Τα παιδιά κοιμούνται πιο άσχημα εάν οι μητέρες τους υποφέρουν από συμπτώματα αϋπνίας – ενδεχομένως επηρεάζοντας την ψυχική τους ευημερία και ανάπτυξη – σύμφωνα με νέα έρευνα του Πανεπιστημίου του Warwick και του Πανεπιστημίου της Βασιλείας. Η μελέτη που δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό περιοδικό Sleep Medicine δείχνει ότι τα παιδιά των μητέρων με συμπτώματα της αϋπνίας κοιμούνται αργότερα, λιγότερο και ξοδεύουν λιγότερο χρόνο σε βαθύ ύπνο. Επικεφαλής της μελέτης ήταν οι Δρ Sakari Lemola από το Τμήμα Ψυχολογίας του Warwick και Natalie Urfer-Maurer από το Πανεπιστήμιο της Βασιλείας .
Αναλύοντας τα δεδομένα από σχεδόν 200 υγιή παιδιά ηλικίας 7-12 ετών και τους γονείς τους, οι ερευνητές μελέτησαν τη σχέση μεταξύ των συμπτωμάτων της αϋπνίας των γονέων και της ποιότητας του ύπνου των παιδιών τους. Ο ύπνος αξιολογήθηκε στα παιδιά κατά τη διάρκεια μιας νύχτας με ηλεκτροεγκεφαλογραφία στο σπίτι (EEG) – μια μέθοδος που χρησιμοποιείται για την καταγραφή της ηλεκτρικής δραστηριότητας στον εγκέφαλο και καθιστά δυνατή την αναγνώριση διαφορετικών σταδίων ύπνου – ενώ οι γονείς ανέφεραν τα συμπτώματα της αϋπνίας τους και τα προβλήματα ύπνου των παιδιών τους.
Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι τα παιδιά των οποίων οι μητέρες έχουν συμπτώματα αϋπνίας, κοιμούνται λιγότερο και ξοδεύουν λιγότερο χρόνο στον βαθύ ύπνο, όπως εκτιμάται από το EEG. Ωστόσο, δεν υπήρξε συσχέτιση μεταξύ των προβλημάτων του ύπνου των πατέρων και του ύπνου των παιδιών όπως μετρήθηκε από το EEG. Η μελέτη δείχνει ότι ο λόγος για τον οποίο ο ύπνος των παιδιών σχετίζεται στενότερα με τον ύπνο των μητέρων παρά με τον ύπνο των πατέρων είναι ότι, κατά μέσον όρο, οι μητέρες εξακολουθούν να περνούν περισσότερο χρόνο με τα παιδιά τους από τους πατέρες – και επομένως είναι πιθανή μια ισχυρότερη αμοιβαία επίδραση. Όταν οι γονείς ανέφεραν τον ύπνο των παιδιών τους, τόσο οι μητέρες όσο και οι πατέρες με πιο συχνά προβλήματα ύπνου ανέφεραν ότι τα παιδιά τους είχαν δυσκολίες να πάνε στο κρεβάτι και δεν κοιμούνται αρκετά.
Ο ύπνος διαδραματίζει ουσιαστικό ρόλο στην ευημερία των ενηλίκων και των παιδιών. Ο σύντομος ύπνος και η κακή ποιότητα του ύπνου μπορούν να επηρεάσουν την ψυχική υγεία, τη μάθηση, τη μνήμη και την επιτυχία του σχολείου στα παιδιά. Στην ενηλικίωση περίπου το 30% των ανθρώπων πάσχουν από διαταραγμένο ύπνο. Η συνηθέστερη διαταραχή ύπνου στην ενηλικίωση είναι η αϋπνία, η οποία ορίζεται από συμπτώματα όπως η δυσκολία στην έλευση του ύπνου ή η διατήρηση του ύπνου τη νύχτα.