Top News

“Επιλόχεια” κατάθλιψη στους πατέρες

“Επιλόχεια” κατάθλιψη στους πατέρες
Η κατάθλιψη μετά τον τοκετό συνδέεται συχνά με τις μητέρες, αλλά μια νέα μελέτη δείχνει ότι οι πατέρες αντιμετωπίζουν μεγαλύτερο κίνδυνο να βιώσουν κατάθλιψη εάν τα επίπεδα τεστοστερόνης τους πέσουν εννέα μήνες μετά τη γέννηση των παιδιών τους. Η ίδια μελέτη αποκάλυψε ότι η χαμηλή τεστοστερόνη ενός πατέρα μπορεί επίσης να επηρεάσει την σύντροφό του […]

Η κατάθλιψη μετά τον τοκετό συνδέεται συχνά με τις μητέρες, αλλά μια νέα μελέτη δείχνει ότι οι πατέρες αντιμετωπίζουν μεγαλύτερο κίνδυνο να βιώσουν κατάθλιψη εάν τα επίπεδα τεστοστερόνης τους πέσουν εννέα μήνες μετά τη γέννηση των παιδιών τους. Η ίδια μελέτη αποκάλυψε ότι η χαμηλή τεστοστερόνη ενός πατέρα μπορεί επίσης να επηρεάσει την σύντροφό του – αλλά με έναν απροσδόκητα θετικό τρόπο. Οι γυναίκες των οποίων οι σύντροφοι είχαν χαμηλότερα επίπεδα τεστοστερόνης μετά τον τοκετό ανέφεραν λιγότερα συμπτώματα κατάθλιψης από τους ίδιους εννέα και 15 μήνες μετά τη γέννηση.

Τα υψηλά επίπεδα τεστοστερόνης είχαν το αντίθετο αποτέλεσμα. Οι πατέρες, των οποίων τα επίπεδα είχαν κορυφωθεί, αντιμετώπιζαν μεγαλύτερο κίνδυνο να εμφανίσουν άγχος λόγω γονικής μέριμνας και μεγαλύτερο κίνδυνο να ενεργήσουν εχθρικά – όπως με εμφάνιση συναισθηματικής, λεκτικής ή σωματικής επιθετικότητας – προς τους συντρόφους τους. Η μελέτη δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Hormones and Behavior . Τα ευρήματα υποστηρίζουν προηγούμενες μελέτες που δείχνουν ότι οι άνδρες έχουν βιολογικές αντιδράσεις στην πατρότητα, δήλωσε η Darby Saxbe, επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης και βοηθός καθηγητής ψυχολογίας στο USC Dornsife College of Letters, Τέχνες και επιστήμες.

“Συχνά πιστεύουμε ότι η μητρότητα είναι βιολογικά υπεύθυνη επειδή οι μητέρες έχουν βιολογικές συνδέσεις με τα μωρά τους μέσω του θηλασμού και της εγκυμοσύνης”. Είπε η Saxbe. “Δεν σκέφτομαστε συνήθως την πατρότητα με τους ίδιους βιολογικούς όρους. Γνωρίζουμε ότι οι πατέρες συμβάλλουν πολύ στην ανατροφή των παιδιών και ότι συνολικά, τα παιδιά εξελίσσονται καλύτερα αν μεγαλώσουν σε νοικοκυριά με πατέρα παρόντα”, πρόσθεσε. “Έτσι, είναι σημαντικό να υπολογίσουμε πώς να στηρίξουμε τους πατέρες και ποιοι παράγοντες εξηγούν γιατί μερικοί πατέρες εμπλέκονται πολύ στην ανατροφή των παιδιών τους ενώ κάποιοι απουσιάζουν”.

Η Saxbe συνεργάστηκε με μια ομάδα ερευνητών από το USC, το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια στο Λος Άντζελες και το Northwestern University. Για τη μελέτη, οι ερευνητές εξέτασαν δεδομένα από 149 ζευγάρια στο Κοινοτικό Δίκτυο Έρευνας για την Υγεία των Παιδιών. Η μελέτη από το Εθνικό Ινστιτούτο για την Υγεία του Παιδιού και την Ανθρώπινη Ανάπτυξη περιλαμβάνει τοποθεσίες σε ολόκληρη τη χώρα, αλλά τα στοιχεία για τη μελέτη αυτή προέρχονται από το Lake County, Illinois, βόρεια του Σικάγο. Οι μητέρες στη μελέτη ήταν 18 έως 40 ετών, αφροαμερικανές, λευκές ή λατίνες και με χαμηλά εισοδήματα. Εισήχθησαν στη μελέτη όταν γέννησαν το πρώτο, δεύτερο ή τρίτο τους παιδί. Οι μητέρες μπορούσαν να προσκαλέσουν τον πατέρα του μωρού να συμμετάσχει και στη μελέτη. Από τους πατέρες που συμμετείχαν και παρείχαν στοιχεία τεστοστερόνης, το 95% ζούσε με τις μητέρες.