Οι συγγενείς καρδιοπάθειες (CHD) περιλαμβάνουν μια σειρά από εκ γενετής ελλείμματα της καρδιάς, όπως οπές στα καρδιακά τοιχώματα, διαρροή σε βαλβίδες, ή ακόμη και αντιστροφή του προσανατολισμού της καρδιάς. Το πλήθος των ασθενών που υποβάλλονται σε θεραπεία για πρώιμης έναρξης κολπική μαρμαρυγή (AF), αυξάνεται. Η AF αντιμετωπίζεται συχνά με κατάλυση, μια ελάχιστα επεμβατική διαδικασία στην οποία καυτηριάζονται οι περιοχές της καρδιάς που προκαλούν την ανωμαλία. Μέχρι τώρα, δεν υπήρχαν παρά περιορισμένα δεδομένα για την υποστήριξη της ασφάλειας και της αποτελεσματικότητας θεραπείας της AF επί ασθενών CHD με κατάλυση.
Σε μια νέα μελέτη που παρουσιάστηκε στην 38η Ετήσια Επιστημονική Συνεδρία της Εταιρείας Καρδιακού Ρυθμού στο Σικάγο, ερευνητές από την Ιατρική Σχολή Πέρελμαν βρήκαν ότι οι ασθενείς, ακόμη και με σύνθετες βλάβες στεφανιαίας νόσου, μπορούν να υποβληθούν με ασφάλεια σε κατάλυση για AF, με παρόμοια ποσοστά επιτυχίας όπως ασθενείς με φυσιολογική καρδιά.
«Η θεραπεία για την AF είναι κρίσιμη, είτε ο ασθενής έχει μια φυσιολογική καρδιά ή αν έχει σύνθετη CHD», δήλωσε o συγγραφέας της μελέτης Jackson J. Liang, DO, από την Perelman School of Medicine στο Πανεπιστήμιο της Πενσυλβάνια. «Στην πραγματικότητα, η AF μπορεί να είναι ιδιαίτερα επιβλαβής σε ασθενείς με πολύπλοκες CHD, δεδομένου ότι μπορεί να είναι πιο εξαρτημένη από το “κολπικό λάκτισμα” κατά τη διάρκεια φλεβοκομβικού ρυθμού. Δυστυχώς για ορισμένους ασθενείς με στεφανιαία νόσο, η κατάλυση AF μπορεί να είναι πιο δύσκολη λόγω της παρουσίας σύνθετων ανατομικών παραλλαγών, και η βέλτιστη στρατηγική κατάλυσης για αυτούς τους ασθενείς χρειάζεται να καθοριστεί.»
Σε αυτή την πολυκεντρική μελέτη, οι ερευνητές πραγματοποίησαν μια αναδρομική ανάλυση 69 ασθενών με στεφανιαία νόσο που υποβλήθηκαν σε κατάλυση AF, συλλέγοντας δεδομένα από το Πανεπιστήμιο της Πενσυλβάνια, τo Πανεπιστήμιο του Κολοράντο, το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια στο Σαν Φρανσίσκο, και το ινστιτούτο καρδιακής αρρυθμίας στο Τέξας. Οι ερευνητές εξέτασαν εκείνους που υποβλήθηκαν σε κατάλυση AF για παροξυσμική (διαλείπουσα) ή επίμονη AF, μεταξύ 2008 και 2016. Ταυτοποιήθηκε το είδος της στεφανιαίας νόσου, και ακολούθησε η κατάλυση είτε με επιπλέον απομόνωση των πνευμονικών φλεβών (PVI), PVI με επιπλέον εκτομή, ή μόνον μη-PV κατάλυση.
Από τους 69 ασθενείς, 34 είχαν παροξυσμική AF και 25 είχαν πολύπλοκη CHD. Η ομάδα όρισε ως απόλυτη επιτυχία την απουσία επαναλαμβανόμενων AF για ένα έτος, και μερική επιτυχία την απουσία υποτροπών AF για ένα χρόνο υπό αγωγή (προηγουμένως αναποτελεσματική). Σε ένα χρόνο, οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι το 53% των ασθενών είχαν πλήρη επιτυχία με ένα επιπλέον 13% να βιώνουν μερική επιτυχία. Το 92% των ασθενών υποβλήθηκαν σε PVI, ενώ 7% υποβλήθηκε σε μη-PV κατάλυση.
«Βρήκαμε ότι 12 ασθενείς χρειάστηκαν επανάληψη της κατάλυσης μέσα στον πρώτο χρόνο, αλλά κυρίως, δεν υπήρχαν σημαντικές επιπλοκές» δήλωσε ο Liang. Ο David Frankel, MD, επίκουρος καθηγητής Καρδιαγγειακής Ιατρικής στο Πανεπιστήμιο της Πενσυλβάνια δήλωσε «ελπίζουμε ότι η μελέτη αυτή θα αυξήσει την ευαισθητοποίηση της κατάλυσης ως έγκυρης θεραπευτικής επιλογής για AF σε αυτούς τους ασθενείς.»
Οι ερευνητές καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι η κατάλυση AF σε αυτούς τους ασθενείς είναι ασφαλής και αποτελεσματική. Ωστόσο, σημείωσε ότι χρειάζεται περισσότερη έρευνα για να καθορίσει την στρατηγική βέλτιστης κατάλυσης σε ασθενείς με CHD.