Νέα μελέτη διαπιστώνει ότι η απομάκρυνση των λεμφαδένων δεν είναι απαραίτητη για όλους τους ασθενείς με μελάνωμα. Πολλοί ασθενείς με μελάνωμα χρειάζονται βιοψία λεμφαδένων για να προσδιοριστεί εάν έχουν εξαπλωθεί τα καρκινικά κύτταρα, αλλά ένα θετικό εύρημα δεν σημαίνει ότι όλοι οι λεμφαδένες στην περιοχή πρέπει να αφαιρεθούν, σύμφωνα με νέα διεθνή μελέτη που διεξήχθη εν μέρει από Ερευνητές στη Γιούτα. Η μελέτη μπορεί να αλλάξει την τυποποιημένη θεραπεία σε ασθενείς με μελάνωμα των οποίων ο καρκίνος έχει εξαπλωθεί.
Η διεθνής μελέτη όπου συμμετείχαν 63 κέντρα, συμπεριλαμβανομένου του Intermountain Medical Center/Intermountain Healthcare και του Ινστιτούτου Καρκίνου Huntsman στο Salt Lake City, συμπεριέλαβε περισσότερους από 3.500 ασθενείς. Η μελέτη έδειξε ότι οποιοδήποτε πλεονέκτημα επιβίωσης που σχετίζεται με την απομάκρυνση όλων των λεμφαδένων στην περιοχή που βρίσκεται πλησιέστερα στο μελάνωμα είναι πολύ μικρό για να δικαιολογηθούν οι επιπλοκές που μπορεί να υποστούν οι ασθενείς από την απομάκρυνσή τους. Περίπου το ένα τέταρτο των ασθενών που συμμετείχαν σε αυτήν την τυχαιοποιημένη δοκιμή φάσης-3 υποβλήθηκαν σε θεραπεία για μελάνωμα στο Intermountain Medical Center ή στο Huntsman Cancer Institute. Τα ευρήματα από τη μελέτη δημοσιεύθηκαν στο έγκριτο ιατρικό περιοδικό New England Journal of Medicine .
Το μελάνωμα είναι μια σχετικά σπάνια αλλά δυνητικά θανατηφόρα μορφή καρκίνου του δέρματος. Αν και αποτελεί λιγότερο από το 1% όλων των καρκίνων του δέρματος, το μελάνωμα είναι υπεύθυνο για τους περισσότερους θανάτους από καρκίνο του δέρματος, σύμφωνα με την Αμερικανική Αντικαρκινική Εταιρεία. Περίπου 87.000 νέες περιπτώσεις επιθετικού μελανώματος διαγιγνώσκονται στις Ηνωμένες Πολιτείες κάθε χρόνο. Επειδή το μελάνωμα μπορεί να εξαπλωθεί στους λεμφαδένες, ένα βήμα ρουτίνας στη θεραπεία του συχνά συνεπάγεται την αφαίρεση του πλησιέστερου λεμφαδένα-φρουρού, και τον έλεγχό του για κύτταρα μελανώματος. Για το μελάνωμα στο βραχίονα, για παράδειγμα, αυτός ο πλησιέστερος λεμφαδένας θα είναι στη μασχάλη, ενώ ο πλησιέστερος λεμφαδένας για το μελάνωμα στο πόδι θα είναι στη βουβωνική χώρα.
Όταν μια βιοψία ανιχνεύει μελάνωμα σε έναν λεμφαδένα-φρουρό, η συνήθης θεραπεία είναι να απομακρυνθούν όλοι οι κοντινοί λεμφαδένες, κάτι που προκαλεί μερικές φορές επιπλοκές, δήλωσε η Tawnya L. Bowles, MD, ένας από τους συγγραφείς της μελέτης και κύριος ερευνητής στο Intermountain Medical Center. “Αυτή αφαίρεση μπορεί να είναι μια πολύ μεγάλη υπόθεση για τους ασθενείς”, δήλωσε η Δρ Bowles. “Μπορούν να έχουν επανειλημμένα νοσηλείες για μολύνσεις στα άκρα τους, μπορεί να έχουν περιορισμό στη ζωή τους και να μην μπορούν να κάνουν τις δραστηριότητες που επιθυμούν να κάνουν, να εμφανίζουν επώδυνη διόγκωση και να μη μπορούν να φορέσουν ακόμη και τα ρούχα τους…Είναι ένα σημαντικό και πραγματικό πρόβλημα για τους ασθενείς που επηρεάζονται”.
Η νέα μελέτη, που ονομάζεται Πολυκεντρική Εκλεκτική Λεμφαδενεκτομή II, ενέγραψε 3.531 ασθενείς με μελάνωμα. Από αυτούς, 1.939 ασθενείς εμφάνιζαν μη φυσιολογική βιοψία λεμφαδένα φρουρού και ανατέθηκαν τυχαία σε μία από τις δύο ομάδες για περαιτέρω μελέτη και θεραπεία. Μία ομάδα έλαβε τη συνήθη θεραπεία με λεμφαδενεκτομή, ενώ στην άλλη ομάδα πραγματοποιήθηκε υπερηχογράφημα των υπόλοιπων λεμφαδένων και χειρουργική επέμβαση μόνον εάν ήταν παθολογικό. Η μελέτη δεν διαπίστωσε σημαντική διαφορά στην επιβίωση μετά τρία χρόνια. Αλλά για τους ασθενείς που είχαν υποστεί λεμφαδενικό καθαρισμό, ο κίνδυνος διόγκωσης στο πάσχον άκρο ήταν τέσσερις φορές μεγαλύτερος σε σύγκριση με τους ασθενείς των οποίων οι λεμφαδένες ήταν άθικτοι.
