Νέα μελέτη φέρνει στη φως της δημοσιότητας σοβαρές πληροφορίες σχετικά με τις γενετικές παραλλαγές οι οποίες μπορεί υποκρύπτουν μια πιθανή εξασθενητική νεφρική νόσο στα παιδιά. Τα ευρήματα, τα οποία δημοσιεύονται σε επερχόμενο τεύχος της Εφημερίδας της Αμερικανικής Νεφρολογικής Εταιρείας, θα μπορούσαν σύμφωνα με τους ερευνητές να οδηγήσουν σε νέες μορφές διάγνωσης και, γιατί όχι, θεραπείες.
Αν και το νεφρικό σύνδρομο (NS) είναι σπάνιο, με συχνότητα 2-7 ασθενών ανά 100.000 παιδιά, αποτελεί τη συνηθέστερη σπειραματική σπονδυλική διαταραχή της παιδικής ηλικίας και προκαλεί αποτυχία του φραγμού διήθησης του νεφρού να διατηρεί πρωτεΐνες στην κυκλοφορία του αίματος. Στη συνέχεια χάνονται μεγάλα ποσά πρωτεΐνης στα ούρα, συμπεριλαμβανομένων σημαντικών παραγόντων πήξης και αντισωμάτων για την καταπολέμηση της λοίμωξης. Τα στεροειδή και άλλες ανοσορρυθμιστικές θεραπείες δίδονται για να σταματήσουν την πρόοδο της νόσου σε χρόνια νεφρική νόσο και νεφρική ανεπάρκεια, αλλά αυτά τα φάρμακα είναι μη ειδικά και οι παρενέργειές τους είναι σημαντικές.
Οι τρέχουσες κλινικές ταξινομήσεις του νεφρικού συνδρόμου (NS) περιγράφονται με βάση την εμφάνιση του νεφρού κάτω από το μικροσκόπιο ή την απόκριση του ασθενούς στα στεροειδή. Όμως οι ερευνητές πιστεύουν ότι απαιτείται ακριβέστερη μοριακή κατανόηση του NS για την ανάπτυξη στοχευμένης και αποτελεσματικής φροντίδας για τους ασθενείς.
Για να εξεταστούν τα γονιδιακά βάρη των NS, μια ομάδα με επικεφαλής τον Pierre Ronco, MD, PhD, από το πανεπιστήμιο Sorbonne και Assistance Publique-Hôpitaux de Paris, στη Γαλλία, ανέλυσε τα γονιδιώματα σχεδόν 400 παιδιών με idiopathic nephrotic syndrome (NEPHROVIR cohort), στη Γαλλία την Ιταλία και την Ισπανία, καθώς και περίπου 100 επιπλέον παιδιά από τη Βόρεια Αμερική που συμμετείχαν στη μελέτη Nephrotic Syndrome Study Network (NEPTUNE). «Ο πρωταρχικός μας στόχος σε αυτή την έρευνα ήταν να ανακαλύψουμε γενετικές παραλλαγές που σχετίζονται με αυξημένο κίνδυνο παιδιατρικού νεφρικού συνδρόμου. Ο δευτερεύων στόχος μας ήταν να διασαφηνίσουμε τις κλινικές και μοριακές συσχετίσεις, οποιωνδήποτε μορφών κινδύνου, που βρήκαμε», δήλωσε ο Δρ Ronco.
Η ομάδα ανακάλυψε ότι γενετικές παραλλαγές σε 3 περιοχές του γονιδιώματος του ανθρώπινου λευκοκυτταρικού αντιγόνου (HLA) οι οποίες συσχετίστηκαν με παιδιατρικό νεφρικό σύνδρομο (NS) στην Ευρώπη. Οι αναλύσεις των παιδιών της Βόρειας Αμερικής με NS διαφόρων μικροσκοπικών μορφών, που διενεργήθηκαν από τον Matthew G. Sampson, MD, MSCE (Πανεπιστήμιο του Michigan School of Medicine, Ann Arbor, Michigan) αποκάλυψαν ότι αυτές οι παραλλαγές σχετίζονται με μια σημαντικά αυξημένη πιθανότητα πλήρους ύφεσης. Και στις δύο ηπείρους, τα παιδιά με NS που διαθέτουν αυτές τις παραλλαγές κινδύνου ήταν πολύ μικρά ηλικιακά για την εμφάνιση της νόσου. Τέλος, δύο από αυτές τις παραλλαγές κινδύνου συσχετίστηκαν με μειωμένη έκφραση ειδικών γονιδίων HLA εντός του φραγμού διήθησης του νεφρού σε ασθενείς με NS. (Τα γονίδια HLA κωδικοποιούν τις πρωτεΐνες που είναι υπεύθυνες για τη ρύθμιση του ανοσοποιητικού συστήματος).
«Αξιοσημείωτο είναι, ότι όλες οι παραλλαγές κινδύνου που έχουμε εντοπίσει σχετίζονται με άλλες ασθένειες που προκαλούνται από το ανοσοποιητικό σύστημα, οι οποίες υποστηρίζουν την υποκείμενη ρύθμιση του ανοσοποιητικού συστήματος στο νεφρικό σύνδρομο», δήλωσε ο Δρ Ronco και συμπλήρωσε. «Επίσης, αυτά τα ευρήματα είναι σοβαρά γιατί, δείχνουν ότι αν συνεχίζουμε να μελετάμε όλο και περισσότερα παιδιά για νεφρικό σύνδρομο, θα εντοπίσουμε επιπλέον πληροφορίες για παραλλαγές κινδύνου».