Τα κορίτσια που υποβάλλονται σε μεταμόσχευση μυελού των οστών μπορεί να αντιμετωπίσουν προβλήματα γονιμότητας στο μέλλον, ακόμη και αν φυσιολογική εφηβεία. Στην πρώτη-ποτέ μελέτη για τη σύγκριση χημειοθεραπευτικών σχημάτων προετοιμασίας μεταξύ νεαρών κοριτσιών που στη συνέχεια υποβλήθηκαν σε μεταμόσχευση μυελού των οστών, σημαντικά περισσότερα κορίτσια που υποβλήθηκαν σε αγωγή μειωμένης έντασης είχαν φυσιολογική οιστραδιόλη, ωχρινοτρόπο ορμόνη, και ωοθυλακιοτρόπο ορμόνη σε σύγκριση με εκείνα που υποβλήθηκαν σε υψηλής έντασης αγωγή. Αλλά η αντιμυλλέριος ορμόνη ήταν χαμηλή ή ανύπαρκτη σχεδόν σε όλα τα κορίτσια, ανεξάρτητα από το σχήμα προετοιμασίας, δήλωσε ο Jonathan C. Howell, MD, PhD, στο ετήσιο συνέδριο της Ενδοκρινολογικής Εταιρείας.
Αν και δεν είναι εντελώς προβλεπτική της μελλοντικής γονιμότητας, η αντιμυλλέριος ορμόνη είναι ένας καλός δείκτης των αποθεματικών των ωοθυλακίων, δήλωσε ο Δρ Howell, παιδοενδοκρινολόγος στο Ιατρικό Κέντρο Παίδων στο Σινσινάτι.
«Θέλουμε να τονίσουμε ότι ακόμα και όταν τα παιδιά έχουν φυσιολογική εφηβεία μετά από μεταμόσχευση μυελού των οστών, η γονιμότητα δεν είναι εγγυημένη», είπε σε συνέντευξή του. «Προτείνουμε κάθε κέντρο που προετοιμάζει μία νεαρά ασθενή για μεταμόσχευση μυελού των οστών να κάνει μία διαβούλευση πριν τη διαδικασία. Τεχνικές κρυοσυντήρησης μπορεί να γίνουν προληπτικά για να διατηρήσουν ωάρια για μετέπειτα εξωσωματική γονιμοποίηση».
Ο Δρ Howell και οι συνεργάτες του, Holly R. Hoefgen, MD, Kasiani C. Myers, MD, και η Helen Oquendo-Del Toro, MD, του Ιατρικού Κέντρου Παίδων στο Σινσινάτι, παρακολούθησαν 49 γυναίκες, ηλικίας 1-40 ετών, οι οποίοι είχαν προετοιμαστεί με χημειοθεραπεία πριν από τη μεταμόσχευση αιμοποιητικών βλαστικών κυττάρων.
Ο Δρ Howell ανέφερε ότι 23 κορίτσια ήταν στην εφηβεία κατά τη διάρκεια της θεραπείας τους (μέση ηλικία 12 ετών). Η μέση παρακολούθηση ήταν για 4 έτη (με διακύμανση από 1 μέχρι 13 έτη). Τα περισσότερα κορίτσια (n=16) υποβλήθηκαν σε υψηλής έντασης μυελοκαταστολή, ενώ τα υπόλοιπα σε χαμηλής έντασης. Οι διαγνώσεις διέφεραν μεταξύ των ομάδων των ασθενών. Η διαφορά στις διαγνώσεις μεταξύ των ομάδων δεν αποτελεί έκπληξη, δήλωσε ο Δρ Howell. «Η διάγνωση μπορεί να υπαγορεύσει ποια θεραπεία θα λάβουν οι ασθενείς. Τα άτομα με κακοήθειες ή προηγούμενο ιστορικό λευχαιμίας ή λεμφώματος λαμβάνουν συχνά προετοιμασία υψηλής έντασης.»
Τα περισσότερα από τα κορίτσια στην ομάδα αγωγής υψηλής έντασης (64%) είχαν υψηλή ωοθυλακιοτρόπο ορμόνη και ωχρινοτρόπο ορμόνης , υποδηλώνοντας πρωτοπαθή ωοθηκική ανεπάρκεια, ενώ 71% είχαν επίσης χαμηλά επίπεδα οιστραδιόλης. Ωστόσο, όλες αυτές οι ορμόνες ήταν φυσιολογικές στην ομάδα μειωμένης έντασης. Αλλά ανεξάρτητα από την αγωγή προετοιμασίας, η αντιμυλλέριος ορμόνη ήταν ασυνήθιστα χαμηλή σε σχεδόν όλες τις ασθενείς (87%). «Αυτό μας λέει ότι το δυναμικό γονιμότητας δεν μπορεί να διατηρηθεί, παρά την προετοιμασία χαμηλής έντασης», δήλωσε ο Δρ Howell.
