Πρόσφατες έρευνες δείχνουν ότι ο σίδηρος μπορεί να έχει προστατευτική δράση ενάντια στις καρδιακές παθήσεις. Αυτά το ελπιδοφόρο εύρημα θα μπορούσε να ανοίξει το δρόμο για νέες θεραπείες. Η καρδιαγγειακή νόσος (CVD) είναι η κύρια αιτία θανάτου στις Ηνωμένες Πολιτείες, υπεύθυνη για περίπου 610.000 θανάτους κάθε χρόνο. Μια ομάδα ερευνητών από το Imperial College του Λονδίνου και το University College του Λονδίνου, στο Ηνωμένο Βασίλειο, έθεσε ως στόχο να εξετάσει τη σχέση μεταξύ των επιπέδων του σιδήρου στον οργανισμό και τον κίνδυνο εμφάνισης του πιο κοινού τύπου καρδιαγγειακής νόσου: της στεφανιαίας νόσου (CAD) . Τα ευρήματά τους δημοσιεύθηκαν στο περιοδικό Arteriosclerosis, Thrombosis, and Vascular Biology.
Αυτή τη στιγμή υπολογίζεται ότι πάνω από 370.000 Αμερικανών ενηλίκων πεθαίνουν ως αποτέλεσμα της CAD κάθε χρόνο. Προηγούμενη έρευνα είχε προτείνει ότι τα επίπεδα του σιδήρου στον οργανισμό μπορεί να συνδέονται με τις καρδιακές παθήσεις . Αλλά οι μελέτες που ερεύνησαν αυτή τη συσχέτιση απέδωσαν αντιφατικά αποτελέσματα, με κάποιες από αυτές να υποδηλώνουν ότι τα υψηλά επίπεδα σιδήρου μπορεί να προστατεύουν από τις καρδιακές παθήσεις και άλλες να δείχνουν ακριβώς το αντίθετο.
Η νέα έρευνα χρησιμοποίησε μεντελιανή τυχαιοποίηση για να διερευνήσει περισσότερο αυτή τη συσχέτιση. Πιο συγκεκριμένα, οι επιστήμονες – με επικεφαλής τον Δρ Dipender Gill, από το Imperial College του Λονδίνου – προσπάθησαν να καθορίσουν την αιτιότητα, εξετάζοντας κατά πόσον ο σίδηρος έχει άμεση επίδραση στον κίνδυνο CAD. Οι επιστήμονες στράφηκαν προς μεμονωμένες γενετικές παραλλαγές. Όπως εξηγεί ο Δρ Gill, «Προηγούμενες μελέτες έχουν δείξει μια σύνδεση μεταξύ των επιπέδων σιδήρου και των καρδιακών παθήσεων, αλλά ήταν δύσκολο αυτό να ξεχωρίσει από άλλους συγχυτικούς παράγοντες.» Ο Δρ Gill και η ομάδα του εξέτασαν γενετικά δεδομένα από περισσότερα από 48.000 άτομα.
Συγκεκριμένα, επικεντρώθηκαν σε πολυμορφισμούς ενός νουκλεοτιδίου (SNPs). Ο Δρ Gill και οι συνεργάτες του εστίασαν σε τρία συγκεκριμένα σημεία στο γονιδίωμα, όπου ένας SNP μπορεί να αυξήσει ή να μειώσει το επίπεδο του σιδήρου στον οργανισμό. Οι επιστήμονες χρησιμοποίησαν τα δεδομένα από δύο μετα-αναλύσεις για αυτούς τους SNPs. Τα αποτελέσματα επιβεβαίωσαν την υπόθεση ότι υψηλότερα επίπεδα σιδήρου μειώνουν την πιθανότητα ανάπτυξης CAD. «Τα ευρήματα αυτά,» οι συγγραφείς συμπεραίνουν, «μπορεί να αναδείξουν έναν θεραπευτικό στόχο.Αυτή είναι μια συναρπαστική ιδέα που δικαιολογεί περαιτέρω διερεύνηση», καταλήγει ο Δρ Gill.
