Τη πιθανή θετική ανταπόκριση του οργανισμού που έχει υποστεί σηπτικό σοκ ή αλλιώς σηψαιμία, στην υπεροξία ή τον υπέρτονο φυσιολογικό ορό, ανέλυσε μελέτη που έγινε από τους επιστήμονες με χρηματοδότηση του Γαλλικού Υπουργείου Υγείας.
Να σημειωθεί, ότι το σηπτικό σοκ είναι περιστατικό πτώσης της πίεσης και ανεπαρκούς αιμάτωσης των οργάνων του αίματος ως απόρροια σήψης, δηλαδή εισόδου παθογόνων μικροοργανισμών στο αίμα. Υπεύθυνοι γι’ αυτό μπορεί να είναι μύκητες ή άλλα βακτήρια. Το σηπτικό σοκ αποτελεί ένα από τα στάδια του συνδρόμου συστηματικής φλεγμονώδους αντίδρασης. Πρόκειται για ένα μεταδιδόμενο νόσημα που απαντάται κυρίως σε ηλικιωμένους και βρέφη.
Ενώ το αποτέλεσμα της αναπνοής υψηλών συγκεντρώσεων οξυγόνου είναι η υπεροξία, μία κατάσταση δηλαδή με περίσσεια οξυγόνου στους ιστούς του σώματος. Τέλος, τα διαλύματα αλατόνερου ανάλογα με την περιεκτικότητα τους σε αλάτι (NaCl) διακρίνονται σε ισότονα -όπου η συγκέντρωση τους σε NaCl είναι ίδια με τη φυσιολογική συγκέντρωση σε NaCl που έχουμε στον οργανισμό μας (0,9%) και σε υπέρτονα όπου η συγκέντρωση σε NaCl είναι πάνω από 0,9%, δηλαδή, μεγαλύτερη από την αντίστοιχη συγκέντρωση που φυσιολογικά έχουμε στο σώμα μας.
Η μελέτη αυτή, η οποία και δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό περιοδικό «The Lancet», αξιολόγησε την αποτελεσματικότητα και την ασφάλεια της υπεροξίας και του υπέρτονου φυσιολογικού ορού σε ασθενείς με σηπτικό σοκ. Ουσιαστικά οι επιστήμονες εξέτασαν κατά πόσο οι παρεμβάσεις αυτές μπορούν να μειώσουν τη θνησιμότητα αυτών των ασθενών. Στη μελέτη, η οποία είναι πολυκεντρική, τυχαιοποιημένη κλινική δοκιμή, συμμετείχαν 442 ασθενείς από 22 Κέντρα της Γαλλίας και οι οποίοι ήταν από 18 ετών και άνω με σηπτικό σοκ και σε μηχανική υποστήριξη αναπνοής.
Οι ασθενείς τυχαιοποιήθηκαν σε τέσσερεις ομάδες και έλαβαν, με ανοιχτή χορήγηση, μηχανική υποστήριξη αναπνοής είτε με FiO2 = 1,0 (υπεροξία) ή FiO2 ρυθμισμένο με στόχο τον κορεσμό της αιμοσφαιρίνης του αρτηριακού αίματος σε οξυγόνο σε ποσοστό 88–95% (νορμοξία) κατά τη διάρκεια των πρώτων 24 ωρών. Οι ασθενείς λάμβαναν, επίσης, με διπλά τυφλοποιημένο τρόπο, είτε εγχύσεις bolus 280 mL 3,0% (υπέρτονου) φυσιολογικού ορού ή 0,9% (ισότονου) φυσιολογικού ορού για αναζωογόνηση με υγρά κατά τη διάρκεια των πρώτων 72 ωρών.
Καταληκτικό σημείο ήταν η 28η ημέρα έτσι ώστε να διαπιστωθεί αν υπήρχε πρόθεση για θεραπεία ή πού βρισκόταν η θνησιμότητα. Σύμφωνα με τους επιστήμονες, η δοκιμή διακόπηκε πρόωρα για λόγους ασφαλείας. Ωστόσο, σύμφωνα με τη θνησιμότητα που καταγράφηκε την 28η ημέρα για 434 ασθενείς τα ποσοστά ήταν απογοητευτικά. Οι 93, δηλαδή ένα 43% από τους 217 ασθενείς είχαν καταλήξει στην ομάδα υπεροξίας έναντι των 77, δηλαδή ποσοστό 35% από τους 217 ασθενείς στην ομάδα νορμοξίας.
Επίσης, 89 (42%) από τους 214 ασθενείς είχαν καταλήξει στην ομάδα υπέρτονου φυσιολογικού ορού έναντι των 81 (37%) από τους 220 ασθενείς στην ομάδα ισότονου φυσιολογικού ορού. Οι ερευνητές διαπίστωσαν σημαντική διαφορά στη συνολική επίπτωση των σοβαρών ανεπιθύμητων ενεργειών μεταξύ των ομάδων υπεροξίας και νορμοξίας, ενώ δεν διαπίστωσαν στατιστική διαφορά για τις σοβαρές ανεπιθύμητες ενέργειες μεταξύ των δύο ομάδων φυσιολογικού ορού.
Ωστόσο, όπως κατέληξαν οι επιστήμονες, σε ασθενείς με σηπτικό σοκ (σηψαιμία), η ρύθμιση του FiO2 σε 1,0 για την επαγωγή αρτηριακής υπεροξίας ενδεχομένως να αυξήσει τον κίνδυνο θνησιμότητας. Ενώ ο υπέρτονος (3%) φυσιολογικός ορός δεν βελτιώνει καθόλου την επιβίωση.