Η σχιζοφρένεια είναι μία από τις κορυφαίες 15 κύριες αιτίες αναπηρίας παγκοσμίως. Τα άτομα με σχιζοφρένεια ζουν κατά μέσο όρο σχεδόν 29 χρόνια λιγότερα από εκείνα χωρίς τη διαταραχή, σύμφωνα με τα Εθνικά Ινστιτούτα Ψυχικής Υγείας των ΗΠΑ (NIMH). Τώρα, μια ερευνητική ομάδα από το Πανεπιστήμιο της Νότιας Καλιφόρνια (USC) προσδιόρισε 150 πρωτεΐνες που συμβάλλουν στις ψυχιατρικές νόσους, συμπεριλαμβανομένης της σχιζοφρένειας, της διπολικής διαταραχής και της κατάθλιψης, οι οποίες επηρεάζουν την κυτταρική δραστηριότητα και την ανάπτυξη του εγκεφάλου.
Είναι η πρώτη φορά που τα μόρια αυτά, τα οποία σχετίζονται με τη διαταραγμένη-σε-σχιζοφρένεια πρωτεΐνη 1 (DISC1, η οποία συνδέεται με ψυχιατρικές διαταραχές) , έχουν ταυτοποιηθεί. Οι επιστήμονες ανέπτυξαν νέα εργαλεία που περιλαμβάνουν βλαστοκύτταρα για τον προσδιορισμό των χημικών αντιδράσεων που χρησιμοποιούν οι πρωτεΐνες για να επηρεάσουν τις κυτταρικές λειτουργίες και την ανάπτυξη των νευρώνων στον άνθρωπο.
“Αυτό ωθεί την επιστήμη πιο κοντά στη δυνατότητα εύρεσης θεραπείας σοβαρών ψυχιατρικών νοσημάτων”, δήλωσε ο Marcelo P. Coba, συγγραφέας της μελέτης και καθηγητής ψυχιατρικής στο Zilkha Neurogenetic Institute της Ιατρικής Σχολής του USC. Τα ευρήματα της μελέτης δημοσιεύονται στο ιατρικό περιοδικό Biological Psychiatry.
Η σχιζοφρένεια επηρεάζει λιγότερο από το 1% του αμερικανικού πληθυσμού, αλλά έχει επιζήμια επίδραση οδηγώντας σε λειτουργική αναπηρία, ενδεχομένως σε αυτοκτονία και σε πρόωρο θάνατο. Το γονίδιο DISC1 συνδέθηκε με τη σχιζοφρένεια πριν από περίπου 20 χρόνια. Ελέγχει το πώς αναπτύσσονται τα νευρικά κύτταρα και πώς ωριμάζει ο εγκέφαλος. Το DISC1 κατευθύνει επίσης ένα δίκτυο σημάτων μεταξύ των κυττάρων που μπορούν να συμβάλουν σε νόσο. Οι επιστήμονες λένε ότι σφάλματα στις χημικές αυτές αντιδράσεις συμβάλλουν στη σχιζοφρένεια.
Αλλά η ταυτότητα των πρωτεϊνών που μπορεί να ρυθμίσει το DISC1 δεν έχει κατανοηθεί καλά, οδηγώντας τους ερευνητές να συνεργαστούν με επιστήμονες από το Ιατρικό Κέντρο Downstate Medical Center της Νέας Υόρκης. Η πρόκληση ήταν να προσομοιωθούν οι συνθήκες μέσα στον ανθρώπινο εγκέφαλο, εξήγησε ο Coba.
Διεξήγαγαν αναλύσεις χρησιμοποιώντας βλαστοκύτταρα. Στη συνέχεια, χρησιμοποίησαν μοντελοποίηση γονιδίων για να εισαγάγουν μια μοριακή ετικέτα στο DISC1, επιτρέποντάς τους να αναγνωρίσουν τις πρωτεΐνες με τις οποίες συνδέεται. Ο εντοπισμός των πρωτεϊνών που αλληλεπιδρούν με το DISC1 στα εγκεφαλικά κύτταρα θα μπορούσε να οδηγήσει στην κατανόηση του πώς οι παράγοντες κινδύνου για τις ψυχιατρικές νόσους συνδέονται με συγκεκριμένες μοριακές λειτουργίες, εξήγησε ο Coba. Η ανακάλυψη επιτρέπει στους ερευνητές να καθορίσουν συγκεκριμένες διαδικασίες που διαφέρουν σε ασθενείς που πάσχουν από συγκεκριμένες ψυχικές νόσους.
