Οι όγκοι του εγκεφάλου είναι δύσκολο να θεραπευτούν, και μπορεί να είναι δύσκολο να προβλεφθεί αν η θεραπεία θα είναι αποτελεσματική. Όταν ο ασθενής είναι παιδί, είναι ακόμη πιο σημαντικό να προβλεφθεί η πιθανή αποτελεσματικότητα της αγωγής πριν από την έναρξη της θεραπείας. Σε αυτή την πρώτη μελέτη μοριακού φαρμάκου & απεικόνισης σε παιδιά, ερευνητές στην Ολλανδία χρησιμοποίησαν τομογραφία εκπομπής ποζιτρονίων / αξονική τομογραφία (PET / CT) για να σαρώσουν ολόκληρο το σώμα και για να καθορίσουν εάν η αγωγή με ανασυνδυασμένο ανθρωποποιημένο μονοκλωνικό αντίσωμα που εμποδίζει την αγγειογένεση (μέσω αναστολής του αγγειακού ενδοθηλιακού αυξητικού παράγοντα Α – VEGF-A) του διάχυτου γεφυρικού γλοιώματος (DIPG) σε παιδιά είναι πιθανό να είναι αποτελεσματική. Η μελέτη εμφανίζεται στο The Journal of Nuclear Medicine .
«Τα παιδιά με DIPG έχουν μια πολύ πτωχή πρόγνωση, με λιγότερο από το 10% των ασθενών να επιβιώνουν δύο έτη μετά από τη διάγνωση,» εξηγεί ο G.A. van Dongen, PhD, του Πανεπιστημίου VU, Ιατρικό Κέντρο, Άμστερνταμ, Ολλανδία. «Αυτοί οι όγκοι είναι ανθεκτικοί σε όλα τα είδη των θεραπειών. H χημειοθεραπεία, καθώς και νέες στοχευμένες θεραπείες, δεν μπορεί να φτάσουν στον όγκο, λόγω της θέσης του μέσα στο εγκεφαλικό στέλεχος.» Για τη μελέτη, οι ερευνητές διερεύνησαν κατά πόσο ανασυνδυασμένο ανθρωποποιημένο μονοκλωνικό αντίσωμα που εμποδίζει την αγγειογένεση μπορεί να φθάσει στον όγκο σε παιδιά με DIPG μετρώντας την πρόσληψη από τον όγκο του επισημασμένου αντισώματος με ζιρκόνιο-89 (Zr-89) με PET. Επιπλέον, αξιολόγησε την ασφάλεια της διαδικασίας και προσδιόρισε τον βέλτιστο χρονισμό της απεικόνισης.
Δύο εβδομάδες μετά την ολοκλήρωση ακτινοθεραπείας, επτά ασθενείς (εύρος ηλικίας: 6-17 έτη) ελέγχθηκαν με ολόσωμη εξέταση σάρωσης με PET / CT, 1, 72 και 144 ώρες μετά την ένεση. Η βέλτιστη στιγμή της σάρωσης βρέθηκε να είναι 144 ώρες μετά την ένεση. Οι ασθενείς υποβλήθηκαν επίσης σε μαγνητική τομογραφία (MRI) με γαδολίνιο.
«Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι, πράγματι, υπάρχει σημαντική ετερογένεια στην πρόσληψη του Zr-89-επισημασμένου μονικλωνικού αντισώματος μεταξύ των ασθενών και εντός των όγκων,» επισημαίνει ο Van Dongen «Αυτή ο μη επεμβατικός in vivo ποσοτικός προσδιορισμός της κατανομής του ραδιοφαρμάκου και η πρόσληψή του από τον όγκο μπορεί να βοηθήσει στην πρόβλεψη του θεραπευτικού δυναμικού, καθώς και της τοξικότητας, και θα μπορούσε να βοηθήσει στην ανάπτυξη στρατηγικών για τη βελτίωση της παροχής φαρμάκου σε όγκους.» Ο Van Dongen προσθέτει, «Τα παιδιά με όγκους στον εγκέφαλο και άλλους συμπαγείς καρκίνους είναι ιδιαίτερα πιθανό να ωφεληθούν από την απεικόνιση με ένα μοριακό παράγοντα».