Οι ψυχικές διαταραχές, από την κατάθλιψη έως τη σχιζοφρένεια έχουν κοινά γονίδια που συντελούν στην εκδήλωσή τους, σύμφωνα με μία ευρεία αμερικανική μελέτη που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Science. Ερευνητές του Ινστιτούτου Broad υποστηρίζουν ότι αυτή η παρατήρηση θα πρέπει να βοηθήσει στην εμβάθυνση της γνώσης για το πως ανακύπτουν οι σοβαρές ψυχιατρικές παθήσεις.
Ο υψηλός βαθμός γενετικού συσχετισμού μεταξύ διαφορετικών ψυχιατρικών παθήσεων σημαίνει επίσης ότι, το ισχύον σκεπτικό ότι οι διαταραχές είναι διακριτές, ενδεχομένως να μην ισχύει. Με επικεφαλής το Ινστιτούτο Broad πάνω από 600 επιστημονικά ιδρύματα συνεργάστηκαν και εξέτασαν δεδομένα για σχεδόν 785.000 υγιή άτομα και πάνω από 265.000 ασθενείς με ψυχιατρικές παθήσεις ή νευρολογικές διαταραχές, όπως η νόσος Πάρκινσον, η πολλαπλή σκλήρυνση ή η νόσος Αλτσχάιμερ.
Κάθε άτομο υποβλήθηκε σε πλήρη ανάλυση του γονιδιώματος του. Έτσι οι επιστήμονες κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι οι ψυχιατρικές διαταραχές μοιράζονται πολλούς υποκείμενους γενετικούς παράγοντες. Η μεγαλύτερη γενετική αλληλοεπικάλυψη παρατηρήθηκε στη μείζονα κατάθλιψη, τη διπολική διαταραχή, τη σχιζοφρένεια και το σύνδρομο ελλειμματικής προσοχής και υπερκινητικότητας. Επίσης υψηλού βαθμού αλληλοεπικάλυψη εντοπίστηκε μεταξύ ανορεξίας και ιδεοψυχαναγκαστικής διαταραχής.
Στον αντίποδα, οι νευρολογικές διαταραχές φάνηκαν να είναι γενετικά διακριτές μεταξύ τους και από τις ψυχιατρικές διαταραχές. Η μόνη εξαίρεση ήταν η ημικρανία που είχε μερικά κοινά γονίδια με το σύνδρομο ελλειμματικής προσοχής και υπερκινητικότητας, τη κατάθλιψη και το σύνδρομο Tourette.
Ακόμα παρατήρησαν ότι υπήρχε κάποια αλληλοεπικάλυψη μεταξύ συγκεκριμένων ψυχιατρικών διαταραχών και πρώιμων πνευματικών ικανοτήτων, όπως η μόρφωση. Επίσης, γενετικοί παράγοντες που σχετίζονται με την ανορεξία, την ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή και τη διπολική διαταραχή σχετίζονται επίσης με δείκτες καλύτερων πνευματικών επιδόσεων στα πρώιμα στάδια της ζωής του ατόμου.
Όμως, γενετικοί παράγοντες σχετική με πρώιμες πνευματικές δυνατότητες σχετίστηκαν αρνητικά με γενετικές μεταλλάξεις που εμπλέκονται σε νευρολογικές διαταραχές και συγκεκριμένα η νόσος Αλτσχάιμερ και το εγκεφαλικό επεισόδιο.
«Αν αποκαλύψουμε τις γενετικές επιρροές και τα πρότυπα αλληλοεπικάλυψης μεταξύ διαφορετικών διαταραχών, τότε ίσως μπορέσουμε να κατανοήσουμε τα αίτια τους και πιθανόν να ανακαλύψουμε συγκεκριμένους μηχανισμούς για εξατομικευμένες θεραπείες», εξηγεί ο Δρ Μπέντζαμιν Νηλ, ερευνητής στο Ινστιτούτο Broad.