Μια νέα μελέτη σε ζώα δείχνει πώς ινσουλίνη ελέγχει την κίνηση και την αποθήκευση των μορίων λίπους στο ήπαρ και πώς μια κατανομή σε αυτό το σύστημα θα μπορούσε να οδηγήσει σε μη-αλκοολική λιπώδη νόσο του ήπατος και σε μεταβολές στα κυκλοφορούντα επίπεδα λιπιδίων που σχετίζονται με καρδιαγγειακή νόσο. Οι ερευνητές από την Ιατρική Σχολή Πέρελμαν δημοσίευσαν τα ευρήματά τους στο επιστημονικό περιοδικό Journal of Clinical Investigation ( JCI ).
«Η παραγωγή των τριγλυκεριδίων στο ήπαρ και η έκκρισή τους στο αίμα συνδέονται στενά με τη διαθεσιμότητα θρεπτικών συστατικών και με τα επίπεδα της ινσουλίνης», δήλωσε ο κύριος συγγραφέας Paul Titchenell, PhD, επίκουρος καθηγητής Φυσιολογίας και μέλος του Ινστιτούτου για το Διαβήτη, την Παχυσαρκία, και τον Μεταβολισμός . «Μετά από ένα γεύμα, η ινσουλίνη καθοδηγεί το ήπαρ για τη «συσκευασία» και την έκκριση της περίσσειας θρεπτικών ουσιών σε σωματίδια λιπιδίων πλούσιων σε τριγλυκερίδια στο αίμα για χρήση από το υπόλοιπο σώμα.»
Μετά το φαγητό, η γλυκόζη αυξάνεται, η οποία επάγει την απελευθέρωση ινσουλίνης για τον έλεγχο των επιπέδων σακχάρου στο αίμα. Αυτό επιτυγχάνεται με την αύξηση της πρόσληψης γλυκόζης και μειώνοντας την παραγωγή γλυκόζης από το ήπαρ. Επιπλέον της ρύθμισης της γλυκαιμίας, η ινσουλίνη ελέγχει επίσης τα επίπεδα λιπιδίων που κυκλοφορούν, εν μέρει μέσω της αύξησης της σύνθεσης των λιπιδίων, της πρόσληψης, και της αποθήκευσης σε λιπώδη κύτταρα.
Στο άρθρο του JCI, η ομάδα απέδειξε ότι το σύμπλοκο mTORC1, μια υπερ-πρωτεΐνη που αποτελείται από διάφορες μικρότερες πρωτεΐνες, είναι απαραίτητη για την παραγωγή πολύ χαμηλής πυκνότητας λιποπρωτεΐνης VLDL -τριγλυκεριδίων. Τα μόρια VLDL-τριγλυκεριδίων εξάγονται από το ήπαρ και μεταφέρουν λιπίδια σε περιφερικούς ιστούς. «Αυτό είναι σημαντικό διότι στα μεταβολικά νοσήματα που σχετίζονται με την αντίσταση στην ινσουλίνη το ήπαρ παράγει περισσότερα τριγλυκερίδια, γεγονός που οδηγεί σε αυξημένα επίπεδα στο αίμα και τελικά σε καρδιαγγειακή νόσο», δήλωσε ο Titchenell.
Σε ποντίκια, η απουσία mTORC1 σε ηπατικά κύτταρα προκάλεσε συσσώρευση τριγλυκεριδίων στο ήπαρ, μειώνοντας έτσι τα κυκλοφορούντα τριγλυκερίδια. Από την άλλη πλευρά, η ενεργοποίηση του mTORC1 απεμπλούτισε το ήπαρ από τριγλυκερίδια και οδήγησε σε αυξημένα τριγλυκερίδια στο αίμα. Σύμφωνα με τον Titchenell το mTORC1 ελέγχει την παραγωγή μίας άλλης κατηγορίας μορίων που ονομάζονται φωσφολιπίδια, τα οποία είναι απαραίτητα για την εξαγωγή των τριγλυκεριδίων από το ήπαρ. Τα φωσφολιπίδια είναι απαραίτητα για να σχηματίσουν ένα φράγμα γύρω από τα μόρια των τριγλυκεριδίων που επιτρέπει την εξαγωγή και τη μεταφορά τους σε όλο το σώμα. Στο μέλλον, οι ερευνητές στοχεύουν να διαλευκάνουν τους ακριβείς μηχανισμούς που μεσολαβούν για τον έλεγχο μέσω της mTORC1 της σύνθεσης των φωσφολιπιδίων ώστε να αποκαλύψουν νέους στόχους φαρμάκων της υπερλιπιδαιμίας.
