Πώς μία μη "φυσιολογική" πρωτεΐνη συνδέεται με τους κινητικούς νευρώνες;
Μελέτη: Μια νέα μελέτη αναφέρει ότι οι ανωμαλίες στην πρωτεΐνη SOD1 είναι ένας κοινός παράγοντας σε όλους τους τύπους ασθενειών των κινητικών νευρώνων.
Μελέτη: Μια νέα μελέτη αναφέρει ότι οι ανωμαλίες στην πρωτεΐνη SOD1 είναι ένας κοινός παράγοντας σε όλους τους τύπους ασθενειών των κινητικών νευρώνων.
Αυτισμός: Η μελέτη καταδεικνύει σημαντική αναπτυξιακή μεταβλητότητα σε διαφορετικές συνθήκες και παρέχει σημαντικό πλαίσιο για την κατανόηση της φαινοτυπικής και αιτιολογικής ετερογένειας του αυτισμού
Ρομποτική: Σε αυτή τη νέα μελέτη, οι ερευνητές συνδύασαν την ανάγνωση των πληροφοριών από τον εγκέφαλο για να ελέγξουν την κίνηση του ρομποτικού βραχίονα με την εγγραφή πληροφοριών πίσω για να παρέχουν αισθητηριακή ανατροφοδότηση.
Εγκέφαλος: Τα ανθρώπινα φλοιώδη δίκτυα έχουν εξελίξει ένα νέο νευρωνικό δίκτυο που βασίζεται σε άφθονες συνδέσεις μεταξύ ανασταλτικών ενδονευρώνων.
Άμβλωση: Οι νέες απαγορεύσεις και περιορισμοί των αμβλώσεων θα μπορούσαν να έχουν απειλητικές για τη ζωή συνέπειες για τις γυναίκες σε αναπαραγωγική ηλικία με επιληψία, σκλήρυνση κατά πλάκας και ημικρανία λόγω περιορισμών στην ικανότητά τους να έχουν πρόσβαση σε σωτήρια φάρμακα.
Νικοτίνη: Η έκθεση στη νικοτίνη άλλαξε σημαντικά τον μεταβολισμό και την έκκριση σεροτονίνης, ακετυλοχολίνης, κυνουρενικού οξέος και χολίνης στα κύτταρα του ιππόκαμπου HT22. Τα ευρήματα δείχνουν ότι η νικοτίνη θα μπορούσε να έχει νευροπροστατευτικές ιδιότητες και να παρέχει γνωστική ενίσχυση.
Εγκέφαλος: Αυτή η ανακάλυψη υπόσχεται αλλαγές όχι μόνο στην κατανόησή μας για το πώς λειτουργεί ο εγκέφαλος, αλλά και στην καλύτερη κατανόηση των καταστάσεων που κυμαίνονται από τη νόσο του Πάρκινσον έως τον αυτισμό.
Νευροεπιστήμη: Η κατάρρευση του αιματοεγκεφαλικού φραγμού συνοδεύει πολλές νευρολογικές καταστάσεις, συμπεριλαμβανομένης της επιληψίας και της σκλήρυνσης κατά πλάκας, και νευροεκφυλιστικών ασθενειών της γήρανσης, όπως η νόσος του Αλτσχάιμερ και η νόσος του Πάρκινσον.
Μάτια όραση: Το μέγεθος του πρωτεύοντος οπτικού μας φλοιού και η ποσότητα του εγκεφαλικού ιστού που αφιερώνουμε στην επεξεργασία οπτικών πληροφοριών σε ορισμένες θέσεις του οπτικού χώρου μπορούν να προβλέψουν πόσο καλά μπορούμε να δούμε, ανακάλυψε μια ομάδα νευροεπιστημόνων.
Νευρωνική απόκριση: Πολλαπλές περιοχές στον προμετωπιαίο φλοιό, εκτός από την αμυγδαλή, στρατολογούνται για τον υπολογισμό επιλεκτικών πτυχών της διαδραστικής κοινωνικής ματιάς, υποδηλώνοντας τη σημασία ενός πιο στοχαστικού ρόλου κατά την αλληλεπίδραση με το κοινωνικό βλέμμα.