Σοβαρό κίνδυνο επιπλοκών, σύμφωνα με τους επιστήμονες, αντιμετωπίζουν όχι μόνο οι παχύσαρκοι, αλλά και οι ελλιποβαρείς ασθενείς οι οποίοι υποβάλλονται σε αποκατάσταση κοιλιoκήλης, ιδιαίτερα εάν αυτή είναι περισφιγμένη.
Μεγάλη ανάλυση δεδομένων, η οποία συμπεριέλαβε 102.191 ασθενείς που υποβλήθηκαν σε χειρουργική επέμβαση για την αντιμετώπισή της κοιλιοκήλης (εκ των οποίων το 8,5% ήταν παχύσαρκοι) και έγινε από ερευνητές του Πανεπιστημιακού νοσοκομείου της Πενσυλβάνια, διαπίστωσε ότι υπάρχει άρρηκτη σχέση μεταξύ του Δείκτη Μάζας Σώματος και του κινδύνου για επιπλοκές.
Αφού οι ερευνητές συνεκτίμησαν παράγοντες όπως η ηλικία των συμμετεχόντων, η ύπαρξη νοσημάτων που προκαλούνται από το κάπνισμα, ο τύπος της κήλης και το είδος της επέμβασης, κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι οι πιθανότητες εμφάνισης οποιασδήποτε επιπλοκής είναι σημαντικά αυξημένες στα άτομα με Δείκτη Μάζα Σώματος (ΔΜΣ)>30.
Οι πιθανότητες ήταν:
22% υψηλότερες σε εκείνους με ΔΜΣ μεταξύ 30-34,99
54% για όσους ο ΔΜΣ κυμαίνονταν από 35-39,99
διπλάσιες για εκείνους με ΔΜΣ μεταξύ 40 και 50
2,6 φορές υψηλότερες για τους ανθρώπους με ΔΜΣ πάνω από 50
Σύμφωνα με τα στοιχεία της μελέτης τα οποία και δημοσιεύθηκαν στην επιστημονική ηλεκτρονική έκδοση «Surgery», οι ελλιποβαρείς ασθενείς με Δείκτη Μάζας Σώματος (ΔΜΣ) μικρότερο από 18,5 είχαν 10% πιθανότητα επιπλοκών, ενώ οι ασθενείς με φυσιολογικό ΔΜΣ (18,5-24,99) είχαν 7,7%.
Όπως είπαν οι ερευνητές, όταν διαχώρισαν τις επιπλοκές σε εγχειρητικές, ιατρικές και αναπνευστικές, παρατηρήθηκε ότι υπάρχει διατήρηση της συσχέτισης μεταξύ των μεγαλύτερων κατηγοριών ΔΜΣ και του αυξημένου αριθμού επιπλοκών για όλες τις κατηγορίες. Παρατήρησαν ότι όσο αυξανόταν ο ΔΜΣ αυξάνονταν αντιστοίχως και τα ποσοστά επιπλοκών.
Συγκεκριμένα:
οι υπέρβαροι ασθενείς είχαν μεγαλύτερο κίνδυνο κατά 8,2%
οι παχύσαρκοι κατά 9,7%,
οι σοβαρά παχύσαρκοι κατά 12,2%,
οι νοσηρά παχύσαρκοι κατά 16,1%,
οι υπέρ-παχύσαρκοι 19,9%.
Η ερευνητική ομάδα διαπίστωσε επίσης ότι ο κίνδυνος εμφράγματος του μυοκαρδίου δεν εξαρτάται από τον ΔΜΣ, όμως, εξαιτίας του εμφράγματος, οι ασθενείς μπορεί να είχαν επιπλοκές, όπως μετεγχειρητική πνευμονία, πνευμονική εμβολή, οξεία νεφρική ανεπάρκεια και λοίμωξη του ουροποιητικού συστήματος.
Όσον αφορά τα ποσοστά θνησιμότητας, ο συσχετισμός ήταν αντίστροφος. Δηλαδή ήταν χαμηλότερα στους υπέρβαρους και νοσηρά παχύσαρκους ασθενείς (0,3%) και υψηλότερα στους ασθενείς με χαμηλό βάρος (1,1%), ενώ το ποσοστό θνησιμότητας στους υπέρ-παχύσαρκους ήταν 1%.
Οι ερευνητές επεσήμαναν και τις επιπτώσεις του μεγάλου σωματικού βάρους στους διαφορετικούς τύπους κήλης. Όπως είπαν, όσοι είχαν ανατάξιμες κήλες κινδύνευαν λιγότερο από τους ασθενείς που έχουν περισφιγμένες. Δηλαδή, χαμηλότερα ποσοστά χειρουργικών, ιατρικών και αναπνευστικών επιπλοκών είχε το 70,3% των ασθενών με ανατάξιμες κήλες, συγκριτικά με το 29,7% των ασθενών με περισφιγμένες.
Τέλος, όπως συμπλήρωσαν οι ερευνητές, οι παχύσαρκοι ασθενείς ήταν πολύ πιθανό να υποβληθούν σε αποκατάσταση υποτροπιάζουσας κοιλιοκήλης, καθώς από τη μελέτη διαπιστώθηκε ότι σχεδόν το 25% αυτών χρειάστηκε να χειρουργηθεί ξανά.
Αναλύοντας τα αποτελέσματα της μελέτης αυτής, ο γενικός χειρουργός Δρ. Αναστάσιος Ξιάρχος επεσήμανε ότι οι άνθρωποι που έχουν μεγαλύτερο βάρος από το φυσιολογικό έχουν και αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης κήλης ή ακόμα και πολλαπλών κηλών στο κοιλιακό τοίχωμα. Ο λόγος, όπως είπε, είναι ότι το πλεονάζον βάρος δημιουργεί αύξηση της πίεσης στους κοιλιακούς μυς, με αποτέλεσμα να τους καθιστά πιο αδύναμους και πιο επιρρεπείς στην ανάπτυξη κήλης.
Αν η κήλη μείνει αθεράπευτη, τα παραπανίσια κιλά προκαλούν σιγά-σιγά αύξηση του μεγέθους της, κάτι που σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να οδηγήσει σε περίσφιξη, δηλαδή σε παγίδευση του εντέρου στον μυϊκό ιστό, προκαλώντας έντονο πόνο και απαιτώντας άμεση θεραπεία. Ωστόσο, όπως τόνισε, όλες οι μελέτες δείχνουν τελικά ότι και το ελλιπές βάρος ενέχει κινδύνους επιπλοκών.