"Ήταν ένας αγώνας, μια καμπύλη μάθησης, που με βοήθησε να αρχίσω να υπερασπίζομαι άλλους ασθενείς που μπορεί να έχουν χρόνιες ασθένειες, συμπεριλαμβανομένης της μακράς COVID και κυρίως της μυαλγικής εγκεφαλομυελίτιδας, οι οποίοι αγνοούνταν για δεκαετίες, και ελπίζω ότι θα επωφεληθούν", λέει. "Η καλοσύνη μπορεί να βοηθήσει να μετριάσουν τη ζημιά".
Χρόνιος πόνος: Εκτός από το ότι αναφέρεται σε μια μεγάλη μερίδα του πληθυσμού, επηρεάζει την καθημερινή λειτουργία, την ψυχολογική ευεξία, την ποιότητα ζωής, την κοινωνική ζωή και την εργασία των ανθρώπων που πάσχουν από αυτήν.
Μια μελέτη του 2019, για παράδειγμα, διαπίστωσε ότι οι μαύροι άνδρες είχαν περισσότερες πιθανότητες να δεχθούν τα εμβόλια, τις ιατρικές συμβουλές και να συμμετάσχουν σε υπηρεσίες υγειονομικής περίθαλψης, εάν είχαν έναν μαύρο πάροχο υγειονομικής περίθαλψης
HIV: Οι Ισπανόφωνοι με HIV έχουν μέση βαθμολογία στιγματισμού 31,7 και σχεδόν το ένα τέταρτο αναφέρουν ότι αντιμετωπίζουν διακρίσεις στην υγειονομική περίθαλψη, σύμφωνα με έρευνα.
Οι οργανισμοί εξηγούν ότι η Ιδεοψυχαναγκαστική Διαταραχή ΙΨΔ είναι μια "χρόνια ψυχική ασθένεια που επηρεάζει 1 στους 40 παγκοσμίως και μπορεί να οδηγήσει σε αυτοκτονία".
Παιδική παχυσαρκία: Οι γονείς θα πρέπει να βλέπουν την παχυσαρκία ως πρόβλημα υγείας ή ιατρικού χαρακτήρα, παρά ως ζήτημα δύναμης της θέλησης.
Διαβήτης: Περισσότεροι από 1,1 εκατομμύρια Αυστραλοί αναφέρουν ότι ντρέπονται επειδή ζουν με διαβήτη και περισσότεροι από 360.000 λένε ότι αυτό επηρεάζει την ικανότητά τους να ζουν καλά με την πάθηση. Κανείς δεν επιλέγει τον διαβήτη και κανείς δεν πρέπει να κατηγορείται ή να ντρέπεται που ζει με αυτόν.
Στίγμα: Με έναν αυξανόμενο αριθμό ανθρώπων που αντιμετωπίζουν πτώση της ψυχικής τους υγείας, η κοινωνία γίνεται καλύτερα εξοπλισμένη για να ανταποκριθεί στις ανάγκες μας. Ωστόσο, το στίγμα γύρω από την ψυχική ασθένεια και την αναζήτηση βοήθειας παραμένει.
Αυτό υποδεικνύει ότι υπάρχει ανάγκη να παρέχουμε στον κόσμο περισσότερη και καλύτερη πληροφόρηση γι’ αυτή την δερματική πάθηση, ώστε να αφήσουμε πίσω μύθους και φόβους που βασίζονται μόνο στο παράλογο.
Συνεπώς, καταλήγουμε, αντί να ασχολούμαστε με τη διασφάλιση της δημόσια υγείας, να θέλουμε να κρυφτούμε και να κρύψουμε στοιχεία. Όλα κινούνται στα σκοτάδια και αυτό σημαίνει μηδέν έλεγχος. Οι προσπάθειες των ειδικών να διασφαλίσουν τη δημόσια υγεία μέσω των τεστ και των ιχνηλατήσεων συνιστούν σημαντικά εργαλεία που μας βοηθούν να διαχειριστούμε τη μεταδοτικότητα του ιού, αλλά αν οι πολίτες νιώθουν περιορισμένοι από το στίγμα, δεν θα συμμετέχουν σε αυτές τις στρατηγικές και έτσι τα πράγματα δυσκολεύουν εξαιρετικά.
