Οι ασθενείς με τουλάχιστον πέντε βιοψίες που έδειχναν μη-δυσπλαστικό οισοφάγο Barrett είχαν στατιστικά εξίσου πιθανότητα να εμφανίσουν υψηλού βαθμού δυσπλασία ή αδενοκαρκίνωμα με τους ασθενείς που είχαν με μόνον μία τέτοια βιοψία, σύμφωνα με μια πολυκεντρική προοπτική μελέτη που δημοσιεύεται στο επιστημονικό περιοδικό Clinical Gastroenterology and Hepatology.
Τα ευρήματα, αντικρούουν τα αντίστοιχα μίας πολυκεντρικής προοπτικής μελέτης που δημοσιεύθηκε το 2013, τονίζοντας την ανάγκη για περισσότερες μελέτες πριν γίνει αποδεκτή η επιμήκυνση του χρονικού διαστήματος μεταξύ βιοψιών επιτήρησης σε ασθενείς με μη-δυσπλαστικό οισοφάγο του Barrett, ανέφεραν ο Rajesh Krishnamoorthi και οι συνεργάτες του, από τη Mayo Clinic στο Ρότσεστερ της Μινεσότα.
Ο οισοφάγος Barrett αποτελεί τη σοβαρότερη επιπλοκή της παλινδρομικής νόσου. Η διαπίστωση ύπαρξης οισοφάγου Barrett αποτελεί τον ισχυρότερο προγνωστικό δείκτη του αδενοκαρκινώματος του οισοφάγου, αλλά οι μελέτες έχουν αναφέρει μεικτά αποτελέσματα ως προς το αν ο κίνδυνος του καρκίνου αυτού αυξάνει με την πάροδο του χρόνου ή μειώνεται με διαδοχικές βιοψίες που δείχνουν μη-δυσπλασία, σημείωσαν οι ερευνητές.
Ως εκ τούτου, μελέτησαν 480 άτομα, με μέσο όρο ηλικίας 63 ετών (78% ήταν άνδρες), με μέσο μήκος του οισοφάγου Barrett στα 5,7 cm, και μέσο χρονικό διάστημα μεταξύ βιοψιών τα 1,8 έτη (με τυπική απόκλιση 1,3 έτη). Συνολικά σε 16 ασθενείς διαπιστώθηκε εξέλιξη προς υψηλού βαθμού δυσπλασία ή οισοφαγικό αδενοκαρκίνωμα, με συνολικό ετήσιο κίνδυνο εξέλιξης της τάξης του 0,87%. Δύο ασθενείς εμφάνισαν αδενοκαρκίνωμα οισοφάγου (ετήσιος κίνδυνος = 0,11%, με 95% διάστημα εμπιστοσύνης [CI], 0,03% έως 0,44%), ενώ 14εμφάνισαν υψηλού βαθμού δυσπλασία (ετήσιος κίνδυνος = 0,76%, 95% CI = 0,45% έως 1,29% ).
Σε οκτώ ασθενείς η εξέλιξη διαπιστώθηκε μετά από μόνο μία βιοψία μη-δυσπλαστικού οισοφάγου Barrett, σε τρεις μετά από δύο τέτοιες βιοψίες και σε τρεις μετά από τρεις τέτοιες όμοιες βιοψίες. Κανένας δεν εξελίχθηκε μετά από τέσσερις όπως βιοψίες, ενώ σε δύο η μεταβολή διαπιστώθηκε μετά από πέντε όμοιες βιοψίες. Στατιστικά, η πιθανότητα των ασθενών με τουλάχιστον πέντε διαδοχικές μη-δυσπλαστικές βιοψίες να εξελιχθούν δεν διέφερε από την πιθανότητα των ασθενών με μόνον μία μη-δυσπλαστική βιοψία (αναλογία κινδύνου = 0,48, 95% CI = 0,07 έως 1,92, Ρ = .32). Οι αναλογίες κινδύνου για τις άλλες ομάδες κυμαίνονταν μεταξύ 0,0 και 0,85, με μη σημαντική διαφορά στον εκτιμώμενο κίνδυνο μεταξύ των ομάδων (Ρ = .68) μετά από προσαρμογή για την ηλικία, το φύλο, και το μήκος του οισοφάγου Barrett.
