Δεδομένου ότι ένα σύνδρομο ορίζεται από μια συγκεκριμένη και επαναλαμβανόμενη συμπτωματολογία, η οποία αντιστοιχεί σε μια ξεχωριστή κλινική εικόνα, εύλογα δημιουργείται η απορία αν όντως υπάρχει μια φαινομενολογία υποδηλωτικής ενός έγκυρου ψυχιατρικού συνδρόμου ή αν τελικά πρόκειται για ένα κατασκεύασμα των Μέσων Ενημέρωσης, που προτρέπει ή επιτρέπει στην κοινωνία να αφομοιώσει τη συμπεριφορά του αιχμαλώτου ως «διαχειρίσιμη»
Δεύτερον, σε μεταγενέστερο στάδιο και αφού έχει ήδη αποτύχει η πρόληψη ως μέτρο αποτροπής, το ποινικό σύστημα οφείλει να μεριμνήσει για την ψυχολογική υποστήριξη των εγκληματιών ακόμα και μετά την αποφυλάκισή τους. Η λύση στην πάταξη των εγκλημάτων γενικότερα δεν βρίσκεται στην επιβολή αδυσώπητων τιμωριών όπως πιστεύουν αρκετοί αλλά στην εστίαση της ψυχικής υγείας των ανθρώπων.
Τέλος, μπορεί να σου ζητούνται να κάνεις πράγματα που δεν είναι στις αρμοδιότητές σου. Ανησυχείς ότι οι προσπάθειές σου υπερβαίνουν τα όρια ακόμη και σε πράγματα που δεν σε αφορούν. Όλα όμως έχουν τα όριά τους. Δουλεύεις εις βάρος της σωματικής και ψυχικής σου υγείας.
"Δεν έχω ιδέα για τι πράγμα μιλάς" Απλό, κι όμως αποτελεσματικό. Αυτή η δήλωση μπορεί να εμπλουτιστεί με ένα «…αλλά χρειάζεται να ηρεμήσεις». Ο gashlighter μπορεί απλώς να ισχυριστεί ότι δεν έχει ιδέα γιατί έχουμε εκνευριστεί ή θυμώσει και καμία γνώση για τις κατηγορίες που του προσάπτουμε. Απλώς δεν γνωρίζουν. Και ακριβώς επειδή παίζουν το χαρτί του αθώου τόσο αποτελεσματικά, εμείς μένουμε με το ερώτημα μήπως υπερβάλλουμε ή μήπως εμείς τελικά φταίμε σε κάτι.
