Ποιοι παράγοντες επηρεάζουν την εκμάθηση του φόβου από τα παιδιά;
Φόβος: Τα παιδιά που έχουν μια ανασφαλή σχέση με τους γονείς τους τείνουν να έχουν υψηλότερα επίπεδα φυσιολογικού φόβου όταν αντιμετωπίζουν ερεθίσματα που σχετίζονται με την απειλή.
Φόβος: Τα παιδιά που έχουν μια ανασφαλή σχέση με τους γονείς τους τείνουν να έχουν υψηλότερα επίπεδα φυσιολογικού φόβου όταν αντιμετωπίζουν ερεθίσματα που σχετίζονται με την απειλή.
Συναισθήματα: Δεν υπάρχουν καλά ή κακά συναισθήματα, απλά συναισθήματα που είναι χρήσιμα σε διαφορετικές στιγμές. Μέχρι να μάθετε τα συναισθήματά σας, δεν θα ξέρετε τι σας ελκύει.
Άγχος: Η έρευνα αποκαλύπτει ότι τo περιβάλλον μπορεί να αυξήσει ή να μειώσει το άγχος μας, το οποίο με τη σειρά του επηρεάζει το σώμα μας.
Προμετωπιαίος φλοιός: Η μελέτη καταδεικνύει ότι οι απομακρυσμένες μνήμες φόβου που σχηματίστηκαν στο μακρινό παρελθόν αποθηκεύονται μόνιμα σε συνδέσεις μεταξύ των νευρώνων μνήμης στον προμετωπιαίο φλοιό.
Το παράδοξο του τρόμου: Ο τρόμος αγκαλιάζει τα ελαττώματα του να είσαι άνθρωπος με έναν τρόπο που ο κόσμος δεν μας δίνει χώρο να εξερευνήσουμε και αυτό είναι όμορφο.
Συναισθήματα: . Για να σας βοηθήσουμε να βρείτε τις λέξεις, συγκεντρώσαμε όλα αυτά τα συναισθήματα σε επτά βασικά αρνητικά και θετικά συναισθήματα.
Στη συνέχεια, ερευνητές από την πρώην Μονάδα Μηχανισμών του Εγκεφάλου για τη Συμπεριφορά του OIST μέτρησαν τη λειτουργία των νευρώνων μέσα στον ιππόκαμπο των ποντικών χωρίς το γονίδιο Tob.
Θάρρος: Πολλές καταστάσεις στη ζωή μάς καλούν να κάνουμε κάτι που θεωρούμε τρομακτικό, αναστατωμένο, άβολο, που προκαλεί άγχος ή στενοχωρεί, με άλλα λόγια, να επιδείξουμε συναισθηματικό θάρρος βγαίνοντας έξω από τις ζώνες άνεσής μας και να κάνουμε αυτό που ξέρουμε ότι είναι σωστό ή υγιές παρά τον τρόμο που νιώθουμε.
Φόβος: Όταν οι άνθρωποι ζουν σε διαρκή φόβο, είτε από φυσικούς κινδύνους στο περιβάλλον τους είτε από απειλές που αντιλαμβάνονται, μπορεί να βιώσουν αρνητικές επιπτώσεις σε όλους τους τομείς της ζωής τους.
Για να γνωρίζουμε την πραγματική αποτελεσματικότητα μιας τέτοιας νέας θεραπευτικής επιλογής, η Δρ Pedraza σημείωσε ότι θα ήταν απαραίτητο να επεκταθούν οι προκλινικές δοκιμές σε καταστάσεις όπου παρατηρείται η «επανεμφάνιση σβησμένων αντιδράσεων φόβου».