρίσεις κεφαλαλγίας που μπορούν να διαρκέσουν οπουδήποτε μεταξύ λίγων ωρών και μερικών ημερών, μειώνοντας σημαντικά την παραγωγικότητα και την ποιότητα ζωής.
Στις Ηνωμένες Πολιτείες, ο επιπολασμός της ημικρανίας κατά το 1ο έτος κυμαίνεται μεταξύ 11,7% και 13,2%, και πρόσφατες έρευνες δείχνουν ότι οι άνθρωποι που βιώνουν αυτές τις “επιθέσεις” αισθάνονται ότι κινδυνεύουν να κάνουν υπερβολική χρήση φαρμάκων για να τους βοηθήσουν να αντιμετωπίσουν.
Σήμερα δεν υπάρχει θεραπεία για ημικρανία και δεν υπάρχει συναίνεση ως προς τα αίτια της. Οι πιο ευρέως χρησιμοποιούμενες θεραπείες για την ημικρανία στοχεύουν στα συμπτώματά της και περιλαμβάνουν παυσίπονα και τριπτάνες χωρίς φάρμακα.
Τώρα, ο Δρ. Jonathan M. Borkum – ένας ερευνητής από το Πανεπιστήμιο του Maine στο Orono – θέτει μια νέα θεωρία. Οι επιθέσεις ημικρανίας, προτείνει, θα μπορούσαν να είναι μέρος του μηχανισμού αυτοάμυνας του εγκεφάλου ενάντια στο οξειδωτικό στρες.
Το οξειδωτικό στρες λαμβάνει χώρα όταν το σύστημα δεν είναι πλέον σε θέση να αντισταθμίσει αποτελεσματικά την επίδραση των αντιδρώντων μορίων που περιέχουν οξυγόνο, τα οποία είναι γνωστά ως “αντιδραστικά είδη οξυγόνου”, οδηγώντας σε συμπτώματα βιολογικής γήρανσης και αυξημένη ευαισθησία στη λειτουργική παρακμή. Ο Δρ Borkum περιγράφει τη νέα του προσέγγιση για την ημικρανία σε άρθρο που δημοσιεύθηκε πρόσφατα στο περιοδικό Headache.
Οι υπάρχουσες μελέτες είχαν ήδη δείξει ότι οι ημικρανίες παρουσιάζουν υψηλότερα επίπεδα οξειδωτικού στρες και οι κοινές αιτίες για ημικρανία – όπως ο θόρυβος, η στέρηση του ύπνου και η ατμοσφαιρική ρύπανση – φαίνεται να επιδεινώνουν αυτή την ανισορροπία.
“Το οξειδωτικό στρες είναι ένα χρήσιμο μήνυμα επικείμενης βλάβης, διότι πολλές δυσμενείς συνθήκες στον εγκέφαλο μπορούν να το οδηγήσουν σε αυτό», εξηγεί. Dr. Borkum, γι ‘αυτό προτείνει ότι οι θεραπείες που επικεντρώνονται στο οξειδωτικό στρες μπορεί να είναι πιο αποτελεσματικές στην πρόληψη των επιθέσεων ημικρανίας.