Θελκτικότητα άνδρες: Όταν μια γυναίκα έλκεται από έναν άντρα, οι αρχικές της παρατηρήσεις συχνά ξεπερνούν την απλή φυσική εμφάνιση, εμβαθύνοντας σε πιο λεπτές ενδείξεις που υπαινίσσονται τη συμβατότητα και τη χημεία.
Βασικοκυτταρικό καρκίνωμα: Το βασικοκυτταρικό καρκίνωμα (BCC) είναι η πιο κοινή μορφή καρκίνου του δέρματος και, ενώ γενικά θεωρείται αργά αναπτυσσόμενος και μη απειλητικός για τη ζωή καρκίνος
Σεξ επιδεξιότητα: Η συζήτηση για το τι κάνει κάποιον «πραγματικά καλό» στο κρεβάτι είναι υποκειμενική και μπορεί να διαφέρει ανάλογα με τις ατομικές προτιμήσεις και τις πολιτισμικές επιρροές.
Η ερευνητική ομάδα με επικεφαλής τον Aardema συνιστά επίσης ένα είδος θεραπείας γνωστό ως θεραπεία με βάση το συμπέρασμα. "Πιστεύουμε ότι η ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή είναι το αποτέλεσμα μιας ελαττωματικής αφήγησης - μιας ιστορίας που δικαιολογεί τους φόβους του ατόμου, παρόλο που οι φόβοι αυτοί δεν έχουν καμία βάση στην πραγματικότητα", εξήγησε ο Audet. "Η θεραπεία με βάση το συμπέρασμα βοηθά το άτομο να δει αυτά τα λανθασμένα συμπεράσματα και τελικά να σταματήσει την ψυχαναγκαστική του συμπεριφορά, επειδή δεν έχει πλέον νόημα γι' αυτό".
Στο σύνολό τους, τα ευρήματα προστίθενται στις αυξανόμενες ενδείξεις ότι οι εκτεταμένες αλλαγές στο ανοσολογικό και το αυτόνομο νευρικό σύστημα μπορεί να συμβάλλουν στη Long COVID. Τα αποτελέσματα μπορούν να βοηθήσουν τους ερευνητές να χαρακτηρίσουν καλύτερα την πάθηση και να διερευνήσουν πιθανές θεραπευτικές στρατηγικές, όπως η ανοσοθεραπεία.
Ωστόσο, οι διαφορές που βρέθηκαν μεταξύ των γιατρών και των ατόμων που ασκούν άλλα επαγγέλματα φροντίδας υποδηλώνουν ότι η συμπερίληψη μη ιατρών επαγγελματιών φροντίδας στις κλινικές ομάδες θα αυξήσει την ποικιλομορφία της προσωπικότητας και, συνεπώς, την απόδοση της ομάδας".
Προσωπικότητα Big Five: Άτομα χαμηλότερα σε νευρωτισμό και υψηλότερα σε εξωστρέφεια είχαν περισσότερες πιθανότητες να επανέλθουν στην κανονική γνωστική λειτουργία μετά από προηγούμενη διάγνωση ήπιας γνωστικής εξασθένησης, υποδηλώνοντας ότι αυτά τα χαρακτηριστικά μπορεί να είναι προστατευτικά ακόμη και όταν ένα άτομο αρχίσει να εξελίσσεται σε άνοια.
Ορισμένες φορές, οι γονείς παλεύουν να θέσουν όρια και αν δυσκολευτούν, τα παρατούν και επιτρέπουν στα παιδιά να κάνουν ό,τι θέλουν. Άλλοι επιλέγουν να ασχοληθούν με αυτά «αργότερα» και στη συνέχεια απλώς δεν ενδιαφέρονται να αναμιχθούν στη ζωή του παιδιού τους. Αν ο γονέας είναι ανεύθυνος ή παθητικός προς τη συμπεριφορά του παιδιού του, το παιδί δεν θα έχει πειθαρχία και κανένα σημείο αναφοράς ως προς τις αποφάσεις του.
Οι τοξικές μητέρες υποβαθμίζουν και δεν λένε καλό λόγο για τις επιτυχίες του παιδιού τους. Κάθε άλλο, το σνομπάρουν και ζητούν να καταφέρει κάτι άλλο ακόμη πιο δύσκολο. Αυτές οι μητέρες μπορεί να μην μπορούν να νιώσουν περήφανες για τα επιτεύγματα των παιδιών τους λόγω των δικών τους ανασφαλειών και της ζήλιας που νιώθουν.
Ο ρόλος του θεραπευτή εδώ είναι να συνοδεύσει τον θεραπευόμενο σε αυτό το ταξίδι αυτοβελτίωσης, να τον αμφισβητήσει όταν χρειάζεται, να τον προβληματίσει, να τον συναισθανθεί και να τον αποδεχθεί, ώστε ο θεραπευόμενος να αισθανθεί ασφαλής ότι είναι εντάξει να είναι ο εαυτός του.
