Η παροδική επιληπτική αμνησία (ΤΕΑ) δεν φαίνεται να αυξάνει τον κίνδυνο νόσου Αλτσχάιμερ, σύμφωνα με μια μελέτη που παρουσιάστηκε στο Διεθνές Συνέδριο Αλτσχάιμερ του 2017. Επίμονη προβλήματα μνήμης είναι συχνά σε ασθενείς με ΤΕΑ, αλλά ο επιπολασμός της άνοιας σε αυτούς τους ασθενείς δεν φαίνεται να υπερβαίνει αυτόν του γενικού πληθυσμού, οι ερευνητές σημείωσαν.
Η ΤΕΑ είναι ένας τύπος επιληψίας κροταφικού λοβού με εμφάνιση στην ενήλικη ζωή που χαρακτηρίζεται από επαναλαμβανόμενες κρίσεις αμνησίας. Τα μεσοκριτικά (στα μεσοδιαστήματα των επιληπτικών κρίσεων) ελλείμματα μνήμης, όπως η αναδρομική αμνησία, είναι συνήθη. Η βραχυπρόθεσμη παρακολούθηση μετά την έναρξη της αντιεπιληπτικής αγωγής δείχνει καλό έλεγχο των κρίσεων και σταθερή πρόσληψη πληροφορίας. Πρόσφατες αναφορές περιστατικών, ωστόσο, έχουν εκφράσει ανησυχίες ότι η ΤΕΑ μπορεί να είναι μια πρόδρομη έκφραση της νόσου Αλτσχάιμερ.
Για να αξιολογηθεί η βάση για αυτές τις ανησυχίες, η Sharon A. Savage, PhD, Λέκτορας Γήρανσης και Άνοιας της Ιατρικής Σχολής στο Πανεπιστήμιο του Exeter στο Ηνωμένο Βασίλειο, και οι συνεργάτες της μελέτησαν τα κλινικά και γνωστικά αποτελέσματα ασθενών με ΤΕΑ για διάστημα από από 10 έως 20 ετών. Αξιολόγησαν επίσης ενδείξεις αυξημένου κινδύνου της νόσου του Αλτσχάιμερ.
Οι ερευνητές μελέτησαν δύο ομάδες ασθενών με ΤΕΑ. Η πρώτη ομάδα περιλάμβανε 10 ασθενείς οι οποίοι παρακολουθήθηκαν στα 10 χρόνια και στα 20 χρόνια (κοόρτη 1). Η δεύτερη ομάδα περιελάμβανε 42 ασθενείς οι οποίοι παρακολουθήθηκαν για 10 χρόνια (κοόρτη 2). Οι ερευνητές κατέγραψαν τις διαγνώσεις της νόσου Αλτσχάιμερ μεταξύ των συμμετεχόντων με ΤΕΑ και συνέκριναν τον επιπολασμό της νόσου Αλτσχάιμερ στους πληθυσμούς της μελέτης με τα δημοσιευμένα ποσοστά επιπολασμού της νόσου.
Σε μια υποομάδα ασθενών, η Δρ Savage και οι συνεργάτες της κατέγραψαν τη γνωστική ικανότητα, χρησιμοποιώντας δοκιμασία ανάγνωσης ή τη δοκιμασία Wechsler. Πρόσθετες δοκιμασίες εξέτασαν την ονομασία, ευφράδεια, και την επίλυση προβλημάτων. Πενήντα ασθενείς ολοκλήρωσαν τις νευροψυχολογικές δοκιμασίες (μέση ηλικία κατά την έναρξη, 66 ετών).
Κατά την τελευταία παρακολούθηση, κλινικές πληροφορίες ήταν διαθέσιμες για εννέα ασθενείς από την κοόρτη 1 και 37 ασθενείς από την κοόρτη 2. Στα 20 έτη, δεν υπήρχε περιστατικό νόσου του Αλτσχάιμερ στην κοόρτη 1. Ένας συμμετέχων σε αυτή την ομάδα ανέπτυξε αγγειακή άνοια, και τέσσερις έχασαν τη ζωή τους. Τέσσερις ασθενείς στην κοόρτη 2 είχαν νόσο Αλτσχάιμερ σε 10 χρόνια, και 15 ασθενείς έχασαν τη ζωή τους, μεταξύ των οποίων ένας ασθενής με νόσο Αλτσχάιμερ.
Η γενική γνωστική ικανότητα μεταξύ των ασθενών με ΤΕΑ ήταν άνω του μέσου όρου χωρίς μείωση σε 10 και 20 έτη. Ωστόσο οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι τα προβλήματα μνήμης μπορεί να συνεχίσουν επί TEA παρά την αποτελεσματική διακοπή των επιληπτικών κρίσεων. «Η πρόγνωση της ΤΕΑ φαίνεται σχετικά ήπια,» είπε η Δρ Savage και οι συνεργάτες του.